استقبال از انتخابات شوراها نشانه‌ی چیست؟
«آرش رازانی» در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده درباره ی انتخابات شوراها نوشت:
ثبت نام نامزدهای پنجمین دوره‌ی انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا یکشنبه پایان یافت. گام اولی که بسیار پررونق بود و میانگین چهل و دو نامزد برای هر کرسی را ثبت کرد. شوراهای اسلامی شهر و روستا گرچه از اولین ایده‌هایی بود که پس از پیروزی انقلاب برای تسری حاکمیت به توده‌ی مردم پیشنهاد شده بود و حتی قبل از تدوین پیش نویس قانون اساسی نیز در سخنان بزرگانی همچون آیت الله طالقانی طرح می‌شد؛اما به وادی عمل آمدن و از ایده به اجرا رسیدن آن تا دولت اصلاحات میسر نشد.
بررسی تجربیات چهار دوره‌ی اخیر شوراها اما حاکی از حرکت رو به رشد این نهاد اجتماعی است. سیری که از یک نهاد تشریفاتی با جایگاه قانونی مبهم که در چشم سیاسیون به پله‌ی اول حضور در سلسله مراتب قدرت شروع شد و تا نهادی هم تراز مجلس شورای اسلامی به لحاظ تاثیر گذاری بر زندگی روزمره‌ی مردم و عینی بودن اثر تصمیم سازی در آن ادامه یافته است.
اگر چه در ابتدا تجربه‌ی جریان آبادگران در شورای شهر دوم تهران و به قدرت رسیدن محمود احمدی‌نژاد شورا را به سان چراغ جادویی برای برآمدن چهره‌های مستقل به مراتب بالای قدرت جلوه‌گر می‌نمود؛اما تجربه‌های بعدی و افزون شدن مطالبات شهری از شوراها و شهرداری به عنوان نهاد منصوب شورا که بر آن نظارت عالیه دارد، به سرعت شرایط را به محک امتحانی دشوار تغییر داد.
آنچه در سال گذشته بر محمد باقر قالیباف و شورای شهر تهران گذشت و فاجعه‌ی پلاسکو و حواشی آن را به عنوان محک کارایی هر دو نهاد در معرض قضاوت افکار عمومی گذاشت،حاکی از این است که شوراهای اسلامی شهر و روستا دیگر نه تنها فرصتی برای رسیدن به قدرت از راه میان‌بر نیستند، بلکه مجالی برای اثبات توانایی و کارایی افراد صاحب نظر و تجربه در عرصه‌ی چالش ی بزرگ و پیچیده‌اند.
از طرفی، هم زمانی انتخابات شوراها با ریاست جمهوری، بر خلاف آنکه می‌بایست این انتخابات را تحت الشعاع قرار دهد اما این بار با توجه به شرایط خاص کشور و حساسیت افکار عمومی روی مسایل اجتماعی شهری و عدم قصد رقابت جدی افراد شاخص جناح‌های سیاسی کشور با روحانی به جهت رضایت نسبی کلیت نظام از عملکرد وی و نیاز کشور به ثبات مدیریتی برای بازسازی اقتصاد؛ به نظر می‌رسد شوراها عرصه‌ی اصلی رقابت بین افراد و جناح‌های سیاسی کشور خواهند بود. رقابتی این بار نه برای دست یازیدن سریع به پله‌های بالایی هرم قدرت. چه اینکه ناموفق بودن تجربه‌ی راه رفته‌ی احمدی‌نژاد برای قالیباف – که گویی برای وی طلسم شده و وی را هر چه بیشتر در معرض قضاوت و سوال افکار عمومی قرار می‌دهد – این مسیر را برای دیگران پرخطرتر از قبل نشان می‌دهد.
رقابت این بار برای اثبات کارایی افراد در عرصه‌ای است که مدعیان بسیاری را به چالش کشیده و از میدان به در کرده است. همچنین وزن کشی جناح‌های سیاسی و افراد مستقل در آیینه‌ی افکار عمومی به مجالی این چنین نیازمند است.
استقبال چهره‌های شاخص سیاسی کشور از این انتخابات و عزم جناح‌های سیاسی برای ارائه‌ی فهرست‌های انتخاباتی نشان‌گر آن است که ولو بر اساس حوادث و جریان اتفاقات، شوراهای اسلامی شهر و روستا به عنوان نهادی که اختیارات حاکمیتی در عرصه‌ی اجتماعی از راهی نزدیک‌تر به مردم تفویض می‌کند در حال رسیدن به جایگاه واقعی خود است و این، خود دستاوردی بزرگ در راه استقرار مردم سالاری به عنوان مفهوم کلیدی جمهوریت در کشور است.
نهادی که با یک انتخبات از مردم مشروعیت می‌گیرد و در عرصه‌ی بسیار ملموس و عینی خدمات شهری و روستایی به مردم خدمت می‌کند به خوبی و درستی می‌تواند توسط آنها نظارت شده و محک تجربه را بر سیاسیون مدعی بنشاند.
در این بین، هر چه فعالیت جناح‌های سیاسی و فعالین رسانه‌ای در این عرصه جدی‌تر و هدفمندتر باشد، عرصه بر فرصت طلبان و کسانی که به سودای ثروت و قدرت رانتی به این جایگاه وارد می‌شوند تنگ‌تر شده و امکان دست یازیدن به کرسی‌هایی که برای خدمت به مردم و نه منافع شخصی پیش بینی شده‌اند، نا ممکن‌تر خواهد شد.
انتهای پیام
