«نمایش هِرمِز» به دنبال لحظه‌ای آرامش در دنیای امروز
«امیرحسین ناظری کنزق»، انصاف نیوز: نمایش «هِرمِز» اثری متفاوت در ژانری متفاوت است که حتی مراحل تولید آن هم با دیگر آثار تئاتر فرق می‌کند. در این اثر ابتدا فیلم هایی که در اثر استفاده شده گرفته شده و سپس نمایشنامه را نوشته‌اند. بازیگران اثر هم همان‌هایی هستند که در فیلم برداری دخیل بوده‌اند. این اثر به دنبال ایجاد فضایی است که مخاطب خودش بتواند در آن به آنچه که می‌خواهد دست پیدا کند. برای همین برداشت‌های متفاوت زیادی از اثر می‌شود. به بهانه‌ی اجرای این اثر گفتگویی داشتیم با «سورنا زاهدی» نویسنده و کارگردان این نمایش که متن آن در پی می‌آید:
انصاف نیوز: در رابطه با درام کار توضیح دهید. درام در کار شما انگار اصلا وجود نداشت.
سورنا زاهدی: من از قبل اینکه کار را بنویسم در این فکر بودم که روایت کردن داستان و داشتن درام برای شخص من همیشه جذاب نیست. دوست داشتم اتفاقی پیش آید که یک زنده بودن و یک در لحظه بودن به مخاطب بدهم که فارغ از درگیری ذهنی باشد. در درام ما مدام به این فک می‌کنیم که چگونه قصه پیش می‌رود؟ گره گشایی کجاست؟ و هزار چرایی دیگر ولی من دوست داشتم کلماتی که کنار هم قرار می‌دهم به جای اینکه روایت کننده‌ی داستان باشند برانگیزاننده‌ی یک حس در انسان‌ها باشند. یعنی به جای روایت بگذارم مخاطب حس خودش را از کلمات تجربه کند و برای این کار تصمیم گرفتم این ایده را عملی کنم تا ببینم مخاطب و خودم چقدر لذت می‌بریم و می‌خواستم تجربه کنم.
در واقع شما به دنبال فضا سازی بودید. چقدر این فضاسازی را منطبق بر سلیقه‌ی مخاطب تئاتر امروز دیدید؟
قبل از اجرا فکر می‌کردم تعداد خیلی کمی از مخاطبان از این کار خوششان بیاید در حالی که در عمل دیدم اصلا اینگونه نیست و این برایم عجیب بود. اکثر مخاطبان از کار خوششان می‌آید و لذت می‌برند. من اینگونه فکر نمی‌کردم چون در فضای پست مدرن مخاطب باید بیشتر از منطق شهودش را به کار بگیرد. باید مغزش را کنار بگذارد. به واسطه‌ی دغدغه‌های اجتماعی و دغدغه‌ی انسان امروزی من فکر می‌کردم مخاطبان باید کمتر باشند. انسان امروز مدام در حال فکر کردن به آینده یا گذشته است؛ ذهن ما مدام در حال سیر کردن در زمان است. من فکر نمی‌کردم ذهنی بتواند در لحظه قرار بگیرد و بدون دغدغه یک نمایش را نگاه کند.
در رابطه با ویدئو آرت اثر بگویید. این فیلم‌ها را قبل از نوشتن اثر گرفته بودید؟
این تصاویر را از تصاویر هُرمز گرفتیم. ما فروردین همین امسال برای فیلم برداری رفتیم جزیرهی هرمز؛ این تصاویر را آقای «مسعود بنفشه» گرفتند. همان موقع می‌دانستیم قرار است یک تئاتر تولید کنیم ولی ایده‌ای درباره‌ی متن نداشتیم و حتی تصور کاملی از محصول نهایی کار نداشتیم. ولی کم کم شکل گرفت. ما تصاویر را گرفتیم بعد متن را نوشتیم.
یعنی متن را بر اساس تصاویر نوشتید؟
متن هیچ ارتباط مستقیمی با تصاویر نداشت. متن یا علم به اینکه تصاویر چی هست جدا نوشته شد و بعد تصاویر روی متن سوار شد. چون تصاویر خیلی بیشتری داشتیم اما از میان آنها این تصاویر را انتخاب کردیم.
شما هم متن قوی و شاعرانه‌ای داشتید و هم تصاویر قدرتمندی داشت. برای مخاطب کمی سخت بود که بخواهد هر دو را همزمان درک کند.
در این کار به دنبال این بودم که خیلی به مخاطب نگویم به یک چیز فکر کن. تلاشم این بود که جهت دهی به مخاطب ندهم. سعی کردم تمام المان‌هایی که جهت دهی می‌دهند را حذف کنم. درباره‌ی تصویر و صدا هم همین گونه بود، نمی‌خواستم روی یکی از آنها تمرکز کنم. می‌خواستم هرکس همانی را که دوست دارد ببنید و لذت ببرد.
• این نمایش تا 26 تیر ماه در «خانه نمایش دا» واقع در میدان فاطمی، خیابان شهید گمنام، خیابان جهانمر، پلاک 26، ساعت 18:30 دقیقه اجرا می‌شود.
انتهای پیام
