مظلومیت و خودزنی کردها
به گزارش انصاف نیوز، «جلال جلالی زاده»، فعال سیاسی کرد و نماینده‌ی اسبق سنندج در مجلس شورای اسلامی در یادداشتی تلگرامی درباره‌ی مواضع برخی کردها پس از حملات تروریستی تهران نوشت:
هیچ کسی در مظلومیت کردها تردیدی ندارد، اینکه چرا مظلومند ومظلومیت را چگونه تعبیر کنیم بحث دیگری است. چون هم یک بحث بیرونی وهم یک بحث درونی است.
اما آنچه که مورد بحث و بررسی است، خودزنی و اتهام فرضی است که از سوی خود کردها متوجه آنان شده است. بارها گفته‌ام عدم وجود یک مرجع فکری، مذهبی و ملی در بین کردها مشکلات عدیده‌ای را در بین کردها ایجاد کرده که نمونه‌ی آن همین گروه‌ها و دسته‌های مختلف و همین پراکندگی و آشفتگی ذهنی و فکر در اتخاذ موضع درباره‌ی مسائل مختلف اضطراری است، گویا عده‌ای در کمین نشسته‌اند تا حادثه‌ای اتفاق بیفتد و آنان با اظهار نظر، دادن بیانیه و مصاحبه ابراز وجودی بنمایند.
در حوادث تروریستی اخیر که دل هر ایرانی را به درد آورد و موجب از دست دادن عده‌ای از هموطنان بیگناه ما شد، عده‌ای کاسه‌ی داغتر از آش شده و قبل از اظهارنظر مسوولان امنیتی به معرفی افراد وعذرخواهی از مردم و بیان فداکاری کردها در حفظ مرزها پرداختند. عده‌ای با ادبیات ناقص به صدور بیانیه اقدام کردند. عده‌ای به جمع آوری امضا و صدور بیانیه اعلام وجود کردند. گروه‌ها ودسته‌های مختلف اعلام موجودیت کردند. عده‌ای از کوبانی و نقش زنان کرد و شهیدان پیشمرگ در مقابل داعش به عنوان سند نفرت داعش و دشمنی این گروه جنایتکار با کردها یاد کردند.
بالاخره از یک روستای ده خانواری گرفته تا طلاب فلان حجره و دانشجویان علمی کاربردی یک بخش شروع به اظهار برائت از داعش و سوگند جلاله کردند که داعش دشمن خونی کردهاست.
من هیچ بیانیه‌ای را امضا نکردم، نه اینکه مخالف محکومیت آن باشم، بلکه مخالف انجام روش و شیوه‌ای هستم که از منظر علم سیاست نه تنها نمی‌تواند در حل مساله مؤثر باشد بلکه به نوعی متوجه کردن انگشت اتهام به سوی ملتی است که هیچ نقشی در ایجاد مشکل و معضل نداشته است. اصلاً چه لزومی داشت که این همه بیانیه و مطلب از سوی افرادی که نماینده‌ی حزب و یا افکارعمومی جامعه نیستند و یا کسی به آنان نمایندگی نداده عذرخواهی کنند و فضا را بحرانی‌تر کنند، یعنی از قضا سرکنگبین صفرا فزود.
حالا شاید عده‌ای بپرسند، این همه بیانیه که در مقاطع مختلف صادر می‌شود چه تفاوتی دارد؟ باید در پاسخ گفت تفاوت از زمین تا آسمان است، زیرا در چنین موقعیتی اگر عمل ناپسندی از سوی چند نفر اتفاق افتاده و دچار بی‌دانشی شده‌اند، گناه این کار به خود آنان برمی‌گردد نه دیگران، و این دستور صریح قرآن است که «لاتزر وازره وزر اخری» هر کس مسوول گناه خویش است وقتی اگر ملت و قومی دچار کار زشتی شوند نباید نسبت به آنان دچار بی‌عدالتی شد.
پس اقدام عجولانه‌ی عده‌ای از افراد در عذر خواهی و تبری از این افراد و چاپ عکس زنان پیشمرگ مدافعان کوبانی که احساس می‌کنند نمایندگی کامل کردها را برعهده دارند و سبقت گرفتن در این مورد عملی معقول و منطقی به نظر نمی‌رسد. زیرا کردها اصیل‌ترین ایرانیان هستند و عمل نابخردانه و کورکورانه‌ی تعدادی انگشت شمار به حیثیت تاریخی، فرهنگی و وتمدنی ایرانیان خدشه‌ای وارد نمی‌سازد. پس هرزمان یک نفر یزدی یا شیرازی از کار این افراد احساس شرمندگی کرد، کردها هم حق دارند اظهار پوزش کنند.
مگر در کشور پهناور ایران این اولین بار است که چنین حوادثی اتفاق می‌افتد، حوادث ترور شهدای محراب و حزب جمهوری و ترورهای زیادی که در کردستان رخ داده همگی نشانگر این است که ملت متحد یکپارچه‌ی ایران دارای دشمنان مشترکی است که گاهی این عداوت و ضربه و صدمه از سوی فرزندان فریب خورده و ناخلف این ملت اتفاق می‌افتد که امیدواریم دگر بار شاهد تکرار چنین جنایات و حوادث تلخی در کشور نباشیم.
انتهای پیام
احسنت آقای جلالی زاده ، واقعا حرف حق رو گفتید