باز هم درباره سهم خواهی | عباس عبدی
«عباس عبدی» تحلیلگر سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی تلگرامی با عنوان «باز هم درباره سهم خواهی» نوشت:
روزنامه‌ی «شرق» (شنبه) در باره مجادلات مطرح شده در خصوص سهم خواهی از کابینه سوالی را با بنده طرح کرد که پاسخ ان به شرح زیر تقدیم می شود:
بحث سهم خواهی از هر دو طرف به شکل نادرستی مطرح شده است. کار سیاست، بسیج و حمایت کردن نیروها پشت یک هدف و تلاش برای عملیاتی شدن و تحقق آن هدف است. اگر نیروهای سیاسی بخواهند انتخاباتی را انجام داده و بعد هم کابینه‌ای را شکل دهند، طبیعی است که این کابینه باید معرف نیروهایی باشد که می خواهد برای رسیدن به هدف بسیج کند. حتی اگرشما بهترین کابینه را به لحاظ تخصصی تشکیل بدهید، اما این کابینه نتواند معرف مناسبی برای نیروهای بسیج شده باشد نتیجه این می شود که آن کابینه در عمل ناموفق خواهد بود.
با ذکر یک مثال درباره چاقو و دسته بیشتر توضیح خواهم داد. شما می توانید یک چاقوی تیز داشته باشید اما اگر دسته نداشته باشد تا به عنوان اهرم برای فشار، قرار بگیرد، این چاقو قادر به بریدن نخواهد بود. چاقویی که اهرم بلندی دارد، حتی اگر تیز هم نباشد خیلی بهتر می‌تواند برش بدهد تا چاقویی که تیز است ولی هیچ اهرمی ندارد.
من قصدم این نیست که بگویم آقای روحانی چه کسی را انتخاب کند و یا نکند، یا حتی نمی‌دانم منظور منتقدین چیست این مساله‌ی آقای روحانی است. اما در نهایت همچنان که این مساله (انتخاب اعضای کابینه) در اختیار روحانی است، موافقت یا مخالفت با کابینه‌ی او هم در اختیار نمایندگان یا نیروهای سیاسی دیگر است.
اگر من بخواهم یک کابینه تشکیل بدهم، حتما ملاحظات سیاسی در باره‌ی نیروهای بسیج شده را رعایت می‌کنم. فردا نمی‌توانم بگویم شما سهم خواهی سیاسی می‌کنید باید کنار بروید. بله؛ ممکن است کسی سهم خواهی شخصی کند و آن را پشت سهم خواهی گروهی پنهان کند، عکس این مطلب هم صادق است. یعنی کسی دنبال سهم خواهی شخصی است، ولی آن را در لفافه‌ی مخالفت با سهم خواهی دیگران پنهان می‌کند.
بنابراین به جای این حرف‌هایی که جز نقار چیز دیگری ندارد به نظرم بهتر است اجازه بدهند رییس جمهور هرکسی را که می‌خواهد انتخاب کند، اما همیشه این آمادگی را داشته باشد که دیگران هم متناسب با انتخاب او در مورد این انتخاب نظر بدهند. این یک حق دو طرفه است و فردا نمی‌توان به دیگران گفت این گونه نظر ندهید .
انتهای پیام
