خیابان‌های رشت جدیدترین جاذبه گردشگری آبی!
امیرحسین یزدانی در سایت گیل خبر (گیلان) نوشت: «رشتِ عزیزمان، همان شهری که به‌خاطر باران‌هایش شاعرانه توصیفش می‌کردیم، حالا دیگر کاملاً به یک ونیز وطنی تبدیل شده است، البته بدون آن قایق‌های قشنگ و خواننده‌های عاشقانه‌خوان. فقط کافی است کفش‌هایتان را فراموش کنید، چون دیگر نیازی به آن‌ها ندارید؛ از این به بعد با قایق بادی، جلیقه نجات یا در بدترین حالت با شنا، در سطح شهر تردد کنید!
فاضلاب یا رودخانه؟ هر دو با هم!
اما شاهکار اصلی، طغیان گوهررود است، همان رودخانه‌ای که اگر روزی مسابقه‌ای بین آلوده‌ترین آب‌های دنیا برگزار شود، قطعاً روی سکو می‌ایستد. آب این رودخانه که ترکیبی جادویی از فاضلاب شهری، زباله، و حالا باران است، با افتخار وارد خانه‌های مردم شده و زندگی آن‌ها را به نسخه واقعی سفرهای گالیور تبدیل کرده است. گوهررود حالا رسماً یک لشکرکشی به مناطق مسکونی ترتیب داده و خانه‌هایی که سال‌ها بوی فاضلابش را تحمل می‌کردند، حالا مستقیم میزبانش شده‌اند!
در این میان، دستور تخلیه خانه‌های اطراف رودخانه صادر شده است، اما سوال اینجاست: خانه را تخلیه کنیم، کجا برویم؟ مگر قرار نبود این مشکلات با مدیریت شهری حل شود؟ یعنی بعد از این همه سال، تنها راه‌حل برای بحران آب‌گرفتگی این است که مردم از خانه‌هایشان فرار کنند؟ شاید هم شهرداری در یک اقدام خلاقانه، قرار است این خانه‌ها را به مراکز غواصی تبدیل کند و یک صنعت جدید راه بیندازد!
مسئولان، مثل همیشه، در خواب ناز
باران شدید، از گلسار تا مسکن مهر را زیر آب برده و در این میان، مسئولان محترم هم طبق معمول غافلگیر شده‌اند. البته حق دارند، چون مگر چند بار در سال در رشت باران می‌بارد؟ نهایتش ۳۶۴ روز! خب طبیعی است که انتظارش را نداشته باشند و مثل هر سال، با چشمانی گرد و نگاهی متعجب به این پدیده عجیب و نادر نگاه کنند! احتمالاً قرار است بزودی شاهد تشکیل کارگروه “بررسی غیرمنتظره بودن وقوع باران در رشت” باشیم.
تا این لحظه، مسئولان با اعلام هشدار، تخلیه برخی خانه‌ها و چند جلسه اضطراری، مشغول “مدیریت بحران” بوده‌اند. اما بحران همچنان به قوت خود باقی است و آب، همچنان تا زانو. احتمالاً در همین لحظات، مسئولان عزیز پشت پنجره نشسته‌اند، چای داغی می‌خورند و در حالی که به خیابان‌های غرق‌شده نگاه می‌کنند، با لبخند رضایت می‌گویند: “عجب بارانیه بَره؛ خوب شد که با خودم گالوش آوردم!”
حالا یک سوال ساده: شما دقیقاً چه کاره‌اید؟
شهروندان رشتی فقط یک سوال دارند: چرا شهری که هر سال باران می‌بیند، هنوز آب‌گرفتگی‌اش مثل یک فاجعه غیرمنتظره مدیریت می‌شود؟ واقعاً، مسئولیت مدیریت شهری دقیقاً چیست؟ نظارت بر میزان بارش و اطمینان از این‌که تمام خیابان‌های شهر به‌اندازه کافی زیر آب رفته‌اند؟ یا شاید تلاش برای این‌که مشکلات مردم را با وعده‌های توخالی غرق کنند؟
البته مسئولان، طبق روال همیشه، راه‌حل دارند:
۱.اعلام غافلگیری کنند و تقصیر را گردن چیزهای خارج از کنترل بیندازند.
۲. کمیته‌ای برای بررسی تشکیل دهند.
۳. از مردم بخواهند صبور باشند.
۴. بعد از چند روز، تا بار بعدی که دوباره غافلگیر شوند، همه چیز را فراموش کنند.
و در نهایت، شاید در یک اقدام ابتکاری، بنرهایی در سطح شهر بزنند که رویشان نوشته:
“همشهریان عزیز، باران نعمت الهی است؛ لطفاً تا اطلاع ثانوی شنا یاد بگیرید!”
راستی، تا اطلاع ثانوی، اگر قایق بادی دارید، آماده کنید.»
انتهای پیام
