حکایت گلایه‌نگاری تلخ احمدی نژاد
«رضا صادقیان» عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی در باره‌ی نامه‌ی اخیر محمود احمدی نژاد در پی بازداشت «حمید بقایی» نوشت:
متن نامه‌ی اخیر احمدینژاد قبل از آنکه به عنوان یک نامه به «ملت ایران» تلقی و فهمیده شود، گلایه‌نامه‌ای طولانی و افسرده است. شکوا از آنچه به ایشان و همراهانش رفته و می‌رود، به درست یا اشتباه. رییس دولت نهم و دهم براساس رفتارهایی که با ایشان و برخی از اطرافیان نزدیک وی می‌رود نامه‌ای خطاب به ملت ایران نوشته و از بازداشت معاون سابق خویش گلایه‌ها کرده است. سخنان احمدینژاد، حرف یک شهروند عادی در شهرستان و روستایی دور افتاده نیست، او رییس جمهور سابق کشور و عضو فعلی مجمع تشیخص مصلحت نظام است!
بحث نامه‌ی احمدینژاد از این رو مهم است که وی به مدت هشت سال با تمام فراز و فرودها رییس جمهور این ممکلت بوده است. تاریخ سال‌های 84 الی 92 با نام وی در سپهر سیاسی کشور گره خورده است، بالاترین مقام اجرایی در کشور بوده، براساس محاسبه‌های خاص و یا غیرقابل پیش‌بینی به سیاست‌ورزی اقدام کرده و… مهم‌تر آنکه از هر طرف به تاریخ‌نگاری آن هشت سال همت گماریم و حتی برگ‌های تاریخ را به ترتیب خودخواسته بنویسیم نمی‌توان از نام وی چشم پوشید و تأثیر سیاست‌های اقتصادی و حتی بداخلاقی‌های وی را در انتخابات پرحاشیه‌ی سال 88 به دست فراموشی سپرد. یادمان باشد، او رییس جمهور این ممکلت بوده است.
احمدینژاد حتی اگر همین الان هم با شبکه‌ی خبری بی‌نام و نشانی مصاحبه کند، در معرفی وی از لفظ «رییس جمهور» سابق استفاده می‌کنند و جایگاه وی متعلق به خودش است. اینکه ما از سیاست‌های وی خوشمان بیاید و یا چشم دیدن رفتارهای وی را نداشته باشیم، ذره‌ای در آن جایگاه قانونی و تاریخی خللی ایجاد نمی‌کند. حال چنین فردی به دلیل بازداشت معاون سابق و یکی از کاندیدای احتمالی ریاست جمهوری که به هر دلیل رد صلاحیت شد نامه‌ای اعتراض آمیز نوشته است. متنی که بازخوردهای نامطلوبی برجای گذاشته است. شاید بهتر می‌بود چنین متنی منتشر و این گلایه‌ها از قلم مسوول ارشد اجرایی کشور مکتوب نمی‌شد و رفع سوءبرداشت از طریق دعوت به دستگاه قضا حل و فصل می‌شد.
احمدینژاد ارشدترین مسوول نظام اجرایی کشور بوده است. خارج نشین و اپوزیسیون نظام نبوده که چنین رویه‌ای برای برخورد با نزدیکان ایشان در پیش گرفته شده است. اگر سخنی گفته و یا رفتار سیاسی پرهزینه‌ای را در روزهای منتهی به انتخابات اخیر در پیش گرفت، قبل از آنکه چنین برخوردهایی صورت بگیرد، لازم بود با وی گفتگو کرد و در صورت نرسیدن به نتیجه‌ای مسیری دیگر انتخاب شود، راهی که به بازداشت و برخورد منجر نشود. وقتی او در مقام رییس جمهور سابق جمهوری اسلامی ایران قلم به دست می‌گیرد و از «بی‌عدالتی» گلایه‌ها می‌نویسد، این تصویر برای میلیون انسان‌ها ایجاد می‌شود وقتی رییس دولت سابق به سوی نامه‌نگاری و شکوایه نویسی می‌رود، وضعیت مردمان دیگر چگونه است؟
احمدینژاد و نزدیکان وی اهل فرار و خروج از مرزهای کشور نیستند، قرار نیست به سرزمین دیگری بروند و ساز بدصدا و گوش‌خراش توطئه‌ای خانمان‌سوز بنوازند. کارنامه‌ی سیاسی آنها چنین تصویری را ایجاد نمی‌کند. می‌توان سراغ آنان را در نارمک، میدان 72 و یا دفتر یکی از مدیران سابق یافت، به نظر نمی‌رسد نیازی به بازداشت و گلایه‌نویسی باشد.
انتهای پیام
ظلم را باید با صدای بلند فریاد زد. اصلاحات جز با شجاعت و جان فشانی واقع نمی شود. هر کس بخواهد خوشش بیاید یا نیاید. احمدینژاد راه درست را می رود.
عجب وضعیتی شده. ما هم با احمدی نژاد در مسائل سیاسی مخالف هستیم ولی این بازداشت ها نظام را زشت جلوه می دهد.
مردم ایران که عدالت دستگاه قضا را با گوشت و پوست و استخوان خود لمس کرده و میکند و این شکوائیه ها تاثیری ندارد ، اما ظاهرا نویسنده معتقد است که اطرافیان مقامات هم باید مصونیت داشته باشند که دارند ، این یک مورد را به بزرگی خود ببخشد !
احسنت جناب صادقى، من با اينكه هميشه مخالف اين شخص و راه و رسمش بودم و معتقدم از قِبٓل مديريت ايشون خسارات فراوانى به مملكت وارد شده ، با اين وصف هيچگاه راضى به هتك حرمت احمدى نژاد و … نبوده و نيستم، استدلال شما كاملاً درست و منصفانه است بايد حرمت امثال ايشون را رعايت كرد
نكته جالبی رهبری درباره دهه شصت فرمودن:مبادا جای افراد عوض بشه…
دوستان دارید تطهیر میكنید هاله نور رو! یعنی فكر میكنم خودش پاش دادگاه و ندامتگاه باز بشه یه گوشه بنشنید و زار بزنید!
كم اجحاف در حق افراد حق گو و حقیقت جو نشد و حالا شما با زندانی شدن خط قرمز احمدی نژاد ماتم گرفتید؟!