آتش‌بس: سراب یا باتلاق؟!
نصرت الله تاجیک در خبرآنلاین نوشت: «دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین در حاشیه نشست گروه بیست درباره آتش‌بس در جنوب غربی سوریه به توافق رسیدند.
این توافق که گفته میشود از فردا به اجرا گذاشته خواهد شد، توسط پهپادها و ماهواره ها رصد گردیده و برای برقراری “مناطق عاری از درگیری” در جنوب غرب سوریه و با محوریت اردن و با سه هدف زیر دنبال شده است : 1- جلوگیری از فرار عناصر داعش و سایر گروههای تندرو که مورد حمله نیروهای ائتلاف و حامیان اسد قرار میگیرند به سمت اردن و 2- پیوستن نیروهای کرد و اهل سنت مورد حمایت امریکا در شمال سوریه بعد از آزاد سازی رقه به نیروهای مورد حمایت آمریکا در جنوب غربی و جنوب شرقی سوریه به منظور امن کردن شرق رود فرات برای نیروهای خودی و جلوگیری از ورود حامیان اسد از عراق به سوریه و 3- ممانعت از پیشروی نیروهای ایران و حزب الله در جنوب سوریه و قرار گرفتن انها در نزدیکی مرزهای رژیم صهیونیستی. اینکه این آتش بس چه مقدار زمینه اجرائی دارد نیاز به زمان دارد، زیرا نیروهای مخالف این اقدام دو کشور امریکا و روسیه هم کم نیستند. اهداف و رویکرد و دیدگاه روسیه برای استقرار ثبات وآرامش با سایری ممکن است تا حدی متفاوت باشد و حتی ممکن است روسها در زمینه تصویر بزرگ تعامل دو ابرقدرت گنجانده شود که باید کمی دقیقتر مورد توجه قرار گیرد. اما برای بررسی این اقدام که احتمالا” از ماههای گذشته در جریان بوده است خوبست نقبی به گذشته زده شود.
در درجه اول برای ریشه یابی مدل رفتاری دولت کنونی آمریکا در صحنه سوریه و جدای از تعامل ترامپ با پوتین و زد و بندهای متصوره ، باید کمی به عقب برگشته و در وهله نخست به توانمندیهای آمریکا در صحنه میدانی سوریه و سپس به تفاوت دیدگاه دولت باراک اوباما، رئیس جمهور سابق و دونالد ترامپ جانشین وی اشاره کرد. یعنی باید توجه داشت که آمریکا از ابتدا در سوریه دستش خالی بود و مشخص بود نه سابقه نفوذ دارد و نه نیروی قابل اعتمادی که با تکیه بر آن در میارزه با حکومت سوریه سرمایه گذاری کند. کابینه و شخص اوباما به دلیل خصوصیات و ویژگی هایشان و به دلیل تفاوت رفتار دموکرات‌ها با محافظه کاران این مسئله را متوجه شدند و سعی کردند به جای دخالت در سوریه، مسئله را مدیریت کنند. اما یکی از انتقادات ترامپ به کابینه اوباما این بود که سربازان آمریکایی را خیلی سریع از افغانستان و عراق خارج کرد لذا در پی این انتقاد وقتی ترامپ دولت تشکیل داد بازگشت نیروهای امریکائی به منطقه را نه برای جنگیدن بلکه برای مدیریت تحولات صحنه میدانی، آموزش نیروها، فروش تسلیحات و ایجاد جای پا در دستور کار قرار داد. او در افغانستان در حال افزایش نیرو است و در عراق نیز نیروهای کرد را با ارسال تسلیحات و آموزش تقویت کرد، یعنی هماکنون آمریکا در عراق با کمک به کردهای این کشور حضور بیشتری در شمال عراق دارد.
رفتار محافظه کاران در مقایسه با دموکرات‌ها در خیلی از مباحث متفاوت است؛ در حالی که دموکرات‌ها بحث احترام به ارزش‌های آمریکایی و حقوق بشر را مطرح می‌کنند، محافظه کاران به دنبال فروش تسلیحات و رونق اقتصاد آمریکا و به گردش درآوردن صنایع نظامی آمریکا هستند که تاثیر به سزائی بر اقتصاد آمریکا دارد. با این تفاسیر اوباما سعی کرد در سوریه دخالت مستقیم نکند و از طریق اهرم‌هایی که داشت آن را مدیریت کند اما امروزه ترامپ به دلیل بی تجربگی و مدل‌های رفتاری محافظه کاران متوجه نیست که دارد به نوعی در باتلاق سوریه گرفتار میشود. حال اگر حتی به روسیه در کریمه امتیازی هم بدهد و روسها از این موقعیت پارادوکسیال آمریکا نیز سوء استفاده کنند، باز تغییر عمده ائی در این وضعیت صورت نمی پذیرد. تا کنون اتش بس ها بدلیل عدم شفافیت اهداف قدرتهای درگیر در سوریه موفق نبوده و اینبار نیز آمریکائیها فقط برای دستیابی به اهداف سه گانه برشمرده شده و حفظ امنیت اردن و رژیم صهیونیستی دنبال این آتش بس هستند که ممکن است همان روند گذشته ادامه یابد و روز به روز بیشتر آمریکا را غرق در باتلاق سوریه بنماید!»
انتهای پیام
