معادله‌ی هزار مجهولی شهردار تهران و تصمیم ۴-۶-۱۱
«فواد نوری» فعال سیاسی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی ترکیب سیاسی شورای شهر و انتخاب شهردار تهران و نقش جریانات سیاسی اصلاح طلب در این باره نوشت:
از انتشار نقل قول‌های متفاوت در روزهای اخیر از طرف احزاب مختلف بابت نقش دیگری در تهیه‌ی لیست امید شورای شهر تهران تا موضع گیری‌های تند و تیز فعالین سیاسی می‌توان عمق گفت‌وگوها بر سر شهرداری تهران را درک کرد. تکثری که اندکی اذهان را به سمت شورای شهر اول تهران سوق می‌دهد.
اما معادلات تعیین شهرداری تهران معادله‌ای تک مجهولی نیست بلکه باید آن را معادله‌ای چند مجهولی نامید که تعداد داده‌هایی که افکار عمومی از آنها اطلاع دارند در مقابل مجهولاتش بسیار ناچیز است و احزاب و جریان‌های مختلف نیز سعی می‌کنند با استفاده از همین مساله با هدایت افکار عمومی لابی‌های پشت پرده‌ی خویش را به ثمر برسانند.
به طور کلی می‌توان شورای شهر فعلی را ترکیب ۱۱، ۶، ۴ نامید به نحوی که افراد موسوم به مستقلین، اعضای نزدیک به حزب اتحاد ملت و اعضای حزب کارگزاران به ترتیبِ تعدد نفرات، طیف‌های مختلف اعضای شورای شهر تهران را تشکیل می‌دهند.
اگرچه اجماع مستقلین که اعضای حزب اعتماد ملی بیشترین سهم را در میان آنها دارند، می‌تواند نتیجه‌ی تعیین شهردار را مشخص کند اما تعدد کاندیداهای این طیف، احتمالاً مانع از شکل‌گیری ائتلاف میان آنها می‌شود. چه آنکه با توجه به سبقه‌ی یکی از اعضا حزب اعتماد ملی عضو شورای شهر پنجم، احتمال همراهی او با اعضای حزب اتحاد ملت، بیشتر از همراهی او با دیگر مستقلین است و شاید دلیل تلاش اعضای حزب اتحاد برای قرار گیری نام او در فهرست نهایی همین موضوع باشد. با این حساب ترکیب عمده‌ی شورای شهر را می‌توان به نفع کارگزاران و اتحاد دانست و شاید ائتلاف این دو جریان بتواند کار انتخاب شهردار را یکسره کند!
گزینه‌های مستقلین برای تصدی گری شهرداری تهران را افرادی مانند ترک‌نژاد، افشانی، مهرعلیزاده، ستاری‌فر، احمدی، موسوی بیوکی و حتی سردار دهقان تشکیل می‌دهند که احتمال می‌رود بیان برخی از این کاندیداها صرفاً برای تحمیل آنان به شهردار آینده یا گزینه‌های پوششی و یا اینکه برای تحکیم جایگاه یکی از اعضای شورای شهر باشد به نحوی که نماینده‌ی مزبور با بیان نام برخی از افراد، علی رغم اطلاع از عدم توانایی او برای اداره‌ی شهرداری تهران، می‌تواند در آینده یا برای او جایگاهی را ایجاد کند و یا رابطه‌ی خود را با وی تقویت کند.
هرچند در این میان اسامی نیز وجود دارند که شنیده‌ها حکایت از وجود برنامه و تیم کارشناسی منسجم آنها دارد که ظاهراً از اساتید مطرح دانشگاه و مدیران موفق اجرایی سابق در تیم آنها استفاده شده که نظر مستقلین شورای شهر را همین موضوع به خود جلب کرده است.
اما در طرف دیگر ماجرا ترکیبی از اختلاف و ائتلاف را شاهدیم. کارگزاران و اتحاد ملت ظاهراً با یکدیگر هم در جدال هستند و هم در ائتلاف!
علی رغم شکل گیری پروپاگاندای رسانه‌ای مبنی بر عدم امکان شهردار شدن محسن هاشمی، شنیده‌ها حکایت از پابرجاماندن تمایل وی برای تصدی گری شهرداری تهران دارد. یعنی ۴ رأی کارگزاران (به تبعیت از دبیر کل این حزب، غلامحسین کرباسچی) را کماکان باید متعلق به محسن هاشمی دانست که می‌توان نشانه‌های آن را در مصاحبه‌ی افرادی همچون افشین حبیب‌زاده و کرباسچی جستجو کرد که کماکان اصرار بر شهرداری محسن هاشمی دارند.
نمی‌توان از نقش برخی فعالین سیاسی در هدایت افکار عمومی علیه خروج محسن هاشمی از شورا غافل شد و به همین دلیل، طیف مزبور از کارگزاران همچون کرباسچی، محسن هاشمی و تیم رسانه‌ای آنها اعتقاد به مقابله با این جریان را دارند.
اما نه کارگزاران یک پارچه است و نه اتحاد ملت یک طیف! به نظر می‌رسد در حالی که شاهد اختلاف تیم محسن هاشمی و بخشی از بدنه‌ی سابق مشارکت نزدیک به اتحاد هستیم در طرف دیگر ائتلافی میان کارگزاران و اتحاد ملت شکل گرفته است.
در حالی که عده‌ای مصاحبه‌ی حسین مرعشی علیه حزب اتحاد ملت را به عنوان نشانه‌ای از اختلاف این دو حزب پنداشته‌اند به نظر می‌رسد که روی صحبت وی بیشتر به سمت همان فعالین سیاسی باشد و حسین مرعشی بر خلاف کرباسچی و محسن هاشمی با افرادی مانند نعیمی پور یا علی شکوری راد (اعضای فعلی حزب اتحاد ملت) اختلاف چندانی نداشته باشد و اختلاف وی بیشتر با برخی فعالین سیاسی شاخص است.
نزدیکی حسین مرعشی با دبیر کل حزب اتحاد ملت و نعیمی پور به نحوی است که علی شکوری راد، از حسین مرعشی در کنار نجفی و حجتی به عنوان کاندیداهای حزب اتحاد ملت برای تصدی گری شهرداری تهران نام می‌برد. برخی‌ها معتقد هستند که بیان نام محمد علی نجفی در کنار نام حسین مرعشی نوعی فعالیت درون تشکیلاتیِ است در صورتی که شنیده‌ها حکایت از عدم تمایل محمد علی نجفی برای تصدی گری شهرداری تهران دارد و شاید گزینه‌های اصلی را باید خود مرعشی و حجتی دانست.
اگر چنین روندی شکل بگیرد عملاً مستقلین نیز تابع دیگران خواهند شد. به نحوی که با ائتلاف حسین مرعشی و حزب اتحاد، نمایندگان این دو حزب به برخی از گزینه‌های خنثی مستقلین نیز که توان رقابت مقابل مرعشی و حجتی را ندارند رأی خواهند داد و احتمالاً مستقلین نیز اقناع می‌شوند که به افرادی همچون مرعشی و حجتی رأی دهند.
در صورتی که مستقلین به افرادی مانند حجتی و مرعشی و گزینه‌های اصلی خود رأی دهند؛ نتیجه آن است که در پنج یا هفت نفر گزینه‌ی نهایی برای تصدی‌گری شهرداری تهران، گزینه‌های اصلی اتحاد ملت و کارگزاران بعلاوه‌ی گزینه‌های خنثی مستقلین حضور خواهند داشت که مسلماً این گزینه‌های خنثی، توان رقابت در مقابل گزینه‌های اتحاد ملت و کارگزاران را ندارند.
بنابراین در صورت ادامه‌ی این روند و بر اساس تحلیل‌های موجود، باید شهردار تهران را حاصل ائتلاف طیف مرعشی در کارگزاران و شکوری راد و نعیمی پور در اتحاد ملت دانست که البته برخی شنیده‌ها نیز حکایت از جایگزینی افرادی مانند بی طرف به جای حجتی دارد. البته در صورتی که جو عمومی به سمت عدم اقبال از مرعشی یا حجتی حرکت کند حتی شاهد مطرح شدن نام‌هایی همچون دکتر حناچی نیز خواهیم بود.
انتهای پیام
