شیعه تنوری و انتخابات ریاست جمهوری

«احمد حیدری» در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «شیعه تنوری و انتخابات ریاست جمهوری» نوشت:

در این ایّام با تبلیغات گسترده کاندیداها و تلاش برای جلب آراء از جانب آنان و طرفدارانشان مواجهیم. این تلاش‌‍‌‌ها تا جایی که ناشی از ایمان بوده و با صداقت و رعایت موازین شرعی مطابق بوده و از جعل، تحریف، توهین، دروغ و افترا بری باشد، ارزشمند بوده و مصداق عمل صالح می‌باشد.

در انتخابات سال 1376 از جانب جناح راست و نهادهای انقلابی “شیعه” تنوری مطرح شد و با اعلام این [ادعا] که رأی مقام رهبری به فلان کاندیدا است، اقتضای شیعه تنوری بودن را رأی دادن به آن کاندیدا شمردند.

در این انتخابات هم اقتضای ولایی بودن را اطاعت از رهبری و نهادهای منتسب به رهبری شمرده و به رأی دادن به کاندیدایی که او را منتسب به رهبری می دانند، دعوت می کنند.

با توجه به این مقدمه، مناسب است جریان شیعه تنوری و مبانی آن روشن شود تا با شعارهای زیبا، افراد فریفتع نشوند و به اشتباه نیفتند.

بنا بر نقلی که از لحاظ اعتبار سندی ضعف دارد، روزی یکی از شیعیان خراسان [سهل بن حسن خراسانی] امام صادق را توبیخ کرد که چرا برای گرفتن حقتان با وجود شیعیان فراوان قیام نمی کنید و امام او را که ادعای شیعه‌گری داشت، به رفتن به درون تنوری سوزان، دستور داد و وی ابا کرد و در این حین یکی از شیعیان صادق امام [هارون مکی] وارد شد و به امر امام به درون تنور سوزان رفت و دقایقی بعد مرد خراسانی او را در تنور سوزان، سالم یافت و اقرار کرد که حتی یک نفر از چنین شیعیانی در بین مدعیان ولایی امام یافت نمی شود (معجم رجال حدیث، ج20، ص261).

این حدیث گرچه ضعف سندی دارد ولی شبیه جریان حضرت ابراهیم است که به ذبح فرزند مأمور شد و به امتثال امر اقدام کرد و پذیرفتنش با مبانی دینی و عقلی منافاتی ندارد ولی چند مبنا در آاین جریان است که نمی‌توان بدون توجه به آن، بدان عمومیت بخشید و در دوران غیبت صغرا افراد را به چنین تسلیمی در برابر ولی فقیه غیر معصوم و نهادهای منتسب یا غیر منسب [مثل جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، جامعه روحانیت مبارز تهران، نهادهای انقلابی و نمایندگان ولایت فقیه در نهادها] فراخواند.

اولین مبنا این است که فرد به اطاعت و عبودیت مطلقه در مقابل خداوند رسیده و از خود اراده‌ای در قبال خدا نداشته و در مقابل بندگان معصوم و برگزیده خدا، تسلیم مطلق است.

دوم این که دستور دهنده معصوم و حکیم است و مخاطب تکلیف یقین دارد که او به ظلم و بدون مصلحت فرمان نمی دهد و فرمان و خواست و اراده اش قطعا مطابق با عدالت و حکمت است.

سوم این که به امر و فرمان و خواست او یقین دارد و می داند که بدون شک چنین می خواهد و دستورش این است.

در چنین جایی شیعیان واقعی تنوری‌اند.

انتهای پیام