چرا اسد سقوط کرد؟ | پاسخ متفاوت سفیر ایران

خبرگزاری دانشجو به نقل از سفیر ایران در سوریه نوشت:

هیات دولت سوریه شب گذشته تشکیل جلسه داد و تصمیم گرفت که هیچ مقاومتی در پایتخت صورت نگیرد بلکه به صورت دسمی کل دولت و حکومت و بخش‌های مختلف را واگذار کنند و این را طی بیانیه‌ای که نخست وزیر اعلام کرد به اطلاع مردم و در واقع نیروهای مسلح رساند.

بعد از ظهر بود که نیروهای مسلحی که از سمت شمال وارد شدند.

همکاران من هم تا ۱۱ شب در دمشق بودند و سفارت را ترک کردند و بعضی از اینها شاید بامداد از مرز سوریه خارج شدند.

تقریباً هیچ یک از همکاران ما از دستگاه‌های مختلف جمهوری اسلامی انجا حضور نداشتند و اقدامات لازم و تدابیر لازم پیش‌بینی شده بود.

سفارت جمهوری اسلامی ایران امروز مورد تعرض واقع شد و آسیب دید و خب این برخلاف قوانین بین‌المللی است.

از بعد از سقوط حمص ارتش سوریه در هیچ کجا نه تنها مقاومت نکرد بلکه مردم هم مقاومت نکردند و به این نتیجه رسیدند که خب به هر حال باید شرایط رو به طور مسالمت آمیز به اصطلاح به خودشان واگذار بکنند.

در واقع یک جریان الان در سوریه نیست در دل این جریان‌های متعددی وجود دارد که بعضاً افراد تند و افرادی هستند. البته اینها با داعش متفاوت‌اند و مثل داعش نیستند قطعاً چون با داعش هم در دوران گذشته می‌جنگیدند و با هم اختلافات فکری و فقهی دارند.

این ها وقتی مستقر بشوند و کشور را به دست بگیرند طبیعتاً به عنوان کسانی که صاحبان این سرزمین هستند میتوانند برای همسایه‌های پیرامونی سوریه تهدید جدی هم باشند.

رژیم صهیونیستی اکنون از حذف یکی از دشمنان خود اظهار خوشحالی می‌کند و نتانیاهو این مسئله را به‌عنوان یک امتیاز برای خود ثبت می‌نماید اما همزمان نگران است که استقرار و اقتدار نیروهای جدید در سوریه، تهدید مضاعفی برای آن‌ها باشد.

این نگرانی‌ها ناشی از عدم تضمین ایجاد حکومتی مقتدر و منضبط در سوریه، اختلافات قومی و فکری، و احتمال تبدیل سوریه به میدان معرکه کشورهای منطقه است. این شرایط می‌تواند انسجام دولت مرکزی را مختل کرده و تهدیدهای فرامرزی ایجاد کند.

با توجه به ناتوانی ارتش و مردم در مقاومت، دولت سوریه تصمیم گرفت قدرت را به‌طور مسالمت‌آمیز واگذار کند تا از خونریزی و تخریب بیشتر جلوگیری شود.

نخست‌وزیر اعلام کرد که همچنان در کشور باقی می‌ماند و تأکید کرد اموال دولتی متعلق به ملت است. این تصمیم با هدف کاهش هزینه‌ها و آسیب‌ها برای مردم و جلوگیری از جنگی بی‌پایان گرفته شد.

تفاوت اصلی در توان رزمی و دفاعی کشورهاست. بشار اسد در شرایطی که گزینه‌ای جز تسلیم یا جنگ نداشت، ترجیح داد با آگاهی از هزینه‌های سنگین، مقاومت کند تا هویت تاریخی و ملی سوریه حفظ شود.

اما امروز، ضعف در توان دفاعی باعث شد دولت سوریه تصمیم به واگذاری مسالمت‌آمیز قدرت بگیرد تا از خونریزی و تخریب بیشتر جلوگیری شود.

[با اشاره به تصاویر منتشرشده از تعرض به سفارت ایران و حرم حضرت زینب (س)] این اقدامات به جریان‌های اغتشاشگر و تخریب‌گر مربوط می‌شود، نه گروهی که امروز وارد دمشق شده و به دنبال تشکیل حکومت است.

جریانی که به دنبال حکومت است، با آگاهی از لوازم و ابزارهای اداره کشور در دنیای امروز، قطعاً از تعرض به اقلیت‌ها، حرم‌ها و مراکز دیپلماتیک اجتناب خواهد کرد، چراکه این‌ها سرمایه‌ها و مالکیت او محسوب می‌شوند.

او همچنین به تمایز این جریان با گروه‌های تروریستی گذشته مانند داعش اشاره کرد و گفت: این گروه‌ها دیگر به دنبال تخریب و انتقام نیستند، بلکه هدفشان ایجاد حکومتی جدید است.

وی ضمن اطمینان از تدابیر اتخاذشده برای خروج امن دیپلمات‌های ایرانی و انتقال اسناد و امکانات، نگرانی خود را درباره آینده امنیت مردم سوریه ابراز کرد و افزود: یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های سوریه حس امنیت مردم بود که حتی در دوران بمباران رژیم صهیونیستی نیز حفظ شده بود. امیدواریم با تعدد اندیشه‌ها و دخالت کشورهای مختلف، این نعمت ارزشمند از مردم سوریه سلب نشود.

رژیم صهیونیستی با لغو توافق ۱۹۷۴ و گسترش اشغالگری به جنوب غرب سوریه، تلاش می‌کند از شرایط ناتوانی جریانات سوریه برای کسب امتیاز موقت بهره‌برداری کند.

این اقدام نه‌تنها تحقیر ملت سوریه را در پی دارد، بلکه امنیت و عزت آن‌ها را خدشه‌دار می‌کند.

رژیم صهیونیستی با توسعه تجاوزات خود، به‌دنبال جبران شکست‌های داخلی و منطقه‌ای است، اما این سیاست اشتباه می‌تواند زمینه‌ساز مناقشات جدی میان جریانات حاکم آینده سوریه و این رژیم باشد. مردم سوریه، با وجود تمامی مشکلات، اشغالگری و تحقیر را تحمل نخواهند کرد.

آمریکایی‌ها در هیچ کجای دنیا بی‌نقش نیستند و همواره ادعا می‌کنند که نقشی ندارند. اما بیش از ۱۲ سال است که مهم‌ترین مناطق اقتصادی سوریه شامل منابع نفت، گاز، کشاورزی و آب را اشغال کرده‌اند، آن‌ها را غارت و به‌صورت قاچاق به فروش می‌رسانند.

تمام مشکلات اقتصادی و مصیبت‌های مردم سوریه، ازجمله نابسامانی اقتصادی و قطعی برق، به دلیل اشغالگری آمریکاست. اگر همین امروز مناطق اشغالی را رها کنند، بسیاری از مشکلات اقتصادی سوریه حل خواهد شد.

آمریکایی‌ها نه‌تنها مناطق را اشغال کرده‌اند، بلکه دولت سوریه را تحت تحریم‌های شدید قرار داده، به مخالفین تجهیزات و امکانات داده و فشارهای متعددی وارد کرده‌اند. حالا نگرانند، چراکه منافع آن‌ها در سوریه مستقیماً به منافع رژیم صهیونیستی وابسته است. هر چیزی که تهدیدی برای رژیم صهیونیستی باشد، برخلاف منافع آمریکا است و حضور آن‌ها دیگر دلیلی ندارد.

جمهوری اسلامی ایران در طول ۴۵ سال گذشته بر یک سیاست اصولی و ثابت پایبند بوده است؛ هر کس که در برابر ظلم، به‌ویژه جنایات رژیم صهیونیستی ایستادگی کند، هم‌پیمان طبیعی ما خواهد بود.

این سیاست برای همه ملت‌ها و گروه‌ها، از فلسطینیان گرفته تا لبنانی‌ها، به‌طور عملی اجرا شده است. البته این سیاست دوطرفه است و باید مبتنی بر نگاه و راهبرد مشترک میان دو طرف باشد.

ما به حاکمیت سوریه و همه ملت‌ها احترام می‌گذاریم، حتی اگر تصمیماتی بگیرند که مغایر با نظر ما باشد. اما هر ملتی که از استقلال خود دفاع کند، در برابر رژیم صهیونیستی و زورگویی‌های آمریکا بایستد، و از ملت فلسطین حمایت کند، هم‌پیمان بدیهی ما خواهد بود، بدون نیاز به هیچ توافق یا قراردادی.

ایران همچنان بر اصول خود در حمایت از مقاومت و مقابله با نظام سلطه پایبند است.

حور مقاومت یک اندیشه فراتر از جغرافیاست و هر کشوری که استقلال و عزت خود را حفظ کند، بخشی از این محور است.

یمن، عراق، و حتی کشورهایی مانند روسیه و برخی از کشورهای آمریکای لاتین، با ایستادگی در برابر آمریکا و رژیم صهیونیستی، به این محور پیوند خورده‌اند.

ملت‌ها تنها دو گزینه دارند: یا عزت و استقلال خود را از دست بدهند یا در کنار محور مقاومت بایستند و از ارزش‌هایشان دفاع کنند.

تجزیه سوریه به دلیل ویژگی‌های ژئوپلیتیکی و جغرافیایی این کشور محتمل نیست، اما دخالت‌های بیگانگان، از جمله آمریکا و رژیم صهیونیستی، مانع شکل‌گیری یک دولت مقتدر مرکزی می‌شود.

آن‌ها با شیطنت و توطئه‌گری تلاش می‌کنند ناامنی، اختلافات و درگیری‌های قومی و منطقه‌ای را در سوریه شعله‌ور کنند.

مرز مشترک سوریه با رژیم صهیونیستی، تهدیدی مضاعف برای غرب است و دخالت‌های آن‌ها در این منطقه نیز مضاعف خواهد بود. این وضعیت علاوه بر آسیب به مردم سوریه، می‌تواند ثبات کشورهای همسایه را نیز به خطر بیندازد و این بزرگ‌ترین نگرانی برای آینده سوریه است.

با توجه به شرایط کنونی، مردم سوریه باید بیشترین نقش را در آینده کشورشان ایفا کنند. اگر مردم سوریه در میدان حضور داشته باشند و نقش محوری خود را برجسته کنند، می‌توانند تصمیم‌های مناسبی برای آینده خود بگیرند.

در صورتی که مردم سوریه نتوانند نقش اصلی را ایفا کنند، این کشور با توطئه‌های بیرونی مواجه خواهد شد و متأسفانه نمی‌توان آینده روشنی را برای سوریه پیش‌بینی کرد.

خبر تکمیل می‌شود…