اعتراضی به شرایط عضویت در فدراسیون جهانی روزنامه نگاران
در ایمیلی به انصاف نیوز با عنوان «اعتراض جمعی خبرنگاران به تعیین شرط زبان برای عضویت در فدراسیون بین‌المللی روزنامه نگاران (IFJ)» آمده است:
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران، در سال ۱۳۷۶ به عنوان نماینده فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران (IFJ) آغاز به کار کرد، اما در مردادماه ۱۳۸۸ (دو ماه پس از انتخابات ریاست جمهوری) با حکم سعید مرتضوی دادستان وقت تهران پلمپ شد. این انجمن به رغم تلاش‌های بسیاری از روزنامه‌نگاران و وعده‌های مساعد مقامات دولت حاکم کماکان در ایران تعطیل است. در زمان تعطیلی انجمن صنفی، رجبعلی مزروعی با رأی اعضا به عنوان رییس فعالیت می‌کرد. او اکنون در ایران حضور ندارد.
در سال‌های گذشته فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران، در مقاطعی اقدام به صدور کارت برای خبرنگاران و روزنامه‌نگاران ایرانی کرده و از طریق افرادی به عنوان نماینده‌ی انجمن صنفی ایران، درخواست‌ها را بررسی کرده است. کارمندان ایرانی این نهاد انتصابی هستند و بر خلاف معمول فدراسیون از سوی اعضای انجمن و در جریان یک انتخابات صنفی برگزیده نشده‌اند.
بخش فارسی وبسایت فدراسیون اخیراً در اطلاعیه‌ای طبق روال سال‌های گذشته از متقاضیان ایرانی عضویت در این نهاد خواسته است در صورتی که مشمول شرایط تعیین شده هستند، برای دریافت کارت عضویت اقدام کنند.
در «بند ب، تذکر اول» این اطلاعیه قید شده است «تنها مدارک و نمونه‌ی کارهای رسانه‌های فارسی زبان مورد قبول است و از ارسال نمونه‌ی کار به سایر زبان‌ها خودداری کنید».
شرط زبانی برای احراز عضویت در یک نهاد بین‌المللی صنفی در تعارض با حقوق اولیه‌ی بشر و اسناد و میثاق‌های مشوق تکثر زبانی است. تاکید بر زبان فارسی در کشوری مانند ایران و مشروط کردن آن برای عضویت در اجتماع‌های صنفی رسانه‌ای، مانع عضویت صدها روزنامه‌نگار ایرانی در این نهاد شده که در چهارچوب قوانین ایران و در خارج از کشور به زبان‌های غیر فارسی مانند کُردیِ، بلوچی، تُرکی، عربی می‌نویسند.
با اینکه گویشوران زبان‌های غیر فارسی در ایران برای به کارگیری این زبان‌ها در آموزش و رسانه همواره محدودیت داشته‌اند، اما در چهارچوب قوانین محدود اجازه دارند نشریاتی مشروط به دو زبانه بودن، به زبان‌های غیر فارسی نیز منتشر کنند. به همین جهت تعداد زیادی از روزنامه‌نگاران جز به زبان‌های مادری خود به هیچ زبان دیگری نمی‌نویسند. محرومیت این دسته از روزنامه‌نگاران از عضویت در نهادهای صنفی بین‌المللی، آنهم در شرایط امروز ایران یک تبعیض مضاعف و آشکار است. این مانع نه تنها مغایر با اصول جهانی حقوق بشر است، بلکه در تعارض و تقابل با قانون اساسی ایران هم قرار دارد که در آن امکان استفاده‌ی جانبی از زبان‌های غیرفارسی در مطبوعات به رسمیت شناخته شده است.
فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران «سخنگوی» این صنف در «جنبش بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری» است. در معرفی این نهاد صراحتاً قید شده که فدراسیون مخالف هرگونه تبعیض در هر زمینه‌ای است و همچنین مخالف استفاده از رسانه به‌عنوان مرجعی برای تبلیغ حاکمان یا ترویج تعصب و جنگ است.
ما جمعی از روزنامه‌نگاران مخالف با این تصمیم، خواستار آن هستیم که نماینده‌ی کشوری فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران به سرعت اقدام به حذف این شرط تبعیض‌آمیز کند.
ما به عنوان جمعی از روزنامه‌نگاران مستقل، از جمله خبرنگاران غیر فارسی‌زبان، خواهان آن هستیم که فدراسیون و نهادهای کشوری عضو آن در سیاست‌گذاری‌های خود، به اصل حمایت از کثرت‌گرایی پایبند بماند و تلاش کند روزنامه‌نگاران ایرانی بنا بر اصول حرفه‌ای و شایستگی از خدمات سندیکایی و صنفی بهره‌مند شوند نه بر اساس زبانی که با آن تولید رسانه‌ای می‌کنند.
از آنجا که فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران «معتقد به آزادی بیان سیاسی و فرهنگی و دفاع اتحادیه‌های کارگری و دیگر حقوق اساسی انسان است» و این اصول کلی باید شامل نهادهای زیرمجموعه هم شود، انتظار می‌رود تلاش کند جلوی هر نوع انحصارطلبی و بازتولید نگاه غالب در بخش مرتبط با ایران این نهاد گرفته شود.
انتهای پیام
