الگوسازی از مجسمۀ قساوت

«رضا بابایی» پژوهشگر فرهنگی در یادداشتی تلگرامی با عنوان «الگوسازی از مجسمۀ قساوت» نوشت:

«شاه اسماعیل صفوی الگوی مناسبی برای جوانان است. او در جوانی با اندیشه متعالی خود، ایران را یکپارچه کرد و از مکتب اهل بیت پاسداری کرد.»

عبارات بالا بخشی از سخنان امام جمعۀ محترم اردبیل در همایش بین المللی «نقش صفویه در تقویت مکتب اهل بیت و احیای هویت ایرانی» است که در روزهای گذشته در اردبیل برگزار شد. آرزو می‌کنم که امام جمعۀ محترم اردبیل بدون اطلاع از تاریخچۀ دولت صفوی این سخنان را گفته باشد؛ چون عقلاً و شرعاً و عادتاً امکان ندارد کسی زندگی شاه اسماعیل را بداند و بگوید «او الگویی مناسب برای جوانان است.» در شجاعت شاه اسماعیل تردیدی نیست. در اینکه ایران را از وضعیت ملوک الطوایفی نجات داد و یک‌پارچه کرد هم کسی تردید ندارد؛ اما کمتر پادشاهی را در ایران می‌توان یافت که در سنگدلی و لذت بردن از شکنجۀ دیگران و قتل عام‌های وحشیانه به پای او برسد. خوردن شربت در کاسۀ سر دیگران، انداختن مخالفان در قفس درندگان گرسنه، اجبار خونین مردم به تغییر مذهب، کشتار بی‌حد و اندازۀ عالمان مذاهب دیگر، تشکیل گروه آدم‌خوار قزلباش‌، کشتن هزاران انسان بی‌گناه برای انتقام گرفتن از قاتلان پدر و صدها برگ سیاه دیگر در کارنامۀ او، چه تناسبی با «اندیشه‌های متعالی» و «الگوی مناسب برای جوانان» دارد؟ از خدمات شاه اسماعیل بگویید؛ ولی مگر نادرشاه و آغامحمدخان قاجار همین خدمات را نکردند؟ آن دو هم ایران را از ورطۀ فروپاشی نجات دادند؛ اما کدام عاقل می‌گوید که آغامحمدخان را باید الگوی جوانان کرد؟ جان ده‌ها هزار انسان آنقدر ارزش ندارد که ضمن شرح خدمات شاه اسماعیل، از اسراف او در قتل و غارت و شکنجه هم انتقاد کنید؟ انتقاد پیشکش! الگوسازی برای چه؟ از امام جمعۀ اردبیل انتظار ندارم در کتاب‌های تاریخ غور و تفحص کند؛ اما دست‌کم کتاب روضة الصفویه را ببیند که نویسنده‌اش(میرزا بیگ بن حسن جنابدی) از مریدان شاهان صفوی بود.

اگر ارزشمندی شاه اسماعیل برای رسمی کردن مذهب تشیع در ایران است، چرا همین ارزش را برای خلیفۀ دوم قائل نیستید که اصل اسلام را به ایران آورد؟ اگر برای یک‌پارچه‌سازی ایران است، نادرشاه افشار و آغامحمد خان قاجار از او مهم‌تر نباشند، کم‌اهمیت‌تر نیستند. بر فرض که او پادشاهی سنگدل نبود و آن همه انسان را نکشت؛ در او چه دیده‌اید که خواسته‌اید الگوی جوانان باشد؟ اگر منظورتان شجاعت او است، چرا از دلیران نوع‌دوست الگو نسازیم؟ جوان امروز به الگوهایی مانند مریم میرزاخانی محتاج است یا شاهانی که لذتشان در زندگی کندن پوست انسان‌های زنده بود؟ اگر ارزشمندی او برای رسمی کردن تشیع در ایران است، چرا رئیس مذهب تشیع، امیرالمؤمنین(ع) در سال‌های خلافتش هیچ‌ کس را به جرم مذهبش نکشت؟ شاهان صفوی بیشتر از علی(ع) دلسوز مذهب بودند؟

انتهای پیام