بروکراسی علیه بیماران در بیمارستان رازی

بهروز مرادی، جامعه‌شناس، در کانال تلگرامی خود نوشت: 

«همین چند روز پیش، به بیمارستان رازی تهران مراجعه‌ای داشتم. چند صد نفر در سالن انتظار نشسته و منتظر بودند تا ابتدا پذیرش شوند و سپس شماره‌ای برای ويزيت‌شدن توسط متخصص مربوطه دريافت کنند. این کار سبب ایجاد ازدحام و هرج و مرج عجیبی در بیمارستان شده بود.

افراد مسئول پذیرش نمی‌توانستند اعتبار بیمه‌ی مراجعین را استعلام کنند و انجام این کار می‌بایست توسط خود فردِ مراجعه‌کننده صورت گیرد. سپس قبض صادره توسط پذیرش می‌بایست از طریق دستگاه‌های خودپرداز پرداخت شود و آنگاه امکان مراجعه به کلینیک فراهم می‌گردید.

با اینکه از قبل وقت اینترنتی برای ساعت ١ داشتم، ساعت ٣:۴٠ نوبت من فرا رسید! برای دریافت دارو نیز انتظاری طولانی در انتظار است: ابتدا پذیرش نسخه و سپس انتظار برای اعلان نامت برای پرداخت قبض صادره با تنها یک دستگاه خودپرداز موجود!

اینهمه مراجعه‌کننده و تنها یک دستگاه برای پرداخت قبض داروها باز هم موجب ایجاد صفی طولانی بود. ساعت‌ها اتلاف وقت ضربدر هزاران نفر می‌شود به‌هدررفتن عمر انسان، انسانی که برای رفاه و ساماندهی مطلوب امور او، اندیشه‌های متخصص و عقل مدیران مجرب و دلسوز به‌کار گرفته نمی‌شوند.

در آنجا بروکراسی علیه انسان و وقت و انرژی و عمر او بود و نه برای تسهیل امور او.

در مدیریت اينچنينی، به وضوح؛ غیبت عقل و تخصص و دلسوزی و تجربه مشهود است. مسئولان چنین سیستم مدیریت پرضعفی، باید کسانی باشند که از عقلِ چندجانبه‌نگر دوستدار انسان بهره‌ی چندانی ندارند و یا عقل خود را برای صرفه‌جویی اداری و سود هرچه بیشتر خود و ضرر مراجعه‌کنندگان به‌کار می‌گیرند.

قرآن در آیه‌ی ٢٢ از سوره‌ی انفال می‌فرماید: “به‌راستی بدترین موجودات نزد خدا؛ کران و گنگانی هستند که تعقل نمی‌کنند.” (إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللهِ‌ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذينَ لا يَعْقِلُونَ)

بدین ترتیب، آنهایی که در مدیریت امور، عقل و صاحبان عقل را به‌کار نمی‌گیرند، نزد خداوند بدترین موجودات به شمار می‌آیند.

به تصریح این آیه‌؛ چنین کسانی نه ظرفیتِ شنیدن سخن حق را دارند و نه توان بر زبان‌راندنِ سخن حق.
بنابراین هم کرند و هم گنگ.

حضرت رسول‌ص نیز در نهج‌الفصاحه:٢١۵٠ چنین فرموده: “کسی که عقل ندارد، دین ندارد.” (و لا دینَ لِمَن لا عقلَ لَهُ.)

جامعه‌ای که مدیریت آن در دست آدم‌های دارای عقل‌های بی‌کیفیت و ضعیف قرار بگیرد، آنجا را سراسر بحران فرا خواهد گرفت. اینهمه بحران در عرصه‌های مختلف زیست جمعی، ازجمله محصول چنین فقدانی است.

جامعه آنگاه رو به سوی ساماندهی مطلوب امور حرکت خواهد نمود که عقل‌های مجربِ متخصصِ پرورش‌یافته‌ی متعهد به منافع انسانی و ملی و اخلاقی بر کارها استوار باشند و مدیریت جامعه در دستان اینان باشد.»

انتهای پیام