انتقاد دانشجویان تبریز از شرایط قطارها

دانشگاه‌ها و دانشسراها از جمله مهمترین و حساس ترین مراکزی هستند که نقش عمده در استقلال یا وابستگی کشور دارند، چرا که اکثر مدیران جامعه از بین فارغ التحصیلان دانشگاهها و مراکز تعلیم و تربیت انتخاب می شوند، از این روی این مراکز همواره مورد تهاجم و یورش فرهنگ سلطه در جهان بوده است تا از این طریق با پرورش مهره ها و دست نشانده های خود آینده را رقم بزنند.

به گزارش سایت نصر (آذربایجان شرقی)، «دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در ۴۰ کیلومتری تبریز واقع شده است و بیشتر دانشجویان تبریزی این دانشگاه از قطار برای رفت و آمد به دانشگاه استفاده می کنند ولی افزایش تقاضا و کاستی های این قطار باعث شده دانشجویان از وضعیت نامناسب این ریل باس ناراضی باشند.

خبرنگار نصر به دنبال وضعیت نامناسب قطار دانشگاه شهید مدنی با حضور در این قطار به سراغ دانشجویان و مسئولین مربوطه رفت؛ ساعت٧ صبح، اینجا ایستگاه مرکزی راه آهن تبریز است.

دانشجویان با سرعت در حال سوار شدن به قطار هستند اولین قطار قرار است ساعت ٧:٠۵ و دومین قطار رفت ساعت ٧:٢۵ حرکت کند.

با دومین قطار و به همراه دانشجویان سوار قطار شدم، فضا به قدری شلوغ است که اگر جایی برای سرپا ماندان هم بود باید خوشحال باشی! سه نفری در صندلی دو نفر، نشستن در وسط راهرو تنها بخشی از صحنه های سالنی است که در آن هستم.

قرار است مسیر ۴٠ دقیقه ای را سرپا و در ازدحام، صبح اول وقت طی کنیم!
چند نفر از دانشجویان دختر را در سالن می بینم؛ برای شروع کار و گرفتن گزارش با دانشجویان صحبت می کنم، اغلب مشکلات را می گویند و شاید نیازی به گفتن نیست چرا که همه چیزعیان و نیازی به بیان ندارد!

نوبت به مرحله ای می رسد که برای تکمیل گزارشم گوشی را دراورده و میخواهم مصاحبه و فیلم بگیرم، همه دانشجویان رویشان را می‌گیرند!هیچ کس حاضر به مصاحبه نیست و دلیل اصلی ترس است؛ می گویند می ترسیم دانشگاه اذیتمان کند و راضی هستیم این سختی را تحمل کرده اما اذیت نشویم، به سختی توانستم با دو نفر از پسران مصاحبه ویدیویی داشته باشم.

وسط سالن می رسم، دانشجویانی را می‌بینم که به لهجه بغدادی صحبت می کنند، چند کلامی شکسته به زبان عراقی با آن ها صحبت می کنم، از تبریز و آب و هوای زیبایش و روزگاری که در آن زندگی را به معنی واقعی تجربه می کنند! خوشحال اند و خرامان اما آن سو دخترانی که صدایم کردند و از مشکلاتشان گفتند؛ رفتا پرسنل قطار با آن ها و کمبود شدید قطار تنها بخشی از مشکلاتشان است، گفتم حاضر به مصاحبه هستید؟ جواب دادند میترسیم!

قطار پس از ۴٠ دقیقه و توقف بین راهی در ایستگاه ها بالاخره به ایستگاه دانشگاه رسید؛ اما این پایان ماجرا نیست!
انبوهی از دانشجویان ایستاده و منتظر ماشین هستند تا آن ها را از ایستگاه به جلو دانشکده ها انتقال دهند اما کمبود تنها در قطار نیست، ماشین هم کم است!

پس از ١۵ دقیقه انتظار سوار ماشین شدیم و به سمت دانشگاه راهی شدیم، یکی از دانشجو ها صلوات می‌فرستد! (همین که این مسیر را به سلامت رسیدیم و چیزی نشده است جای صلوات دارد!) او می گوید بعضی وقت ها شده است که قطار در بین راه خراب شده و مدت ها مجبور شده ایم در راه بمانیم و دیر تر به کلاس برسیم!

سراغ “محمدرضا قربانی” مدیر کل راه آهن منطقه آذربایجان رفتم و مشکلات دانشجویان را گفتم؛ او گفت: از مشکلاتی که برای دانشجویان وجود دارد مطلعیم و در تلاشیم تا ظرفیت قطار را افزایش دهیم.

سپس با “محمدباقر صادقی آزاد” رئیس دانشگاه شهید مدنی آذربایجان طی تماس تلفنی و انعکاس مشکلات موجود، او توضیح داد: متعدد نامه نگاری ها و مشکلات موجود را منعکس کردیم اما تاکنون هیچ ترتیب اثری داده نشده است، این وضعیت در شان دانشجویان نیست.

گزارش نصر می افزاید؛ پیرو این مسئله دیگر دانشجویان دانشگاه ها نیز با مسئله حمل و نقل و فرسودگی ناوگان مشکلاتی دارند که تا حصول نتیجه اطمینان بخش از موضوع دانشجویان دانشگاه شهید مدنی و دیگر دانشگاه ها این گزارش ادامه خواهد داشت.»

انتهای پیام