چرا به جای یک شهر ایرانی شارجه پایتخت جهانی کتاب شد؟

«علی اصغر سیدآبادی» نویسنده کتاب در یادداشتی در گوگل پلاس درباره‌ی انتخاب شارجه به عنوان پایتخت جهانی کتاب ۲۰۱۹ از سوی یونسکو نوشت:

روشن است که همه دلمان می‌خواست شهری از ایران چنین عنوانی را کسب می‌کرد، اما چرا این اتفاق نیافتاد و آن اتفاق افتاد؟

می‌توانیم خودمان را راحت کنیم و همه چیز را به لابی محدود کنیم. من نمی‌دانم آیا لابی موثر است یا نه؟ و اگر موثر است به چه میزان، اما می‌دانم که ما به رغم برخورداری از سرمایه انسانی و فرهنگی عظیم به چنین مسایلی چقدر کم توجهیم و آنان به رغم نداشتن چنین پشتوانه چقدر در این زمینه کوشایند.

از دو سه سال قبل – به رغم موانعی که باید درباره آن حرف بزنیم و برایش راه حل پیدا کنیم – برخی شهرهای ایران پرونده خود را برای شرکت در این رقابت ارائه کرده‌اند، اما معمولا این پرونده‌ها نه در مرحله‌ی تدوین و نه در مرحله‌ی تصویب و نه حمایت و سرمایه گذاری در سطح شهر و کشور از حمایت لازم برخوردار نیستند.

از آن سو شارجه از چند سال قبل با حمایت خاندان شیخ ابوظبی در زمینه‌ی کتاب فعال شده، راه اندازی رویدادهای ملی و بین المللی مانند کنفرانس ترویج کتاب‌خوانی، راه اندازی نمایشگاه بین المللی کتاب، فعالیت در حوزه‌ی خرید و فروش رایت و … از جمله کارهایی است که انجام داده‌اند.

شاید در قیاس با چند شهر از ایران شارجه در عملکرد کتاب‌خوانی محلی از اعراب نداشته‌ باشد، اما در نظر داشته‌باشیم که در پایتخت جهانی کتاب، رقابت بر سر این نیست که چه کرده‌ایم، بلکه رقابت بر سر این است که درباره کتاب‌خوانی چه کار خواهیم کرد و چه برنامه‌هایی داریم و چقدر سرمایه گذاشته‌ایم. اگر قرار است درباره چرایی انتخاب شارجه و انتخاب نشدن یک شهر ایرانی، تحقیق کنیم، در کنار موانع قانونی و نقش احتمالی لابی باید به این چند پرسش هم پاسخ بدهیم.

انتهای پیام