تنهایی استراتژیک یعنی قرار گرفتن میان غرب و شرق
مصطفی قهرمانی در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «تنهایی استراتژیک یعنی قرار گرفتن میان غرب و شرق» نوشت:
در جهانی که نظم قدرت در حال دگرگونی است، ایران ناگزیر از بازتعریف جایگاه خود است. دو قرن تجربهی سلطه بیگانگان و چهار دهه تجربه پس از انقلاب، نشان میدهد سیاستِ موازنه و فاصله برابر دیگر کارایی ندارد. ایران باید تصمیم بگیرد: به کدام جهان تعلق دارد؟
در سده بیستویکم، نظم برآمده از جنگ جهانی دوم در حال فرسایش است و جهان تازهای بر پایه پیمانهای امنیتی و اقتصادی نوظهور شکل میگیرد. در چنین شرایطی، تکیه بر سیاستِ ایجاد توازن میان قدرتها، دیگر نمیتواند استقلال شکننده ایران را پاسداری کند. تجربه تاریخی ما به روشنی گواه آن است که در بزنگاههای بزرگ، تردید و تعلل هزینهای سنگین داشته است. ما ایرانیان باید بپذیریم که:
به لحاظ تاریخی، دچار یک «تنهایی استراتژیک» هستیم و باید بتوانیم این تنهایی را ــ که همواره پاشنه آشیل ما در برابر قدرتهای سلطهگر فرامنطقهای بوده است ــ پشت سر بگذاریم. «غرب و عرب» نیز هر دو در مقامِ شرکای استراتژیک و قابل اعتماد ما ناکام بودهاند.
️در جهانی که نظم تازهای در حال شکلگیری است، ایران ناگزیر از تصمیمگیری نهایی و تعریف جایگاه خود در این نظم جدید است. ما باید بدانیم که: ۱. ایران ابرقدرت نیست. ۲. سیاستِ موازنه و حفظ فاصله برابر، در شرایط امروز، توهمی بیش نیست. ایران بهتنهایی قادر به پاسداری از آزادی، استقلال و امنیت خود در برابر بلوکهای قدرتِ در حال شکلگیری نخواهد بود.
۳. جهان امروز، جهانِ پیمانسازیهای مشترک دفاعی و امنیتی است؛ پیمانهایی که دستکم برای صد سال آینده طراحی میشوند. ارزش و جایگاه میهن ما بسی فراتر از آن است که زیر ارابههای قدرتهای نظامی بیگانه، چون غزه امروز، ویران گردد. ایران باید هرچه سریعتر جایگاهی درخور شأن ملت و سرزمین کهن و تمدنساز خود تعریف کند و در ترسیم آن، فعالانه مشارکت نماید.
ما فقط میتوانیم روی یک صندلی بنشینیم! میان غرب و شرق، و در سر چهارراه بزرگ جهانی، جایی برای نشستن مستقل ما نیست. برای حفظ جایگاه خود، نیازمند شرکای قدرتمند و همپیمانانی واقعنگر هستیم. ما باید بدانیم: «به کدام جهان تعلق داریم؟»
انتهای پیام
کشورهای عربی مانند امارات می توانند الگوی مناسب جهت پیشرفت باشند