معناشکافی رحمة للعالمین
بهروز مرادی، جامعه‌شناس، در کانال تلگرامی خود نوشت: «حضرت رسول (ص) برای جهانیان فرستاده شد تا برای آنان به تمامی مایه‌ی رحمت باشد. شایسته‌تر آنکه گفته شود که جز رحمت برای مردم جهان نبود و نیست. ایشان مایه‌ی دردسر و عذاب و اذیت و آزار و شکنجه و ظلم و تروریسم نیست. وجود مبارکش موجب جنگ و خونریزی و تشویش و تهاجم و اضطراب و آسیب‌های اجتماعی و نابسامانی و معضلات اقتصادی و برهم‌زدنِ رفاه و آسایش مردم نیست.
بنابراين همه‌ی آن جنگ‌های ویرانگری که به نام اسلام و کلام وی اتفاق افتاده و همچنان اتفاق می‌افتد و به ویرانگری و نابسامانی منجر می‌شوند، در راستای پیام رحمت‌بخش ایشان نیستند، بلکه آن تهاجم‌ها و تخریب‌ها و آزار و اذیت‌ها و قتل‌عام‌ها و ظلم‌ها و تبعیض‌ها و ویرانگری‌ها و بمباران‌ها و عملیات انتحاری و آدم‌کشی‌ها و ستیزه‌های مرگبار و کشتار مردم بی‌دفاع و تهدیدها و سلب آسایش‌ها و به مخاطره‌انداختنِ امنیت انسان و همه‌ی آن اعمالی که اضطراب در دل مردم می‌افکنند و آرامش و امنیت و رفاه را از آنها سلب می‌کنند و کودکان و زنان و بی‌پناهان را می‌کُشند یا به بند می‌کِشند، مظاهر پلیدی و شرّند و نه رحمت و خیر.
به‌همین خاطر هیچکدام از این پلیدی‌ها در راستای تعالیم یا مرام یا خواست و مسیر بعثت ایشان قرار ندارند.
آن حضرت از سوی خدا فرستاده شد تا افکار خرافی اصلاح شود، درون انسان بزرگ و عمیق گردد، روح آدمی پرورش یابد و رشد کند، توانایی مدیریت بر ذهن و زبان و کردار در انسان نهادینه گردد، تا انسان بر خودش و بر وسوسه‌های شیطانی درون و بیرونش مسلط شود و جز نیکویی و خیر و مهر و عشق از او نزاید و جز خوبی از او سر نزند.
او فرستاده شد تا نیکورفتاران را مژده‌ی بهشتِ آرامش و پلیدکاران را هشدار دوزخ دهد تا آنها بیدار شوند و نسبت به اعمال خود مسئولیت‌پذیر گردند.
او آمد تا آدمی از خواب جهل و غفلت بیدار شود و از بندگی مخلوقات رهایی یابد و تنها بندگی خالق کند تا رستگار شود.
آمد تا انسان به نیروی مدیریت بر خویش مجهز گردد و بر کشش‌های متنوع خویش تسلط یابد و از طریق حکمت و عرفان، او را به تعالی و لیاقت تشخیص و توان تصمیم برساند. از دروغ و ناراستی پرهیز دهد و با راستی و درستی بپرورد.
آمد تا مردم به برابری و عدالت و آزادی برانگیخته شوند و معنویت از یادرفته‌ی خود را بازیابند.
اینها یعنی رحمت.
خداوند او را برای تحقق همین رحمت‌ها و نیکویی‌ها به سوی بشر مبعوث نمود.
جنگ نکرد مگر در مقام دفاع.
پس از پیروزی، دشمنانش را عفو می‌کرد.
نرمخو بود و خشونت در رفتار او راه نداشت.
مهربانترینِ به خلق بود.
لطیف بود و خبیری‌اش را از همین لطافت داشت.
برای نجات انسان از زنجیرهای بندی‌ساز درونی و بیرونی آمده بود. بدین خاطر بود که وجودش سراسر رحمت بود.»
انتهای پیام
