پیشنهاد دلسوزانه: حضور فراکسیون امید در 100 «شهر کوچک»
به گزارش انصاف نیوز، کاربری به نام «حسین نوروزی» در توییتر با انتقاد از رویه‌ی اصلاح طلبان، پیشنهادی برای روزهای باقی مانده تا انتخابات با همکاری فراکسیون امید مجلس ارائه کرد. متن او به این شرح است:
بیست‌سال اول زندگی من در فلاح {جلیلی}، شهرک ولی‌عصر، زمزم و اسلام‌شهر گذشته. منطقه‌هایی که به مردمش با تحقیر، «لشگر گرسنگان» گفته‌اند.
بی‌سوادی، گرسنگی و… انگ‌هایی که به آن‌ها زده می‌شود، در صورت صحت، باز هم انتخاب ایشان نبوده است. حاصل مدیریت «همه» از جمله اصلاح‌طلبان بوده.
رفتاری که امثال رئیسی با آرد و سیب‌زمینی با ایشان کرده و می‌کنند، بسیاری از اصلاح‌طلبان با تبختر و تفرعن‌شان تکرار می‌کنند: بی‌اعتنایی و توهین.
میرحسین موسوی کجا اعلام کاندیداتوری کرد؟ مسجدی در جنوب شهر، بدون یال و کوپال آن‌چنانی؛ تصویری که صادقانه‌تر بود و ملموس‌تر برای مردم آن منطقه.
ستادهای اصلی روحانی، تجمع‌های اصلی اصطلاح‌طلبان کجاهای تهران {و شهرهای دیگر} اند؟ جوان‌های شاداب و خوش‌پوش، سرخوشی‌ها، کجای شهر متمرکزند؟
چرا تجمع بزرگ، در شیرودی است یا آزادی؟ چرا مثلن در اسلام‌شهر نیست؟ علاقه‌مندان روحانی نمی‌توانند تا ورزش‌گاهی در اسلام‌شهر بروند؟
مساله تنها پول نیست، جوان اسلام‌شهری هم حق دارد رنگ و شادی دختران و پسران علاقه‌مند را در محله‌ش ببیند، هم‌راه آنان شود، بدون منت و توهین.
وعده‌های دولت / نماینده‌ی رای‌آورنده هم غالبن برای جوان مناطق مرفه است، جایی که در اینستاگرام ثبت شود. جز ایام انتخابات، مردم حاشیه وجود ندارند.
توجه به خواست و رای حاشیه‌ها اتفاقن «تاثیرگذارتر» است؛ زندگی فامیلی و قبلیه‌ای، زندگی محله‌ای: دو نفر را ترغیب کن، یک فامیل ترغیب می‌شوند.
مردم جنوب / حاشیه‌ی شهرها، تنها به چشم عدد دیده می‌شوند: رای‌دهنده‌های به‌هنگام، شهروندان موقتی. تغییر این نگاه، از پخش پول تاثیرگذارتر است.
اگر رای اسلام‌شهر، رای شهرهای کوچک، رای حاشیه‌ها را می‌خواهید، در عمل باید اسلام‌شهر و گناوه و… هم بخشی از ایران باشند، نه فقط در انتخابات.
لُپ عرضم اینه: به مردم احترام بگذارید، به چشم اعداد صندوق‌پرکن به‌شون نگاه نکنید، صد درصد نه، ولی بی‌اثر نیست. یک پیشنهاد هم دارم:
نمایندگان لیست امید مجلس چندنفرند؟ روز چهارشنبه 100 نماینده به 100 «شهر کوچک» بروند، و در مساجد با مردم حرف بزنند و برایشان توضیح بدهند.
مردم مثلن شتریه در فراهان اراک، که ممکن است خیلی سیاسی هم نباشند، شاید به خاطر مصطفی تاج‌زاده نیایند، اما به خاطر «نماینده‌ی مجلس» می‌روند.
استفاده از ظرفیت حضور نمایندگان مجلس، هم مردم را به مساجد / ورزش‌گاه‌های کوچک می‌کشاند، هم فرصت سوال {به‌حق} برای مردم ایجاد می‌کند.
انتهای پیام
پیشنهاد به جا عملی و منصفانه