چند سوال از ظریف درباره‌ی همایش وفاق ملی
نامه‌ی دکتر علیرضا خاکی خطاب به جواد ظریف، معاون رئیس جمهور، که نسخه‌ای از آن در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته در پی می‌آید:
به نام خدا
جناب آقای دکتر ظریف
با سلام و آرزوی راه‌سپاری در راه حق
وقتی پس از کش و قوس استعفای جنابعالی در روزنامه دیدم که متولی برگزاری همایشی درباره وفاق ملی شدی بسیار شادمان شدم. خوشحالی‌ام از آن رو بود که فردی چون شما عزم جزم کردید تا شعار وفاق ملی رئیس جمهور را با رویکرد علمی تبیین و مصادیق عملی آن را روشن‌کنید.
نگرانی‌ام آن بود که این اصطلاح وفاق علمی که چندان پیشینه نظری ندارد نیز چونان واژگان سلفش مانند عدالت اجتماعی و جامعه مدنی و چه و چه که دلگرم کننده و اما بی پشتوانه بودند سقط جنین نشود. بر این اساس با وجود اینکه محورهای همایش شما حکایت از مفهوم‌زدگی و سیاسی‌نگری می‌کرد و از جامعیت برخوردار نبود بنا به وظیفه ملی_تخصصی با ارسال خلاصه مقاله‌ای به دبیرخانه تلاش‌کردم تا شرح دهم نظام اجرایی و اداری با جاری‌سازی انواع عدالت و تکثرگرایی چه نقشی در تحقق وفاق در سطح ملی دارد و برای این کار راهکارهایی نیز ارائه دهم…
چندی بعد پس از ارسال خلاصه، ایمیلی از دبیرخانه دریافت کردم که اصل مقاله را بفرستید. شیوه پاسخ دبیرخانه همایش، برای بنده که در ده‌ها همایش ملی سخنرانی کرده‌ام و در اجرای چندینی از آنها نیز حضور داشته‌ام بیانگر چند پیام منفی بود. پیام‌هایی چون ارائه نشدن بازخوردها و توصیه‌های کمیته علمی به نویسنده، مشخص نشدن فرمت تهیه اصل مقالات، آدرس و تلفن همایش در پایین ایمیل….
با وجود این نشانه‌ها که بیانگر حرفه‌ای عمل نکردن آن دبیرخانه بود، گمان بردم این نوع پاسخ فقط با نگاهی سرسری توسط دست اندرکاران دبیرخانه انجام گرفته است اما به قول قدما حمل بر صحت‌کرده و اصل مقاله را ارسال‌کردم. با تاخیر و بدقولی در اجرا و درخواست مجدد مقاله از سوی دبیرخانه فهمیدم که همایش دچار عدم استقبال جدی است. در این فاصله جسته و گریخته، از مذاکره دبیرخانه با این و آن سلیبرتی تریبونی می‌شنیدم که از آنان و افرادی مشخص برای سخنرانی و حضور در پنل‌های همایش دعوت به عمل می‌آید. (از همان افرادی که فقط دو کلمه بلدند بیایند و بگویند باید گفتگو کنیم و نقد. و دریغ از آن که بتوانند راهکارهایی بنا به اقتضای فرهنگی و ساختاری ارائه دهند.)
تکلیف مقاله من
در عصر دوشنبه مورخ 17 دی ماه ایمیلی دریافت‌کردم که: مقاله شما تایید رسانه‌ای شده است و اقدامات بعدی متعاقبا به اطلاع شما می‌رسد. پاسخی قابل انواع تفسیرها. پاسخی که حکایت از آن می کند تمام این پوستر و دبیرخانه و چه و چه، فقط کاری صوری بوده برای ایجاد محفلی برای سخنرانی افرادی مشخص با جهتگیری های همسو. چیزی از جنس کارهایی که جناح مخالف شما هم برای تمدن سازی و غیره کرده و می کند.
جناب آقای دکتر ظریف
اکنون برای جلوگیری از هرگونه برداشت نادرست بنده و امثالهم دستور فرمایید اطلاع‌رسانی‌هایی لازم در موارد زیر انجام گیرد:
۱- اعضای داوران علمی آن همایش معرفی شوند تا روشن شود این همایش برآیند کدامین سطح خرد است؟ همین شورای علمی نوپدید چرا از ابتدای کار معرفی نشدند؟ اگر حوصله داشتید به جناب هوش مصنوعی بفرمایید روابط میان شورای علمی و سخنرانان این همایش را رسم کند تا دریابید این پوستر و پوستربازی چقدر ساختگی است؟ چرا از اول این را مجموعه سخنرانی منتخب ننامیدید؟
۲- فرایند بررسی مقالات مشخص‌گردد که هر مقاله با چه مکانیزم‌هایی داوری شده‌اند؟
۳- آیا افراد منتخب در کنفرانس در تاریخ‌های مقرر خلاصه مقاله و اصل مقاله ارائه‌کرده‌اند و مورد تایید قرار علمی گرفته‌اند؟
۴- افرادی که مقاله‌شان برای ارائه تایید نشده، پاسخ داده شود که چرا مقاله آنها تایید نشده است؟
۵. آیا هیچ توجه کرده‌اید که این اصطلاح پنل هم در ایران دکانی شده در همایشها برای عده‌ای که از راه برسند و سخنرانی‌های منفرد فی‌البداهه در کنار هم داشته باشند؟
۶- منظور از تایید رسانه‌ای چیست؟ مگر افرادی که برای یک همایش مقاله می‌فرستند، تامین‌کنندگان بی جیره و مواجب مقالات برای رسانه‌های رفقای دست‌اندرکاران هستند که آن دبیرخانه برایشان پیدا کند؟
جناب آقای دکتر ظریف
بنده یک معلمم و هر معلمی باید پیوسته در این تفکر باشد که اندیشه‌اش را اصلاح و تکمیل کند لذا امیدوارم اعلام نتایج داوری مقالات همایش وفاق ملی خلاف شرع (؟!) نباشد و به بنده نشان دهند اشکالات کارم چه بوده تا آن را اصلاح کنم. راستی آیا در این وانفسای آزردگی سیاسی حوصله آن را دارید به این فکر کنید دستمزد یک مقاله‌نویس جهان سومی که مقاله اش تایید نشده‌است، یک کارت دعوت مجازی نیز نبوده است؟ (امیدوارم پاسخ خنک پوپولیستی داده نشود که آقا ملت ایران را ما دعوت کردیم به همایش، شما هم یکی از ملت ایران. تا آن وقت پاسخ بشنوند واسفا بر وفاقی که از چنین همایشی زاید که درکش این باشد.)
باری، امیدوارم راهبردهایی که در آن معاونت مدون خواهید کرد، نیز اجرای عملیاتی‌اش چون این همایش نباشد. همایشی که گمان میرفت کاری اداری از جانب جنابتان تلقی نشده و برخورد تفویضی با آن نکنید و به‌رغم تمامی تنگناها بر آن حساسیت ویژه اعمال کنید شاید تنها فقط جمله‌ای از مقاله ای در ذهن شما جرقه‌ای می زد و برای کاری راهی باز می‌شد. این بود حداقل انتظاری از مردی که به سیاست از منظر علم می نگرد.
امیدوارم آنچه نوشته آمد را فقط حاصل آزردگی کسی که مقاله‌اش برای سخنرانی تایید نشده تلقی نفرمایید. زیرا نگارنده دیری است که با صائب تبریزی هم‌سخن است که:
شد سخن در روزگار ما چنان کاسد که خلق / در شنیدن بر سخنور منت احسان نهند
انتهای پیام
