بازگشت تئوریِ «قطعنامه کاغذپاره است»
«رضا نصری» کارشناس حقوق بین الملل در یادداشتی تلگرامی با عنوان بازگشت تئوریِ «قطعنامه کاغذپاره است» نوشت:
محمدباقر قالیباف در بخشی از سخنان خود در گفتوگوی تلویزیونی به صراحت عنوان می‌کند که آرامش و امنیت را «نظامیان» در ایران برقرار کرده‌اند و حرف منصفانه‌ای نیست اگر دولت روحانی بگوید «ما توانستیم با برجام سایه جنگ را از این کشور دور کنیم»!
از این اظهارات ایشان دو نتیجه حاصل می‌شود:
۱) اول اینکه ظاهراً آقای قالیباف معتقد است که دستگاه دیپلماسی نقشی در برقراری امنیت کشور ندارد؛ لغو قطعنامه‌های فصل هفتمی شورای امنیت موجب ارتقاء امنیت کشور نشده؛ شکستن اجماع بین‌المللی علیه ایران هیچ تاثیری بر رفع خطر جنگ و کیفیت امنیتی کشور نداشته؛ بازسازی وجههٔ ایران در افکار عمومی و خنثی‌سازی برخی از خطرناک‌ترین طرح‌های لابی‌های اسرائیلی و سعودی بی فایده بوده؛ برچیدن سایهٔ شورای امنیت از سر برنامهٔ موشکی ایران کاری عبث بوده؛ «تحریم» مقدمهٔ «جنگ» نیست و سیاست‌های تحریمی در امتداد سیاست‌های نظامی قرار ندارد؛ و مهارِ کانونهای بحران‌سازی (مانند آژانس، شورای امنیت و کنگره) و ممانعت از استفادهٔ ابزاری از نهاد‌های بین‌المللی علیه ایران دستآورد مهمی نبوده است.
ترجمهٔ ساده این سخنان آقای قالیباف این است که «قطعنامه‌ها کاغذپاره است» و ارتباطی میان قدرت نرم و قدرت سخت‌افزاری کشوری برقرار نیست!
۲) دوم اینکه از این اظهارات سردار قالیباف اینطور برمی‌آید که ایشان یک نگاهِ کلاسیک، سخت‌افزاری و بسته به مقولهٔ امنیت دارد و رویکرد ایشان با رویکردی که تعریفِ بسیط و گسترده‌ای از امنیت دارد بسیار متفاوت است. قطعاً کارشناسان این حوزه از این بخش از سخنان آقای قالیباف این برداشت را خواهند داشت که ایشان «امنیت اقتصادی»، «امنیت غذایی»، «امنیت بهداشتی»، «امنیت اقلیمی»، «امنیت شخصی» و «امنیت سیاسی» را – که مجموعاً تحت عنوان «امنیت انسانی» شناخته می‌شود – قبول ندارد و «امنیت» را صرفاً سخت‌افزاری و منحصر به حوزه نظامیان می‌داند.
طبیعتاً، این موضع آقای قالیباف با این جملهٔ ایشان که «دشمن اصلی کشور فقر، بیکاری، رکود و گرانی است» تناسبی چندانی ندارد. از این رو، به نظر می‌رسد نوعی ضعف فلسفی و عدم انسجام نظری در برنامه‌های ایشان حاکم باشد.
قالیباف «سندرز» نیست!
شعار «۴ درصدی و ۹۶ درصدی» که آقای قالیباف مطرح می‌کند، تقلیدی از شعار «۱ درصدی و ۹۹ درصدی» است که برنی سندرز در انتخابات ریاست جمهوی آمریکا عنوان می‌کرد.
جدا از تفاوت‌های ساختاری مهم میان نظام‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ایران و آمریکا، و جدا از اینکه شعارهای انتخاباتی یک نامزد ریاست‌جمهوری در آمریکا تا چه اندازه قابل مونتاژ و اجرا در ایران است، تفاوت‌های آشکاری هم بین شخصیت، شناسنامه سیاسی و کارنامه سندرز و قالیباف وجود دارد:
برنی سندرز در طول عمر سیاسی خود همواره در حاشیهٔ کانونهای اصلی قدرت قرار داشته و همیشه از جایگاه «منتقد» مدیران کلان کشور را با اندک اختیارات خود – در راستای نیل به عدالت اجتماعی – مورد بازخواست و فشار قرار داده است. او تمام دوران دانشجویی و سپس پنجاه سال از عمر سیاسی خود را صرفِ حمایت از اقشار محروم کرده و موضوعِ «۱ درصدی و ۹۹ درصدی» را در هر انتخاباتی که شرکت کرده سرلوحهٔ برنامه‌ها و شعارهای خود قرار داده است.
اما محمدباقر قالیباف از همان سِن ۱۹ سالگی که به فرماندهی تیپ و لشکر و قرارگاه منصوب شده تا به امروز، همواره در مهم‌ترین مناصب کلان کشور ایفای نقش کرده است؛ ولی این اولین باری است که طی سی سالِ گذشته، صحبت از عدالت اجتماعی می‌کند!
در واقع، او سی سال فرصت داشته تا با استفاده از قدرت و اختیارات گسترده خود در راستای آنچه عدالت می‌خواند گام بردارد، اما قالیباف حتی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۲ نیز اشاره‌ای به این موضوع نداشته است.
اینکه او اِمسال در آستانهٔ انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۶ – پس از وام‌گیری از کمپین‌های انتخاباتی خارج از کشور – تازه به فکر طرح شعار «۴ درصدی و ۹۶ درصدی» افتاده، اصالتِ موضع، تحلیل و برنامه‌های او را به شدت زیر سئوال می‌برد.
حقیقت این است که محمدباقر قالیباف «برنی سندرز» نیست و تمرکز بیش از حد او بر تاکتیک‌های موقت انتخاباتی – به جای محتوای برنامه – صلاحیتِ ریاست جمهوری او را نیز به شدت تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
انتهای پیام
تصور کنید که اگر سرداری از نوع قالیباف فرمانده ارتش امریکا بود چه بر سر دنیا می امد ، راه می افتاد تا تمام مردم غیر مسیحی جهان را مسیحی کند یا از آنان جزیه بگیرد !
این حرف آقای قالیباف کاملا درست بود چراکه رهبری هم بار ها گفتند که سایه جنگ رو مردم دور کردند نه مسئولان.و این حرف دروغ محض است.
رهبری مردم را عامل دور کردن جنگ می داند نه نظامیان.بدیهی است که دولت مردان مردمی ترند تا نظامیان
شلوغ نکنین!! خود ظریف هم اذعان کرد قطعنامه کاغذ پاره است وقتی که در جواب بد عهدی های آمریکا گفت: بگذارید هر چه می خواهند بکنند