عربده‌کشی بیابانی و دادگاه خیابانی! | غلامرضا بنی‌اسدی
غلامرضا بنی‌اسدی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
خبرها را می خوانیم، فضای مجازی هم وایرال می‌کند کلیپ هایی را که چند نفر مثلا به اسم امت حزب الله جمع می شوند و صدا در گلو می اندازند و حرف هایی می زنند که مابازاهای سنگینی برای ملک و ملت دارد.
واقعا وضعی این‌چنین، در شان انقلاب نیست که 46 سال بعد از پیروزی و نظام سازی، برخی ها به خود جرات بدهند دادگاه خیابانی و بیابانی راه بیندازند. بدتر این که فراتر از جرات به خود “حق” می دهند به “باطل” ترین شکل ممکن، پنداشته خود و کارفرماهای خود را به عنوان خواست ملت جار بزنند و بکوشند که جا بیاندازند.
واقعا در چهل و ششمین سالگی انقلاب و نظام چه معنی دارد هر روز چند نفر پرچم بردارند و مرگ بر این و مرگ بر آن بگویند؟ اگر خدای نکرده این گروهِ کم تعداد اما پُر صدا و متوهم کلمات خود را به گلوله تبدیل کردند چه کسی جواب می دهد؟
وقتی مسئولان رسمی نظام و حتی سران قوا را به افساد فی الارض متهم می کنند، مابه‌ازاهای واقعی این انتساب را نباید در نظر گرفت؟ مگر تاریخ این کشور کم زخم خورده است از آدم هایی از این دست؟ هنوز جای گلوله این قبیل آدم ها در تن فرزندان وطن مانده است. اصلا در تن وطن مانده است. کم ضربه زده و شکاف انداخته این قبیل آدم ها بین ملت؟ واقعا شکافی که این جماعت چند ده نفری و کارفرمایانشان ایجاد می کنند را که پر خواهد کرد؟
بدتر این که بازی هایی که در زمین دشمن است را می خواهند به حساب انقلاب هم فاکتور کنند! کسانی که به سکوت برگزار می کنند این دریده دهانی و پلشت زبانی و دادگاه بازی اینها را بگویند که آیا این فرصت برای مخالفان این جماعت هم فراهم است که به همین سبک و سیاق به خیابان بیایند؟ به هر حال اگر اینان علیه برخی چهره ها حرف دارند، از آن طرف هم هستند افرادی که علیه چهره هایی که اینها می پسندند و شاید به پشتوانه آنان به خیابان آمده اند، حرف دارند. آیا خیابان این ها را هم می پذیرد؟
آیا اگر دیگران هم بیاییند و برای این افراد دادگاه خیابانی تشکیل دهند، مثل اینها راحت به خانه خود بازخواهند گشت؟ آیا اگر چند برابر این جماعت مردم به خیابان بیایند و در سکوت فقط با پلاکارد خواستار محاکمه عوامل ضرر و زیان چندین میلیارد دلاری کرسنت شوند، سلامت به سرای خود خواهند رسید؟ اگر از کسانی اسم ببرند که حاصل حضورشان در سیاست، غیبت منافع ملی بوده است، می توانند با رفتاری مواجه شوند که این گروه کم تعداد از آن برخوردار می شوند؟
نکند اتفاقی افتاده و رکورد آزادی جا به جا شده است و ما خبر نداریم! آیا حرف هایی از این دست و اتهام‌زنی به سران قوا آزاد شده است؟ اگر این گونه است و برگزاری برنامه هایی چنین آزاد است همه باید از آن برخوردار باشند. اگر هم ممنوع است برای اینان نیز همین حکم باید جاری باشد. ایران برای همه است. انقلاب هم برای تکریم همه مردم است. نظام هم خدمتگزار همه. همه در برابر قانون برابرند، کسی برابرتر نیست!
انتهای پیام
