وقتی استاد حوزه با کودک کم سن و سال آمد

متن یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با امضای محفوظ درباره‌ی رفتاری قابل توجه یک استاد حوزه نوشت:

«کان رسولُ الله خفیفَ المؤنه»

در توصیف احوال روزگار اخیر نسبت به زمان گذشته می‏‌توان به کم‌رنگ شدن «حضور کودکان» در همراهی بزرگ‌ترها در محافل و مجالس اشاره کرد. این روزها کمتر عالِمی اشتغال و اضطرار اهل منزل و یا سختی حضور بچه در خانه را درک می‏‌کند تا بخواهد دست فرزندش را بگیرد و علاوه بر مسجد، او را به دنبال خود در مدرسه هم بیاورد؛ و این نشان از غلبه‏‌ی شأن و تَشَخُّصْ‏‌های ساختگی و یا بی‏‌حوصلگی و کم‌ظرفیتی ما در پذیرش نگاه‏‌ها و قضاوت‏‌های جاهلانه‏‌ی اطرافیان دارد.

در تعطیلی و بی‌‏رونقگی تابستان و رمضان در حوزه‌ی قم، چند شب پیش به محفل درس استاد سروش‏‌ محلاتی رفتم، بررسی «قاعده لااکراه» موضوع سخن و مباحثه ایشان است، جمعی مشتاق، اعم از آقایانِ طلاب و دانشجویان، منتظر حضور ایشان بودند که آقای سروش با کودکی سه چهار ساله وارد شدند. از پچ‏‌پچِ با نشاطِ شاگردان فهمیدم که این کودک، نوه‌ی استاد است. با کمال ادب و وقار او را نزد خود نشاندند و قبل از آغاز درس، مثل سایر حاضرین، با هندوانه پذیرایی‌‏اش کردند.

درس روان و خوب ادامه یافت، چنانکه اگر شما فایل صوتی جلسه را گوش دهید، احساس نمی‌‏کنید کودک کم سن و سالی کنار ایشان حضور دارد و مشغول و سرگرم است!

مباحثه به ربع آخر خود رسیده بود که استاد با توقف درس و دادن استراحت و دعوت شاگردان به پذیرایی مجدد، عبا از دوش انداخته و برای لحظاتی فرزندشان را به سرویس بهداشتی بردند و بعد از بازگشت، درس را ادامه دادند.

شیرینیِ این رفتار‍ِ کمتر دیده‌شده و برخورد عطوفانه‌ی ایشان در ذائقه‌ی همه‌ی شاگردان نفوذ کرد و نشان داد، حقیقتاً «لا اکراه» قبل از تدریس برای شاگردان، در وجود استاد رسوخ کرده است. اینکه کراهتی نسبت به همراه خود آوردن و حضور کودک ندارد، اینکه کراهتی برای انجام کمک به اهل خانه و مسوولیت نسبت به یک خردسال برای خود قائل نیست، اینکه از شئونات ساختگی عبور کرده و از انجام چندکار همزمان و اجابت کار سخت، برائت نجسته و …، گویای سادگی، خشوع و «خفیف المؤنة» بودنی است که میراث اخلاق محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم) است. آنجا که آن اسوه بی‌مثال، به اصل مهربانی و همراهی با کودکان نگاهی ثانوی و فرعی ندارد.

انتهای پیام