نامه جمعی از نمایندگان به روحانی درباره دانشگاه [+اسامی]

جمعی از نمایندگان مجلس در نامه‌ای به حسن روحانی رییس جمهور، خواستار توجه ویژه به وضعیت و محدودیت‌ها در دانشگاه‌ها شده اند.

به گزارش انصاف نیوز، اسامی نمایندگان این نامه به همران متن نامه در پی می‌آید:

به نام خدا
جناب آقای دکتر حسن روحانی
رئیس جمهور محترم

ضمن تبریک حماسه 29 اردیبهشت و اعتماد دوباره مردم به شما برای تشکیل دولت دوازدهم؛ مستحضرید؛ دانشگاه درایران، مهم‌ترین پایگاه وپویاترین نیروی پیشران توسعه بوده است. به رغم این واقعیت، نهاد مدرن دانشگاه درحیات تقریباًیک قرنی خود مسیرپرفرازو فرودی راطی کرده است که یکی ازعبرت‌آموزترین دوره‌هایش مربوط به بازه زمانی 1384 تا 1392 است. درآن 8 سال، دشواری‌ها وچالش‌های متعددی گریبانگیردانشگاه شد، به‌طوری‌که مدیران وسیاستگذارانی برای پیشبرداهداف وبرنامه‌های آموزش عالی منصوب شدندکه نگاهی خاص وحتی غریب به علم وفناوری داشتند.-آیت الله شاهرودی زمانی که قوه قضائیه را تحویل گرفت فرموده بودند ویرانه‌ای را تحویل گرفته‌ام – به‌درستی این تعبیر را در مورد دانشگاه و آموزش عالی که تحویل دولت یازدهم شد می‌توان بکار برد. کاهش اعتماد اجتماعی به دانشگاهیان و کالایی شدن دانشگاه و تولد علمی، شکاف میان نخبگان دانشگاهی و مسئولان اجرایی، فقدان شایسته سالاری و تخصص محوری، حاکمیت فضای امنیتی و انبوه دانشجویان ستاره دار و محروم از تحصیل، سهمیه بندی‌های بومی و جنسیتی، در کنار سیل بیکاران تحصیل‌کرده، پولی شدن آموزش، حذف و جذب فله‌ای اساتید و ایجاد ساختارهای خلق الساعه مانند گروه‌های آموزشی و دانشکده‌ها و مراکز پژوهشی و یا انحلال یک شبه برخی گروه‌های آموزشی و… در دولت قبل، حاصلی جز سرخوردگی، ناامیدی و افسردگی و به تبع آن افزایش آسیبهای اجتماعی در میان دانشگاهیان و بی هنجاری و بی قاعدگی در نظام دانشگاهی دربرنداشت.

رئیس جمهور محترم

بنابر آنچه گفته شد انتظار می‌رود وزارت علوم، هیئت محترم دولت و در رأس آن ریاست جمهوری محترم در خصوص موارد ذیل اهتمام لازم را مصروف داشته و بیش از پیش برای ارتقاء دانشگاه و دانشگاهیان تلاش کنند. همچنین خواستاریم نسبت به گزارش مبسوط در خصوص اقدام‌های صورت گرفته در راستای تحقق موارد ذیل اقدام لازم صورت پذیرد.

1 – متاسفانه سه اقدام «توسعه کمی»، «کالایی شدن» و «امنیتی سازی فضای دانشگاه» در نیمه دوم دهه 80، نقشه راه توسعه دانشگاه‌های کشور بود؛ که بعضاً حتی در دولت یازدهم نیز تغییر نیافته است. این مسیرها سبب شده تا مجموعه گسترده‌ای از مطالبات اقتصادی در کنار مطالبات فرهنگی و

سیاسی بر هم بار شوند و نارضایتی گسترده‌ای را در فضای دانشگاه رقم زنند. ما به جد خواهان تغیر در هر سه راهبرد ذکر شده و بازگرداندن دانشگاه به مدار علم گرایی هستیم.

2 – مقابله با این وضعیت پیچیده، نیازمند تغییر همزمان مجموعه‌ای از سیاستهاست؛ مهم‌ترین تغییر می‌بایست در حوزه افزایش سهم دوره‌های رایگان در آموزش عالی کشور صورت گیرد تا امکان تحصیل برای طبقات محروم جامعه دشوار نگردد. دفاع از آموزش عالی رایگان و مبارزه با پولی سازی آموزش عالی در جهت حرکت در مسیر عدالت اجتماعی است.

دولت باید سرمایه گذاری در حوزه آموزش را به جزئی مهم از برنامه خود بدل کند تا بتواند با پوشش هزینه‌های تحصیل در سبد مصرفی خانوارهای محروم، ضمن توسعه عدالت آموزشی و توانمندسازی اقشار مستضعف جامعه، زمینه تحریک تقاضا برای مصرف و افزایش تولید در جامعه را نیز فراهم آورد.

3 – متاسفانه برخی شنیده‌ها حاکی است در اجرای طرح آمایش دانشگاه نیز تنها «تعداد دانشجو» و «هزینه‌های واحد» معیار قرار گرفته و نقش دانشگاه در محرومیت زدایی از مناطق چندان محل توجه نبوده است، حال آنکه که کمترین جمعیت دانشجویی کشور به نسبت جمعیت استان، به دلیل توسعه نیافتگی در هشت استان مرزی کشور قرار دارند و کاهش امکانات آموزش عالی در آن مناطق با توجه به شرایط ویژه آنها می‌تواند با دامن زدن به مرکزگریزی، در میان مدت کشور را با تهدیدات جدی امنیتی روبه رو سازد. تنها راه برای ایجاد امنیت پایدار در مرزهای کشور، توسعه پایدار مرزهاست و بردن آموزش عالی باکیفیت و کم‌هزینه به استانهای مرزی کشور یکی از مهمترین زمینه‌های لازم برای ایجاد توسعه پایدار در آن مناطق است.

4 – همچنان که گفته شد، سالهاست که کمیت گرایی درنظام دانشگاهی برکیفیت بروندادآن سایه افکنده وبه جای اینکه دانشگاه باتزریق نیروی متخصص وکارآمدبه حل مشکلات اقتصادوصنعت ودرمان آسیب‌های اجتماعی وفرهنگی و … مبادرت ورزد، خودمشکلات متعددی رابرگرده اقتصادوصنعت تب آلودماتحمیل کرده است؛ لیکن یکی ازمطالبات حیاتی برای دانشگاه، حفظ کیفیت وکیفیت گرایی درنظام آموزش عالی است.

5 – ساحت مقدس دانشگاه بایدبه دورازهرگونه بی اخلاقی ونیزشائبه فسادباشدوعلم وعالم، خودمظهراخلاق وزداینده فسادومفسدان درعرصه های اقتصادی وسیاسی است. درآخرین ماه‌های دوره اول دولت تدبیروامید، دانشگاهیان هنوزشاهد برچیده شدن کامل فضای امنیتی دردانشگاهها و مقابله جدی بافسادعلمی – مالی درنظام دانشگاهی نیستند، لذا ازاصلی ترین مطالبات به حق تحقق شعاروآرمان غیرامنیتی شدن دانشگاهها–شعار دانشگاه امن دولت- ومقابله جدی وقانونی بامظاهرفسادوبی اخلاقی دردانشگاهها، روندمخرب سرقت علمی ومقاله فروشی‌های شرم آورتوسط مؤسسات نامعتبرست تادانشگاه، رایحه امیدرااستنشاق کند.

6 – تأکید دولت بر گفتمان سازی در زمینه حقوق شهروندی، اقدامی مثبت و شایسته تقدیر است. اماهرچند تأکید شایسته دولت بر حقوق و آزادی‌های شهروندان مانند آزادی بیان، آزادی تشکیل و عضویت در تشکلها، آزادی برگزاری برنامه‌ها و … امری مهم و ضروری است، عدم صدور مجوز برای برخی تشکلها، کانون‌های فرهنگی و نشریات دانشجویی و اتحادیه شوراهای صنفی و یا اتحادیه تشکلهای دانشجویی، نظارت غیرقانونی پیش از انتشار بر نشریات، در کنار تهدیدها و برخوردهای سختگیرانه با فعالیتهای دانشجویی در کمیته‌های انضباطی، کمیته‌های ناظر بر نشریات و هیأت نظارت بر تشکلها و برخوردهای امنیتی با دانشجویان، پیامدی جز ناامیدی و رخوت برای دانشگاه و دانشجو دربرنخواهد داشت. خصوصاً اینکه با مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، احکام و آراء صادره در این کمیته‌ها و هیأتها، غالباً از نظارت دیوان عدالت اداری نیز مستثنا شده است.

بدیهی است که دانشگاه، کانون طرح اندیشه‌های نو درفضایی آزاد و عالمانه است ودانشگاهیان همچنان درپی تحقق این مهم درعالم واقع هستند. منتقدان فرهیخته و متعهد به آرمانهای انقلاب اسلامی با طرح انتقادات، اندیشه‌های نو و راه حل‌های مفید و چاره ساز، ضروری‌ترین عامل حیات جامعه اسلامی‌اند، به گونه ایکه کشورنیازمندوجود و حضورآنها و اندیشه ورزی ونقادی آنهادردانشگاههاست. لذاتحقق آرمان آزاداندیشی وتضمین امنیت آزاداندیشان، منتقدان و تشکل‌های آنها دردرون دانشگاههاازمطالبات جدی است.

جناب آقای دکترروحانی

ما جمعی از نمایندگان مجلس امیدواریم با توجه حضرتعالی به موارد گفته شده، بتوانیم جایگاه دانشگاه را به عنوان مهمترین مرجع بسط آگاهی‌های اجتماعی و فرهنگی در جامعه حفظ کنیم و از حرکت کشور در مسیر شکل گیری یک جامعه توده‌ای و مستعد پذیرش عوامفریبان جلوگیری کنیم.

الیاس حضرتی – علی مطهری – مصطفی کواکبیان – محمدرضا بادامچی – علامرصا حیدری – محمد جانی زمانی – بهرام پارسایی – سیده حمیده زرآبادی – ابوالفضل  سروش – حمید گرمابی – احمد حمزه ای – پروانه مافی – احمد مازنی – سیدفرید موسوی – محمدجواد فتحی – علی اصغر یوسف نژاد – قاسم میرزایی نیکو – شهاب الدین بی مقدار – علی نجفی – محمد قمی

انتهای پیام