نگرانی معلمان از تأثیر نفرت‌پراکنی آنلاین علیه زنان بر دانش‌آموزان
پوریا ناظمی، روزنامه‌نگار و مروج علم، مطلبی با عنوان «پرسه‌ای در جهان علم» در سایت شخصی خود نوشته است که بخشی از آن را در ادامه می‌خوانید.
«در پژوهشی که توسط دانشگاه یورک بریتانیا انجام شده است، ۷۶٪ از معلمان مدارس متوسطه و ۶۰٪ از معلمان مدارس ابتدایی نگرانی شدید خود را نسبت به تأثیر محتوای زن‌ستیزانه آنلاین بر دانش‌آموزان ابراز کرده‌اند. این مطالعه نشان می‌دهد که دانش‌آموزان پسر با ستایش از افرادی مانند اندرو تیت و جنبش «اینسل»، رفتارهای تبعیض‌آمیز و زن‌ستیزانه‌ای را نسبت به همکلاسی‌ها و معلمان زن از خود نشان می‌دهند.
(جنبش اینسل (Incel) که مخفف Involuntary Celibate به معنای «تجرد ناخواسته» است، به جامعه‌ای از مردانی اطلاق می‌شود که احساس می‌کنند به دلیل عوامل بیرونی (مانند جذابیت ظاهری، جایگاه اجتماعی، یا هنجارهای فرهنگی) قادر به برقراری روابط عاشقانه یا جنسی با زنان نیستند.
این اصطلاح در ابتدا در دهه ۱۹۹۰ توسط یک زن کانادایی برای توصیف کسانی که به دلایل مختلف قادر به داشتن روابط عاشقانه نبودند، ابداع شد. اما در سال‌های اخیر، این جنبش به‌شدت تغییر یافته و در فضای مجازی به گروه‌هایی با ایدئولوژی‌های زن‌ستیزانه و خشونت‌طلب تبدیل شده است.)
یکی از معلمان گزارش داده است که دانش‌آموز پسری اظهار داشته: «اشکالی ندارد به زنان آسیب برسانیم چون اندرو تیت این کار را می‌کند.» همچنین، معلم دیگری اشاره کرده که دانش‌آموزان دختر به دلیل ترس از رفتار و گفتار پسران، از حضور در مدرسه احساس نگرانی می‌کنند.
این پژوهش نشان می‌دهد که ۹۰٪ از معلمان مدارس متوسطه و ۶۸٪ از معلمان مدارس ابتدایی معتقدند که مدارس آن‌ها نیازمند مواد آموزشی ویژه‌ای برای مقابله با تأثیرات منفی نفرت‌پراکنی آنلاین علیه زنان هستند.
با توجه به افزایش دسترسی دانش‌آموزان به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، مواجهه با محتوای زن‌ستیزانه آنلاین به یکی از چالش‌های جدی در محیط‌های آموزشی تبدیل شده است. این مسئله نه تنها بر رفتار و نگرش دانش‌آموزان پسر تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه احساس امنیت و رفاه دانش‌آموزان دختر را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
برای مقابله با این چالش، تدوین برنامه‌های آموزشی جامع که به دانش‌آموزان در تمامی مقاطع تحصیلی ارائه شود، ضروری به نظر می‌رسد. این برنامه‌ها باید به دانش‌آموزان مهارت‌های تفکر انتقادی را آموزش داده و آن‌ها را قادر سازد تا محتوای آنلاین را به‌درستی تحلیل کرده و از پذیرش بی‌چون و چرای آن خودداری کنند.
همچنین، همکاری نزدیک بین والدین، معلمان و مسئولان آموزشی برای ایجاد محیطی امن و حمایتی در مدارس اهمیت ویژه‌ای دارد. این همکاری می‌تواند به کاهش تأثیرات منفی محتوای زن‌ستیزانه آنلاین بر دانش‌آموزان و ترویج فرهنگ احترام و برابری جنسیتی کمک کند.
در نهایت، پژوهشگران خواستار تحقیقات بیشتر در این زمینه و توجه جدی سیاست‌گذاران و مسئولان آموزشی به این مسئله هستند تا با تدوین راهکارهای مؤثر، از گسترش نفرت‌پراکنی آنلاین علیه زنان در محیط‌های آموزشی جلوگیری شود.»
انتهای پیام
