نامه‌ای سرگشاده خطاب به فرزند آیت الله مصباح یزدی
محمدهادی زاهد غروی در نامه‌ای سرگشاده خطاب به فرزند آیت الله مصباح یزدی نوشت:
نامه‌ای به استاد مجتبی مصباح
سلام علیکم
جناب حجت‌الاسلام آقای مجتبی مصباح، همان‌طور که می‌دانید از حضرت امام سجاد(ع) رساله‌ای به نام رساله حقوق در دست می‌باشد که شایسته توجه و تامل است. در این رساله امام سجاد(ع) به تبیین حقوق انسان در ساحت زندگی فردی و اجتماعی می‌پردازند. و از جمله حقوقی که به آن اشاره می‌کنند حقوق معلم و دانش‌آموز است. از آن جا که حضرت‌عالی استاد و معلم و شایسته تکریم و احترام هستید، می‌خواهم هدیه‌ای در قالب پرسش و انتقاد به شما تقدیم کنم، زیرا طبق آموزه‌های دینی گوش‌زد کردن عیوب، و یا به عبارت دیگر انتقاد، بهترین هدیه‌ای است که دوستان به یکدیگر می‌دهند و از این بابت نیز طلب رحمت برای آنان شده است.حضرت‌عالی استاد فلسفه و فلسفه‌ورز هستید و بهتر می‌دانید که فلسفه محل تضارب آراء واستدلال می‌باشد تا آنجا که به قول ملاصدرا در این حیطه، مخالفت با جمهور حکماء و ابن‌سیناء نیز مشکلی ایجاد نمی‌کند، زیرا تنها برهان است که شایسته پیروی می‌باشد. « هذا و إن كان مخالفا لما عليه جمهور الحكماء حتى الشيخ و من يحذو حذوه- لكن المتبع هو البرهان و الحق لا يعرف إلا بالبرهان لا بالرجال»
بنا به گزارش خبرگزاری‌ها در مراسم بزرگداشت شهدای مقاومت که در 17 دی 1403در مسجد دانشگاه تهران برگزار شد، سخنانی بدین مضمون بیان کرده‌اید: «امروز می‌شود محاسبه کرد که آیا امیرالمومنین در آن دوران پیروز بود یا معاویه. سیدالشهدا پیروز شد یا یزید، قطعا کسانی که در محاسبه بیشتر از نوک بینی خود را نمی‌بینند، نمی‌توانند درست محاسبه کنند. در بررسی پدیده‌ها باید نتایج بلند مدت را دید، شاید برخی امروز ارزش زندگی کردن زیر سایه ولایت را خوب درک نکنند ولی با یک حساب سرانگشتی می‌توان فهمید دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی از نظر کیفی و کمی با آنچه در دوران طاغوت بود، قابل مقایسه نیست البته که شاخص‌های مادی نیز همین را نشان می‌دهد ولی دشمن می‌خواهد ما را دچار خطای محاسباتی کند. عزتی که در سایه نظام جمهوری اسلامی، ملت و مستضعفین جهان به دست آوردند با ملاک‌های کمی قابل مقایسه نیست»
جناب دکتر مصباح سخن درباره شاخص‌های کیفی و کمی در علوم انسانی، بحث دراز دامنی است. اما اجمالا؛ اندیشمندان علوم انسانی برای آنکه بتوانند مستدل، علمی( به معنای تجربی)، قابل سنجش و آزمون‌پذیر اظهار نظر کنند، به کمی‌سازی متغیرهای کیفی روی‌آوردند. و برای محاسبه و اندازه‌گیری سطح معیشت، رفاه، خط فقر، فساد وسلامت و کارآمدی حکمرانی، مولفه‌های قابل سنجشی ارائه داده‌اند.
نکته مهم‌تر اینکه طی چند دهه اخیر دولت‌ها دریافته‌اند که افزایش سطح رفاه مادی شهروندان وظیفه مفروض آنان است و گریز و گزیری در انجام آن ندارند، و شهروندان نیز پی‌برده‌اند نباید تنها از دولت‌ها انتظار افزایش سطح رفاه مادی و اقتصادی را بخواهند. اینک دولت‌ها افزون بر رفاه مادی در صدد افزایش شاخص‌های معنوی و غیر مادی زندگی شهروندان خود هستند؛ چنان‌چه «درک باک» در کتاب «سیاست شادکامی» به آن پرداخته و می‌گوید: «بوتان تا دهه ۱۹۶۰ تقریباً برای جهان خارج ناشناخته بود. فقر، بی‌سوادی و مرگ و میر نوزادان این کشور را در ردیف بدترین کشورها قرار داده بود. ولی در سال ۱۹۷۲ چیزی نامتعارف در این کشور دورافتاده رخ داد که توجه مردم سرتاسر جهان را به خود جلب کرد. پادشاه جدید اعلام کرد که از این پس معیار اصلی ملت او برای اندازه‌گیری پیشرفت، شادکامی ناخالص ملی خواهد بود و نه تولید ناخالص ملی».
آقای دکتر مصباح شما به درستی و به حق در سخنان خود برای تبیین دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی از نظر کیفی و کمی به شاخص‌های مادی استناد کردید و نسبت به خطای محاسباتی هشدار دادید. اما پرسش این است که آیا شاخص‌های شما همان است که منابع و مراجع رسمی کشور اعلام می‌کنند یا به منابع دیگری دسترسی دارید؟ آیا اینجا زندگی می‌کنید و دستاوردها را در ایران مشاهده می‌کنید یا این دستاوردها در کشور دیگری تحقق یافته است؟ آمارهای رسمی نکته دیگری اعلام می‌کنند و شهود مردم حاکی از چیز دیگری است. تأمل در همین یک نکته کافی است که عمده روحانیون که از اقشار کم درآمد جامعه هستند، پیش از انقلاب با شهریه طلبگی صاحب خانه می‌شدند، اما اکنون صاحب خانه شدن برای اقشار پردرآمد نیز رویایی دست‌نیافتنی است. به شادکامی مردم و رضایت خاطر آنان از زندگی کاری نداریم، در همین شاخص‌های مادی چون نرخ تورم، نرخ بیکاری، درآمد سرانه و …. کشور در وضعیت قابل قبولی قرار ندارد، اما شما از فتح قله‌ها سخن می‌گویید.
شما نسبت به خطای محاسباتی هشدار می‌دهید، اما هنوز فراموش نکرده‌ایم که ابوی گرامی شما در یک دوره فردی را نعمت و چهار سال بعد همان فرد را نقمت دانست. و این دو اظهار نظر متناقض، بیش از آن که به تبدل موضوع و تغییر فرد مذکور، بازگردد به شتاب‌زدگی در داوری و ارزیابی غیر علمی و به قول شما به خطای محاسباتی ایشان بازمی‌گردد.
آقای دکتر به هرحال همه دستاوردهای اقتصادی و سیاسی چون رفاه و عزت را می‌توان با شاخص‌های علمی و دقیق سنجید و ارزیابی کرد و آمار، اعداد و ارقام نیز در دسترس می‌باشد. اما انتظار این است که شما دچار احساسات و خطای محاسباتی نشوید و نابسامانی‌ها را نادیده نگیرید، تا خدای ناکرده مردم نسبت به شما گمان بد نبرند. انتظار می‌رود ناکارآمدی‌ها و نابسامانی‌ها را اعلام کنید تا دست‌کم کارگزاران اقتصادی و سیاسی به خود آیند و افراد کاردان را به کار بگمارند. و فراموش نکنید که خداوند از علما پیمان گرفته که در برابر شکم‌بارگی ستمگران و گرسنگی ستم‌دیدگان سکوت نکنند.«وَ مَا أَخَذَ اللَّهُ عَلَى الْعُلَمَاءِ أَلَّا يُقَارُّوا عَلَى كِظَّةِ ظَالِمٍ وَ لَا سَغَبِ مَظْلُوم»
والسلام
انتهای پیام
