«مگر مردان برای خروج ازکشور اجازه می‌گیرند که زنان بگیرند؟»
رییس فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی می‌گوید:در حال حاضر اتفاقی که برای چند زن ورزشکار درباره منع خروج از کشور توسط همسرشان افتاده همه را ناراحت کرده، زنان نخبه علمی هم کمتر اما به هر حال با مشکلاتی مواجه هستند، اینها فرصت خوبی است که ما این قضیه را مطرح کنیم که چرا زنان باید برای خروج از کشور از همسرشان اجازه بگیرند؟ مگر مردها برای خروج از کشور اجازه می‌گیرند؟
پروانه سلحشوری در گفت‌وگو با خبرآنلاین می‌گوید: بسیاری از قوانین مطلوب خود ما هم نیست اما لازم است شرایط زمانی و مكانی را برای تغییر آنها در نظر بگیریم.
خانم سلحشوري، طرح تسهیل خروج زنان از کشور در شرایط اضطرار بدون اذن همسر دیروز در مجلس اعلام وصول شد. چنين طرحي در عين حال كه براي برطرف كردن مشكل زنان در نظر گرفته شده، با اما و اگرهایی همراه است. به عنوان مثال گفته می‌شود در طرحی که برای تغییر قانون گذرنامه و عدم لزوم اجازه شوهر برای خروج زن از کشور از سوی نمایندگان ارائه شده، به زنان نخبه و خاص اشاره شده و سایر زنان از این حق محروم هستند و این باز هم نوعی تبعیض است. پاسخ شما به این انتقادها چیست؟
من وقتی اولین بار هم در این زمینه مصاحبه کردم و از طرح تسهیل خروج زنان خبر دادم، گفتم که این طرح من را راضی نمی‌کند. اما مساله اینجاست که با این انتقادها که می‌گویند این طرح، نوعی تبعیض علیه اقشار مختلف زنان است موافق نیستم چون منتقدان شرایطی را که در آن قرار داریم در نظر نمی‌گیرند. چنین قوانینی مسائلی نیستند که به راحتی و یک شبه تغییر کنند، باید کم کم زمینه تغییر را ایجاد کنیم. ما هم تلاش داریم این تغییرات را به آهستگی و به فراخور نیاز جامعه برطرف کنیم. همین الان هم در معرض اتهاماتی هستیم که به ما می‌گویند چرا در این حوزه‌ها وارد عمل شده‌اید، مخالفت‌ها زیاد است ولی ما باز هم در حال تلاش هستیم که شرایط را بهتر کنیم اما همچنان می‌بینیم که فراکسیون زنان در این دوره مجلس با انتقادهای مضاعفی مواجه است.
انتقاد از طرف چه افرادی؟
ما در حال حاضر هم از طرف کسانی که می‌گویند این قوانین نباید تغییر کند و هم کسانی که می‌خواهند قوانین یک‌شبه عوض شود مورد انتقاد قرار می‌گیریم. در دوره‌ای که فراکسیون زنان اصولگرا بودند، فعالان زنان انتقادهایی به عملکرد آنها داشتند ولی در عین حال آنها همراهانی داشتند و اصولگرایان دیگری بودند که از آنها حمایت می‌کردند، اما حالا ما در تلاش هستیم بدون جنجال و تنش، گام‌هایی که می‌توانیم را برای بهبود وضعیت زنان برداریم که با مخالفت اصولگراها مواجهیم و در عین حال می‌بینیم متاسفانه به جای حمایت شدن از جامعه فعالان زنان، از طرف آنها هم مورد انتقاد قرار می‌گیریم؛ طرحی را که ما فکر می‌کردیم می‌توانست یک گام به جلو باشد اینطور مورد اعتراض واقع شده و جنبه‌های مثبت آن را در نظر نمی‌گیرند.
بنابراین شما معتقدید چنین طرحی نوعی تبعیض علیه اقشار مختلف زنان نيست بلكه به نوعی زمینه‌ساز تصویب قوانینی برای همه زنان است؟
بله همینطور است، به هر حال باید از جایی شروع کنیم، اگر بخواهیم ناگهان بیایند همه حقوق را به ما بدهند، باید بدانیم این اتفاق نمی‌افتد. لازم است رفته رفته افکار عمومی و قانونگذاران را با خودمان همراه کنیم. در حال حاضر اتفاقی که برای چند زن ورزشکار درباره منع خروج از کشور توسط همسرشان افتاده همه را ناراحت کرده، زنان نخبه علمی هم کمتر اما به هر حال با مشکلاتی مواجه هستند، اینها فرصت خوبی است که ما این قضیه را مطرح کنیم که چرا زنان باید برای خروج از کشور از همسرشان اجازه بگیرند؟ مگر مردها برای خروج از کشور اجازه می‌گیرند؟ باز هم تاکید می‌کنم که چنین طرحی قلبا برای من راضی کننده نیست ولی باید شرایطی را که در آن قرار داریم در نظر بگیریم، کاری که متاسفانه منتقدها نمی‌کنند و بدون در نظر گرفتن شرایط زمانی و مکانی، ایده‌آل‌هایی را مطرح می‌کنند که رسیدن به آنها ساده نیست.ضمن این که باز هم تاکید می‌کنم در این طرح مصادیق گفته شده، ما این افراد را به صورت نمونه نام برده‌ایم و در انتهای طرح گفته شده هر زنی می‌تواند برای خروج از کشور درخواست بدهد.
چقدر امیدوارید این طرحی که ارائه می‌کنید مورد موافقت قرار بگیرد؟
ما تلاشمان را می‌کنیم ولی همه چیز دست ما نیست، باید ببینیم نظر شورای نگهبان در این زمینه چیست.
در صورت رد یا تصویب این طرح، قوانین دیگر را هم در زمینه زنان و خانواده مد نظر قرار می‌دهید؟
من خودم به دنبال روزی هستم که زنان و مردان، کاملا بر اساس احترام و توافق درون خانوادگی در زمینه مسائل مختلف تصمیم بگیرند و اگر توافق حاصل نشد آن زمان قانونگذار وارد شود، نه این که اختیار عده‌ای فرد بالغ و عاقل به دیگران داده شود. اما نباید از ساختاری که در آن زندگی می‌کنیم غافل شویم. زمانی سن ازدواج 9 سال بود، با تلاش نمایندگان به 13 سال رسید، حالا هم تلاش داریم آن را به 15 سال افزایش دهیم، اگر منتقدها آن روز می‌گفتند 13 سال به چه دردی می‌خورد و باید 18 سال باشد، با مخالفت مواجه می‌شد و همین افزایش سن هم رخ نمی‌داد. بنابراین از منتقدها می‌خواهم شرایط ما را درک کنند و اجازه دهند قوانین را در بستر زمان بهبود ببخشیم.
انتهای پیام
