بهترین روش پایدارسازی گود
رپورتاژ آگهی
چکیده : انواع روش های پایدارسازی گود و بررسی مزایا و معایب هرگدام – رعایت ایمنی در ساختمان سازی
گودبرداری اولین گام در بسیاری از پروژهای ساختوساز محسوب میشود. اما چالشهای مهمی پیش روی این عملیات وجود دارند که از آن جمله میتوان به احتمال ریزش دیوارها و تهدید ایمنی کارگران و ساختمانهای مجاور اشاره کرد. لذا، تقویت و تثبیت گود را میتوان یکی از مهمترین مراحل هر پروژه ساختمانی دانست. انتخاب بهترین روش پایدارسازی گود نه تنها بر هزینه و زمان انجام پروژه تاثیرگذار است، بلکه ایمنی و کیفیت نهایی سازه را نیز تضمین میکند.
آیا میدانید، کدام روش پایدارسازی برای پروژه شما مناسبتر است؟ در مقاله پیشرو به بررسی انواع روشهای پایدارسازی گود و عوامل قابل توجه در هنگام انتخاب این روشها پرداخته شده است. مطالعه این مقاله را از دست ندهید تا با شناخت دقیق این روشها، بهترین تصمیم را برای پروژه خود اتخاذ کنید.
بهترین روش پایدارسازی گود کدام است؟
عملیات پایدارسازی گود با روشهای مختلفی انجام میشود که هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارند. در ادامه مهمترین روشها شرح داده شده است.
- میخکوبی دیواره یا نیلینگ (Nailing)
در روش نیلینگ، میلگردهای فولادی (نیلها) به صورت افقی یا مایل درون دیواره گود قرار گرفته و با استفاده از دوغاب سیمان در جای خود ثابت میشوند. این روش باعث افزایش مقاومت برشی خاک و ممانعت از لغزش و ریزش آن میگردد. استفاده از تکنیک نیلینگ برای پروژههای ساختمانی با گودبرداری بسیار عمیق اهمیت زیادی دارد.
از آنجایی که در این روش، خاک با استفاده از میخها و تزریقهای احتمالی تثبیت میشود، نیاز کمتری به آببندی در برابر رطوبت وجود دارد. این موضوع، هزینههای اضافی پروژه را کاهش میدهد. میخکوبی دیواره به عنوان یک ترفند موقت برای سازههای در حال ساخت یا یک ترفند دائمی برای تقویت و تثبیت خاک در نظر گرفته میشود.
- مهارگذاری یا انکراژ (Anchor)
روش مهارگذاری یا انکراژ از لحاظ نحوه اجرا شباهت زیادی به روش نیلینگ دارد، اما در این تکنیک به جای استفاده از میلگرد از کابلهای مخصوص پیش تنیده استفاده میشود. همچنین در روش انکراژ جهت تامین مقاومت بخشهای گیردار، تکنیکهای تزریق مختلفی به کار میروند.
در این روش، پیش از گودبرداری چاههای متعددی حفر میگردد. عمق این چاهها باید کمی بیشتر از عمق مورد نظر برای گود باشد. در انتهای این چاهها، میلگردهایی به همراه پروفیل گذاشته شده و بتنریزی صورت میگیرد. پس از گودبرداری، روی جداره گود حفرههایی ایجاد شده و درون آنها میلههای فلزی قرار میگیرند. در نهایت بتنریزی مجدد انجام میشود. در این روش در صورت نیاز میتوان پوشش دائمی نیز به وجود آورد. بتن پاششی، بتن پیش ساخته و بتن درجا ریز از انواع پوششهای دائمی در این روش هستند.
- سازه نگهبان خرپایی
در روش سازه نگهبان خرپایی، سازههای خرپایی فلزی یا بتنی به منظور تقویت دیوارهها درون گود نصب میشوند و از ریزش خاک جلوگیری میکنند. این روش در لیست بهترین روش پایدارسازی گودبرداریهای عمیق قرار میگیرد؛ چرا که روش سازه نگهبان خرپایی به طور موثر میتواند از خاک محافظت کرده و مانع ریزش دیوارههای گود شود.
خرپاها با کمک المانهای افقی و عمودی به یکدیگر متصل شده و سازهای مستحکم را به وجود میآورند. سازه یاد شده میتواند به راحتی بارهای وارده از دیوارهها را تحمل کرده و فشار جانبی خاک را کنترل کند. همچنین این مهارها در جلوگیری از ایجاد ترکها و تغییر شکل ناخواسته ساختمانهای مجاور موثر هستند.
- تاپ دان (Top-Down)
روش تاپ دان روشی است که در آن عملیات ساخت و تثبیت سازههای زیرزمینی و سطحی به طور همزمان انجام شده و زمان اجرای پروژه کاهش مییابد. در این تکنیک، سازههای پایدارکننده در هر مرحله از گودبرداری از بالا به پایین تکمیل میگردند، بنابراین با کمک این روش میتوان طبقات بالایی ساختمان را پیش از تکمیل کامل طبقات زیرزمینی بهرهبرداری و استفاده کرد. این ویژگی به ویژه برای پروژههایی با محدودیت زمانی مفید است.
تاپ دان در شرایطی که فضا محدود و شرایط زمین دشوار است، کاربرد زیادی دارد. از آنجایی که در این روش ابتدا دیوارهای حائل و دالهای سقفی ساخته میشوند، خطر ریزش خاک و احتمال بروز حوادث ایمنی کمتر است. تاپ دان برای سازههایی با گودبرداری عمیق همچون پارکینگهای طبقات زیرزمین، ایستگاههای مترو و تاسیسات زیرزمینی مورد استفاده قرار میگیرد.
- مهار متقابل یا مهارگذاری
در روش مهار متقابل، مهارگذاری یا استرات (Braced Excavations- Struts) از تیرها و مهارهایی برای افزایش پایداری خاک و جلوگیری از ریزش آن استفاده میشود. این مهارها به وسیله اتصالات مکانیکی یا جوشی به دو طرف دیوارههای گود متصل شده و با اعمال نیروی متقابل به دیوارهها باعث افزایش پایداری و استحکام خاک میگردند. این روش به ویژه در مناطق شهری، مناطقی با محدودیت فضا و گودبرداریهای عمیق کاربرد دارد.
عوامل تاثیرگذار در انتخاب روش پایدارسازی گود
انتخاب روش مناسب پایدارکننده گودها به عوامل زیر وابسته است:
- نوع خاک و زمینشناسی: برای جلوگیری از ریزش خاک، بسته به نوع آن روشهای پایدارکننده مختلفی وجود دارد. مثلا در صورت وجود خاکهای مقاوم و متراکم میتوان از روش سازه نگهبان خرپایی برای تقویت دیوارههای گود استفاده کرد. در حالی که روش تزریق مواد برای افزایش چسبندگی و مقاومت خاک نرم و سست مناسب است.
- عمق گودبرداری: برای گودبرداریهایی با عمق زیاد، روشهای پیچیدهتر مانند تاپ دان مناسب هستند. اما در گودبرداریهای کم عمق میتوان از روشهای دیگری مانند شیب پایدار استفاده کرد.
- موقعیت پروژه و فضای شهری: در مناطق شهری با محدودیت فضا، روشهایی نظیر سازه نگهبان خرپایی و دیوارهای دیافراگمی قابل استفاده هستند. در حالی که در مناطقی با فضای دسترسی گسترده میتوان از روشهای سادهتری مانند شمع کوبی یا شیبدهی به دیوارهها استفاده کرد.
- هزینه و زمان پروژه: روشهای شمعکوبی و سازه نگهبان خرپایی از لحاظ اقتصادی مقرونبهصرفهتر هستند. همچنین روشهای تاپ دان و دیوارهای دیافراگمی زمان اجرای پروژه را کاهش میدهند.
- ملاحظات محیطی و قانونی: در انتخاب روش پایدارسازی گود باید به شرایط آبوهوایی منطقه و همچنین قوانین محلی، محدودیتهای قانونی، استانداردهای ایمنی و مجوزها توجه کرد. روشهایی مانند تزریق مواد، در مناطقی با بارندگی زیاد یا آبهای زیرزمینی بالا برای تقویت و تثبیت خاک مناسب هستند.
شرکت ویستا ارگ سازه؛ نامی معتبر در صنعت ساختمان
برای اجرای عملیات پایدارسازی گود بهتر است که از افراد یا گروههای متخصص و مجرب کمک بگیرید. تنها در این صورت است که میتوانید مشکلات احتمالی را به حداقل رسانده و کیفیت و سرعت کار را ارتقا ببخشید. شرکت ویستا ارگ سازه یکی از موفقترین شرکتها در زمینه انتخاب و اجرای بهترین روش پایدارسازی گود متناسب با شرایط هر پروژه است.
این شرکت با اجرای بیش از 400 پروژه موفق توانسته رضایت مشتریان خود را جلب کرده و به نامی معتبر در صنعت ساختوساز تبدیل شود. تمام پروژههای اجرا شده توسط این شرکت، از جمله برجهای بلند و مجتمعهای مسکونی و تجاری، با رعایت دقیق استانداردها و مقررات ایمنی ساخته شدهاند، بنابراین شما عزیزان میتوانید با خیالی آسوده، پروژههای خود را به ویستا ارگ سازه بسپارید.
انتهای پیام