«ارکستر سیاست خارجی ایران یک رهبر می‌خواهد»
.رویداد۲۴: مهدی مطهرنیا، استاد دانشگاه تأکید کرد: چون دولت نمیتواند کنترل موضعگیری همه تریبونهای حاکمیتی در حوزه سیاست خارجی را برعهده بگیرد و از سوی دیگر به دلیل اینکه برای هزینههایی که آن موضعگیریها بر کشور وارد می کند دولت باید به تنهایی پاسخگو باشد، ضروری است که سیاست خارجی ایران به مثابه یک ارکستر سمفونی صاحب یک رهبر ارکستر شود.
مقام معظم رهبری چندی پیش در اجتماع عظیم مردم در بیست و هشتمین سالگرد رحلت امام خمینی(ره) خاطرنشان کردند: «در مسائل جهانی باید از مسئولان کشور، صدای واحد و قوی شنیده شود.» این در حالی است که همچنان عده‌ای در کنار تمام این توصیه‌ها بر ساز خود می‌کوبند و اصرار دارند که مصلحت کشور را تنها آنان تشخیص می‌دهند.
این دست رفتارها نشان‌دهنده تک‌روی در حوزه سیاست خارجی است که نه‌تنها هیچ ثمره‌ای جز بالا رفتن هزینه‌های ملی در این سال‌ها به دنبال نداشته بلکه سبب به وجود آمدن رفتاری ناهمگون با کل سیستم شده است.
مهدی مطهر نیا، تحلیلگرمسائل منطقه و استاد دانشگاه در این گفتگو درباره ضرورت صدای واحد در سیاست خارجی گفت: سیاست خارجی ایران موجودیت پیچیده‌ای را از خود پژواک می‌بخشد در ساختار حکومت ایران به‌واسطه وجود یک سازمان‌دهی پیچیده در حوزه‌های گوناگون قدرت شامل دولت به معنای قوه مجریه و دستگاه‌های فرا دولتی که توان تأثیرگذاری بالایی را در حوزه‌های تصمیمسازی و تصمیم‌گیری دارند موجب شده است تا حدود زیادی نوعی ناهمگونی درونی از منظر رفتار کنشگران بروز پیدا کند.
این تحلیلگر مسائل منطقه در ادامه تأکید کرد: ما در کشورهای پیشرفته جهان مانند ایالات‌متحده آمریکا نیز ساختار پیچیده‌ای از تصمیمسازی و تصمیم‌گیری در سیاست خارجی داریم، اما در این کشور ساختارها در یک ارتباط منطقی درنهایت به بیان موضع واحد در سیاست خارجی منجر می‌شود و همین ساختارها در نظام بین‌الملل به‌عنوان یک نظم پذیرفته‌شده مورد اهمیت واقع می‌شود، اما در پیچیدگی موجود درکشور ما این کنشگر و در واقع اشخاص هستند که به ساختارها معنا می‌بخشند و از آنجا که اشخاص بر ساختارها ارجحیت پیدا می‌کنند لذا در این پیچیدگی به‌طور مضاعف با چالش‌های جدی روبرو می‌شویم.
وی در این رابطه افزود: در کشور ایران دولت به معنای (state) یا قوه مجریه و نه حکومت محصول درهم‌پیچیدگی حاکمیت، مردم و سرزمین نیست بلکه دولت به‌عنوان عضوی از اعضای اصلی حکومت برابر با قوه مقننه و قضائیه قرار می‌گیرد، اما درباره قوه مجریه که گفته می‌شود قدرت دارد باید به همان اندازه پاسخگو باشد و توقعات از این نهاد کم نیست درحالی‌که در کشورهای توسعه یافته (state) به معنای دولت و در هم‌تنیدگی مردم و سرزمین حاکمیت و حکومت است. فلذا این برداشت مزید بر علت شده تا موضع‌گیری‌های عناصر داخلی فرا دولتی در چارچوب دولت مشاهده شود که ازاین‌رو موجب بالا رفتن هزینه‌های ملی می‌شود.
این استاد دانشگاه در ادامه تصریح کرد: سیاست خارجی ایران به‌واسطه وجود این دو معنا در سطح تحلیل کلان به یک ارکستر سمفونی تبدیل‌شده که گاه‌وبیگاه فالش می‌زند و در آن ناهماهنگی دیده می‌شود، نیازمند آن است که رهبری نظام جمهوری اسلامی ایران از یک‌سو به‌عنوان مرکز قدرت در نظام جمهوری اسلامی و از سوی دیگر مرکز مشروعیت و چهارچوب قانونی و فصل الخطاب بودن تصمیم‌گیری در حوزه‌های سیاست خارجی به‌گونه‌ای فرمان هدایتی خود را در این زمینه صادر کنند تا سیاست خارجی که در بافت موقعیتی ناشی از توطئه‌ها و تک‌روی‌هایی در اطراف ایران برای محاصره منطقه‌ای با حمایت ایالات‌متحده آمریکا روبرواست، مناسب‌ترین رفتار را اتخاذ کند.
وی افزود: به این معنا که از یک سو چون دولت نمیتواند کنترل و مسوولیت موضعگیری همه تریبونهای حاکمیتی در حوزه سیاست خارجی را برعهده بگیرد و از سوی دیگر به دلیل اینکه برای هزینههایی که آن موضعگیریها بر کشور وارد می کند دولت باید به تنهایی پاسخگو باشد، ضروری است که سیاست خارجی ایران به مثابه یک ارکستر سمفونی صاحب یک رهبر ارکستر شود که آن رهبر همان مقام معظم رهبری است چرا که اساسا در ساختار موجود قدرت در نظام جمهوری اسلامی ایرانی نهاد رهبری است که تصمیم گیرنده نهایی و ناظر بر عملکرد سه قوه است.
انتهای پیام
جناب مطهرنیا برای من وهمه نسل نگران ارمان خواهان 57 هنوز این ابهام روشن نشده این مردمی که درمیانه میدان نبردسیاسی در عرصه مجامع بزرگ دنیا شوالیه وار بر دشمنان این دیار میتازنددن کیشوت وار به اسیاب های بادی حمله میبرندکیستند؟ اینان که دم بدم این خسارت های جانکاه را به این ملت تحمیل میکنندکیستند؟چرا کسی به انان تفهیم نمیکند ؟اخیرا هم که……….