پدرشوهر مهناز افشار: سند 2030 کودتاست!

یکی از مدیران تندروی دولت احمدی نژاد و پدر همسر «مهناز افشار» بازیگر سینما هم درباره‌ی سند 2030 یونسکو اظهارنظر کرده و گفته است که سند 2030، کودتایی علیه فرهنگ ملی ایرانیان است!

به گزارش انصاف نیوز، «محمدعلی رامین» معاون مطبوعاتی ارشاد دولت احمدی نژاد در باره‌ی این سند در یادداشتی تلگرامی با عنوان «سند2030، کودتای فرهنگی علیه ایرانیان» نوشت:

موضوعات مهم فرهنگی، مانند «سند2030»، اگر حزبی و جناحی دیده شود، ویرانگر فرهنگ و سیاست و جامعه و حکومت ما خواهد شد؛ همه آگاهان و دلسوزان ایران و اسلام و دغدغه مندان هویت انسانی آیندگان، باید در مورد «سند2030»، به این پرسش ها پاسخ دهند:

اگر این سند مشکلی با قانون اساسی و اسناد کلان فرهنگی و آموزشی نظام ندارد، چرا قبل از دستور دولت برای اجرای آن، به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی نرسیده است؟

خنثی کردن نقش و جایگاه قانونی «شورای عالی انقلاب فرهنگی» در تصمیمات مهم و سرنوشت ساز ملی، به سود کیست؟

متن 2030 یک «توصیه» است یا یک «معاهده الزام آور» برای امضا کنندگان آن؟

اگر این متن، «توصیه» به مفهوم ارائه یک مجموعه پیشنهاد غیر ضروری فرهنگی آموزشی است، چه نیازی وجود داشته که دولت ما به یونسکو تعهد بدهد و این تعهدات را به تصویب هیأت دولت برساند و دستور اجرای آنها را صادر کند؟ اگر پذیرش آن ضرورت داشته، کدام یک از نیازهای فرهنگی و آموزشی ایران را تأمین می کند؟

اگر این متن یک «توصیه» غیرالزام آور است، چرا آن را «سند» نامیده اند و عجولانه، بدون اطلاع رسانی به ملت با اصالت ایران، بدون مطالعه فرهیختگان جامعه اسلامی، بدون ارزیابی جامع و اعلام نظر رسمی شورای عالی انقلاب فرهنگی، دستور اجرا داده شده است؟

اگر این «سند 2030»، یک توصیه غیرالزام آور است، چرا باید دولت ایران در باره چگونگی، میزان و نحوه اجرای آن، به سازمان جهانی یونسکو مرتباً گزارش عملکرد بدهد؟

اگر این سند صرفاً یک توصیه است، چرا در 17 جای همین سند بحث «تعهد» آمده و همچنین در 150 مورد از تعبیر «تضمین» استفاده شده است؟ دولت ایران نسبت به این «150 تضمین» و «17 تعهد»ی که در این سند امضاء کرده، چه خواهد کرد؟

آیا امضای 150 تضمین و 17 تعهد بین المللی در امور فرهنگ و آموزش ملی و تربیت نسل های ایرانی، باتلاقی خطرناک و غیرقابل رهایی از سیطره دشمنان اسلام و ایران نیست؟

چه اشکالات ضد ارزشی از همان ابتدا درسند2030 دیده شد که دولت شرط تحفظ و لزوم رعایت شریعت را در امضای آن لحاظ کرد؟

آیا این شرط «تحفظ ما» برای سازمان های بین المللی هم الزام آور است، یا مقدمه ای برای فشارهای بعدی آنها و عقب نشینی گام به گام ما برای اجرای تصمیمات ضد ارزشی سازمان «فرهنگی و تربیتی ملل متحد= یونسکو» است؟

واقع بینی در سنجش و بازخوانی تجربیات صد ساله اخیر بیانیه ها و اسناد بین المللی نشان می دهد که عموماً شکل گیری قوانین اجرایی بین المللی ابتدا به صورت بیانیه و سند ارایه و مقدمه چینی یا اصطلاحاً فرهنگ سازی می شود و سپس در قالب «کنوانسیون»، بخشی از سازمان ملل در می آید و تخلف از آن را تخلف از مصوبات سازمان ملل می شمارند و نظیر موضوعات هسته ای و حقوق بشر، کشورهای مستقل را یا گرفتار تحریم شدید یا انزوای بین المللی می کنند.

با وجود اسناد «بالا دستی مصوب نظام اسلامی» مانند «سند تحول بنیادین آموزش و پرورش»، «سند مهندسی فرهنگی»، «نقشه جامع علمی کشور» و «سند دانشگاه اسلامی» که همه دستگاه ها موظف به اجرای آن هستند، اولاً چرا دولت نسبت به تحقق و اجرای این اسناد ملی، بی تفاوت است و ثانیاً چه نیازی به پذیرش و اجرای فوری این سند 2030 بوده است؟

ملتی با فرهنگ هزاران ساله الهی و سابقه ای ورای هزار سال حکمت متعالی و فلسفه عقلانی و فقه وحیانی و اخلاق فطری انسانی که خودش سرچشمه معارف پیشرو در سبک زندگی فردی و اجتماعی و فرهنگ تعلیم و تربیت برای بشریت است، چرا باید از سندی (2030) تبعیت کند که زاییده مبانی معرفتی اومانیسم و موازین سکولاریسم می باشد؟

اگر چند کشور مسلمان دیگر که مطیع اربابان آمریکایی انگلیسی و صهیونیستی خود هستند، این سند را حتی بدون حق تحفظ پذیرفتند، دولت ایران هم که منادی فرهنگ و حکومت اسلامی در روزگار کنونی است، باید به تبع آنها عمل کند یا باید دیگر مسلمانان را از این دام بین المللی دور سازد؟

آیا سند2030 با اسناد دیگر سازمان ملل مانند «سند توسعه پایدار» به طور غیره مستقیم یا بعضاً بطور کاملاً مستقیم مرتبط نیست؟ بنابراین اگر به صراحت از همجنس گرایی و حذف فرهنگ شهادت در این سند مطلبی نیامده باشد، لیکن این سند باید از اسناد وابسته و مرتبط دیگر تبعیت کند و مفهوم «حمایت از خانواده» را در تعریف «خانواده قرن 21» بپذیرد؛ بالاخره سازمان یونسکو در ایران باید پاسخ دهد که آیا در مفهوم «خانواده» از منظر یونسکو، «زندگی مشترک همجنس بازان» مصداق خانواده هست یا نیست؟

باید روشن شود که مطابق سند 2030 و اسناد مرتبط با آن، آیا ترویج فرهنگ شهادت در کتب درسی، مجاز است یا ممنوع ؟

کدام یک از دانشمندان مسلمان و متفکران اسلام شناس در نوشتن این سند شراکت داشته و تعریف «سبک زندگی در سند 2030» مبتنی بر کدام مبانی حکمت و فلسفه الهی است؟

آیا پذیرش فلسفه نسبی گرایی و پست مدرن قرن 21 غرب مشکل گشای مسائل فرهنگی کنونی ماست یا برنامه ای برای هویت زدایی از فرهنگ ایرانی و آغاز پذیرش رسمی مبانی فکری ضد دینی غرب، فرورفتن در باتلاق بی هویتی فرهنگی و ایجاد جنگ میدانی برای نابودی اصالت های اسلامی ایرانیان است؟

آیا رئیس جمهور منتخب ما می تواند به پشتوانه رأی مردم، فرهنگ و تربیت و آموزش نسل های آینده ما را به دشمنان تاریخی ایرانیان بسپارد؟

انتهای پیام