رای حلال و رای حرام!؟

آقای تیرداد مهرداد، سلام. شما و کسانی که قلبشان به نوشته شما و امثال آن رضایت می دهد مخاطب کامنت من هستید.
شما این گونه خط کشی کردن بین آرا را بسیار غیرمنصفانه می خوانید در حالی که سراسر جملات شما پر است از خط کشی های قطعی و تحقیر کننده طرف مقابل شما. شخصا این رفتارمتناقض شما و نحوه مواجهه ای که با اطرافتان دارید را قابل سرزنش می دانم.

افرادی هستند که آقای روحانی را رئیس جمهور شایسته می دانند و با قوت قلب به ایشان رای داده اند. همان طور که افرادی هستند که چون رقیب اصلی آقای روحانی را مطلقا فرد شایسته ای نمی دانند و به ایشان نقد جدی دارند به رئیس جمهور شدن آقای روحانی رای داده اند. ظاهرا همیشه افرادی هم هستند که از آنجا که دوره چهار ساله را برای به ثمر نشستن تلاش های یک دولت مدت کوتاهی می دانند ترجیح می دهند فرصت بیشتری به دولت فعلی بدهند به این امید که نفع کشور و مردم در این باشد.

در طرف مقابل هم همین ماجرا برقرار است. افرادی هستند که آقای رئیسی را گزینه شایسته ای برای ریاست جمهوری می دانند و با قوت قلب به ایشان رای داده اند. افرادی هم هستند که به این دلیل که آقای روحانی را مطلقا فرد شایسته ای برای ادامه ریاست جمهوری نمی دانند و به ایشان نقد جدی دارند به آقای رئیسی رای داده اند.

همه آدم ها در زمان انتخاب هایشان فکر می کنند، هر یک به تناسب داده هایشان، اهمیتی که موضوع برایشان دارد و وسعشان در تلاش ذهنی برای فهمیدن. فکر آدم ها را هم با توجه به مدرک تحصیلیشان نمی شود ارزش گذاری کرد بگذریم از اینکه جملات تحقیر آمریز شما در نسبت دادن بی سوادی به طرف مقابلتان را نسبت اشتباهی می دانم. در هر دو گروه افرادی از تحصیل کرده های جامعه حضور دارند که در مواجهه با مخالف، کمترین رعایت ادب و احترام به نوع انسان در کلامشان دیده نشود، برعکس آن را هم در قشر تحصیلکرده یا غیر تحصیل کرده در افراد هر دو گروه دیده ام.
شخصا فکر می کنم نظر امام خمینی که فرمود میزان رای ملت است نه لزوما به این دلیل بود که اکثریت، درست را تشخیص خواهند داد اما به این دلیل که هر یک از مردم این فرصت را داشته باشند که در تلاش برای یک انتخاب مهم، امور را بسنجند، انتخاب کنند و در نهایت، ملت فهم و انتخاب خودش را آزمون کند و در سایه این انتخاب رشد سیاسی کند. رشد لزوما چیزی نیست که ما درست می دانیم. این رشد برای جامعه در سایه احترام مردم به انتخاب هم اتفاق می افتد. رشد ملت در ارائه استدلال و نقد دلسوزانه سرعت می گیرد. بی حرمتی ها جامعه را به بیراهه می برد. من در جملات شما احترام ندیدم.