کودتاگران واقعی | ابوالفضل نجیب

ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

به نظر می‌رسد موانع پیش روی دولت برای حل نسبی بحران‌های موجود که حتی به تاکید سران سه قوه به تصریح و تلویح در گرو مذاکره و دیپلماسی و حتی مذاکره مستقیم با آمریکا است، اما همچنان گروهی خودسر به پشتوانه جریان‌های در سایه و به لطف هژمونی شبکه‌های رسانه‌ای و دستگاه طویل و عریضی که با هزینه مردم تامین می شود، همچنین با در دست داشتن تریبون های نماز جمعه، با لشگرکشی خیابانی به مهمترین مانع برای هر گونه گره گشایی تبدیل شدند.

قدرت تاثیرگذاری آنها ظاهرن به حدی است که آشکارا سران سه رکن اصلی جمهوری اسلامی را متهم به کودتا و تهدید به محاکمه و مجازات می کنند.

این شعبده بازی جدید ناخواسته جماعتی را تداعی می کند که در جریان ملی شدن نفت همین بساط را علیه دولت قانونی مصدق به راه انداختند و النهایه زمینه ساز کودتای 28 مرداد و سقوط و محاکمه دکتر مصدق شدند. فراموش نکنیم در سال 1332 مصدق نخست وزیر قانونی و مورد حمایت آحاد مردم بود و مصدق به اتکای عنصر اجتماعی موفق به احیای حقوق مردم ایران شد.

در واقع آنچه آن گروه اجیر شده در مخالفت با مصدق و به رهبری برخی غافلین و بی بصیرت های سیاسی مرتکب شدند راه بر کودتایی باز کرد که منجر به سقوط دولتی در تاریخ سیاسی ایران شد که هدفی جز اعاده حقوق پایمال شده ایران نداشت. به لحاط تاریخی آنچه جماعت خودسر و با سر در مخالفت با پیگیری روند دیپلماسی دولت برای حل بحران های موجود در کف خیابان و همزمان از طریق شبکه های به هم پیوسته رسانه ای و همچنین برخی تریبون ها و ایضن بعضی نمایندگان مجلس دنبال می کنند و تا تهدید سران سه قوا به محاکمه و مجازات و متهم کردن به کودتاچی پیش رفته اند، تفاوت چندانی با آن جماعتی ندارد که مردمی ترین دولت تمام تاریخ این کشور را به یمن دلارهای دشمنان این ملت ساقط کردند.

نکته قابل تامل بازتولید جریان های سیاسی مزدور و دست نشانده خارجی آن دوران در قالب آنچه به دولت سایه تعبیر می شود، است. صدالبته در پس و پیش و عیان و نهان این شباهت های تاریخی می توان به جریان هایی اشاره کرد که مدعی مبارزه با امپریالیسم و دفاع از حقوق فرودستان بودند و در نهایت با ریختن آب به آسیاب امپریالیسم به نشانه وفاداری و وابستگی و تعلقات ایدئولوژیک به حزب طراز نوین بیشترین خیانت را در حق مصدق و مردم روا داشتند.

غافل از این که تبعات آن کودتا و سقوط مصدق بیشتر از هر کس دامن همین فرودستان را گرفت. آنچه این روزها در کف خیابان و رسانه های معلوم و معلول الحال در مخالفت با تصمیماتی که به تاکید ریاست مجلس در بالاترین سطح کلان مدیریتی اتخاذ شده، شاهد هستیم بی تعارف و بی کم و کاست همان نقشی را ایفا و تداعی می کنند که مخالفان مصدق با انواع اتهام ها و حیله های پنهان و آشکار علیه نخست وزیر مردمی باعت و زمینه ساز کودتا علیه او شدند.

این در شرایطی است که حتی به تصریح برخی آیات عظام نزدیک به قدرت از جمله مکارم شیرازی ادامه این وضعیت می تواند به فروپاشی از درون و یا در نهایت زمینه برای فروپاشی از بیرون را مساعد و مهیا کند. هر چند در تحلیل ساده انگارانه برخی تناقض های راهبردی موجود می تواند ادامه راهبرد چماق و هویج در گذشته و به مثابه برگی برای دنبال کردن همزمان دیپلماسی میز و میدان باشد. اما فراموش نکنیم اگر این بازی خطرناک در مناسبات و محاسبات دیگران جدی انگاشته نشود، قضاوتی که تاریخ درباره خودسران خیابانی و رسانه ای خواهند کرد، کم از قضاوت امروز ما درباره کودتاگران خیابانی 28 مرداد نخواهد بود.