بیانیه‌ی انجمن تهران در ۱۶ آذر که مقابل رئیس جمهور قرائت شد
متن بیانیه قرائت‌شده توسط دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در مقابل رئیس جمهور پزشکیان به مناسب روز دانشجو در مراسم دانشگاه شریف در پی می‌آید:
بسم الله الرحمن الرحیم
«ای مالک بدان که تو را به بلادی فرستاده‌ام که پیش از تو دولت‌ها دیده، برخی دادگر و برخی ستمگر و مردم در کارهای تو به همان چشم می‌نگرند که تو در کارهای والیان پیش از خود می‌نگری و درباره تو همان گویند که تو دربارۀ آنها می‌گویی و نیکوکاران را از آنچه خداوند درباره آنها بر زبان مردم جاری ساخته می‌توان شناخت».
جناب آقای دکتر پزشکیان
سلام علیکم
امروز که اینجا سخن می‌گوییم، قریب به صد روز از آغاز به کار دولت می‌گذرد. امروز جناب‌عالی به پشتوانۀ مشارکت ۴۰ درصد از واجدین شرایط شرکت در انتخابات، بر مسند ریاست جمهوری تکیه زده‌اید و خود به خوبی می‌دانید که آخرین زنگ خطرها برای جمهوریت نظام، دموکراسی و یافتن راهی برای خروج کشور از انسداد و وضعیت متصلب کنونی به صدا در آمده است. امروز و اینجا در دانشگاه صنعتی شریف حضرتعالی را خطاب قرار می‌دهیم تا نسبت به تمامی خطراتی که در چهار سال پیش رو با آنها مواجه خواهید بود، آگاه باشید.
«مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ»
آقای رئیس جمهور آگاه باشید
اقدامات ماجراجویانه در منطقه همراه با شعارهای توخالی، نه تنها نتوانسته منافع ملی ما را برآورده کند، بلکه روز به روز از بازدارندگی ایران در صحنه بین‌المللی کاسته است. انزوای ایران در سپهر روابط بین‌الملل، دستاوردی جز تبدیل شدن کشور به وجه معامله‌ای میان قدرت‌های جهانی اعم از چین و پس‌مانده‌های شوروی نخواهد داشت.
اتخاذ سیاست‌های ناصواب داخلی و مشکلات سیاست خارجی که کشور را منزوی کرده است، اقتصاد ایران را به هزارتویی از بحران‌ها و ناترازی‌ها مبدل کرده که بسیاری از کارشناسان اقتصادی را به این نتیجه رسانده است که ناترازی‌ها در هیچ قسمتی، حل نخواهد شد، مگر اینکه در قسمتی دیگر ناترازی جدیدی به وجود آید. از طرف دیگر، شکاف و دو قطبی ایجاد شده میان مردم و حاکمیت، جلوی اصلاحات ساختاری اقتصاد سرطان‌زدۀ ایران را گرفته است.
آقای رئیس جمهور آگاه باشید
که گروهی به نام نمایندگی ملت، بر صحن شورا قدم می‌گذارند و مجلسی را تهی از معنا می‌کنند که برای به دست آوردن آن، چه بسیار جان‌های عزیزی از بین رفته است.
مجلسی که به نام قانون دست تحدید آزادی مردمی می‌زند که ادعای نمایندگی آنان را دارد و اقداماتش موجب زیان اقتصادی برای مردم می‌گردد. مجلسی که به قدری برای سلب آزادی‌‌های فردی و اجتماعی عجله دارد که لایحۀ «حجاب و عفاف» را با ۲۳ مورد غلط املایی برای شورای نگهبان ارسال می‌کند و حتی هم اکنون اکثر نمایندگانش حاضر به دفاع از این سیاهۀ ضدمردمی نیستند. قانون‌نمایی دهن کج و عقده‌گشا که با اصول بنیادین حقوق اساسی و شهروندی مغایرت داشته و موجب تشدید هر چه بیشتر گسل‌های اجتماعی در ایران خواهد شد.
قوانین این چنینی علی‌رغم مخالفت‌های ملت توسط همین به اصطلاح نمایندگان تصویب شده و حاصلی جز ایجاد آسیب‌های مالی و روانی برای مردم نداشته است.
از طرف دیگر، مصوبه‌های شوراهای مختلف، مثل فیلترینگ، در فرایندی غیردموکراتیک تصویب و به اجرا درمی‌آیند و کیفیت زندگی ایرانیان را به بازی می‌گیرند.
آقای رئیس جمهور، وظیفۀ شماست که در برابر اندیشه‌های واپس‌گرایانۀ این چنینی، که با آنچه در خرد جمعی می‌گذرد فرسخ‌ها فاصله دارد، ایستادگی کنید و این مهم را به خاطر سپارید که جامعه ایرانی مدت‌هاست از این لوایح، آئین‌نامه‌ها و دستورات القایی عبور کرده است و مهندسی اجتماعی دیگر بر او اثر ندارد.
آقای دکتر پزشکیان، امروز ما در دانشگاه نتیجۀ سیاست‌هایی را می‌بینیم که دانشجویان را هر سال، روز به روز، از اثرگذاری در آیندۀ خود دورتر کرده است؛ اکنون آنان بیش از هر زمانی خود را از حاکمیت و سیاست کشور خود دورتر حس می‌کنند.
نباید با شگفتی به مهاجرت گسترده و موج خودکشی نگریست، چراکه بی‌شک مقصرین این بلایی که امروز به جانمان افتاده است، آگاهانه به روی دانشگاه شمشیر کشیده‌اند.
آقای رئیس جمهور آگاه باشید
که حق تشکل‌یابی و زیست سازمان‌های مردم‌نهاد، چه در داخل دانشگاه چه خارج از آن، پیوسته پایمال می‌شود. در این سال‌ها هیچ نهاد غیرهمسو با جریان غالب بر فضای سیاسی نبوده که بدون آسیب توانسته باشد در فضای کنونی زیست موثر خود را حفظ کند. در گذر سال‌ها نه‌تنها به استقلال دانشگاه نزدیک نشده‌ایم، بلکه رفته‌رفته دانشگاه به کلاس درس تقلیل یافته و از جامعه دور افتاده است. همان ارکان دموکراسی که پیشتر در کشور داشتیم نیز به مخاطره افتاده‌اند.
آزادی قلم و بیان در مواجهه با پرونده‌سازی‌ها مختل شده و نیلوفرهای حامدی و الهه‌های محمدی به جرم خبرنگاری بازداشت می‌شوند. اهالی رسانه و خبرنگاران امنیت شغلی ندارند و اختلال دستوری در جریان آزاد اطلاعات، استقلال تحریر و شان قلم را از بین برده است.
جناب آقای رئیس جمهور،
علی (ع) حاکمی بود که بر پهنه‌های بزرگی از آسیا و آفریقا حکومت می‌راند و علی(ع) زندان سیاسی نداشت.
مطالبۀ صریح ما آزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی کشور است؛ آنان که بر خلاف ادعاهای کاذب، اگرچه صدایشان خاموش است و از پشت میله‌های سرد زندان به گوش نمی‌رسد، وجودشان قابل انکار نیست.
تعداد بی‌شماری از کنشگران سیاسی و مدنی تا به امروز طعم تلخ حبس را چشیده‌اند و حتی نام یک نفر نیز برای چنین فهرست ننگینی زیاد است. در پاسخ به انتقادات روشن و دلسوزانۀ آنان، نه‌تنها گشایشی رخ نمی‌دهد، بلکه به بهانه‌های اتهامات واهی به سال‌های رنج و محنت‌شان افزوده می‌شود.
آقای رئیس جمهور آگاه باشید
که دانشگاه نمونۀ کوچکی از جامعه است؛ سکوت و قهر دانشگاهیان و جامعه، نشانه‌ای شوم است که از بحران‌های جدی در زمینۀ سرمایۀ اجتماعی دولت و حکومت خبر می‌دهد.
آقای رئیس جمهور در ستادها و کمپین‌های انتخاباتی حضرتعالی به کرات شعار «یا حسین میرحسین» به گوش می‌رسید. هشدار می‌دهیم که مبادا مسلک مردی را فراموش کنید که اهل برگشتن از راه طی شده نبود و در تمامی بحران‌ها و چالش‌های ملی ایستادگی کرده و هرگز پشت به وعده‌های خود با ملت ایران نکرده است.
مهندس میرحسین موسوی، بانو زهرا رهنورد و شیخ مهدی کروبی تمثال شجاعت و آزادگی و ایستادگی‌اند. شما را انذار می‌دهیم تا از ایشان بیاموزید و در سه سال و اندی که در پیش دارید، سمت مردم بایستید.
ایران بستر تناقضات و مهد چالش‌ها و مبارزات سیاسی بوده است و از شما انتظار می‌رود در این مسیر دشوار هیچ گاه پشت به ملت خود نکنید و از چرخش از سمت مردم به سمت صاحبان قدرت بپرهیزید چرا که منصب‌طلبان همواره در سیاه‌ترین سمت تاریخ قرار خواهند گرفت.
انتهای پیام
