«روستایمان را زنان اداره می‌کنند!»

اینجا کاخ نیاوران است؛ جایی که وعده‌گاه تهرانی‌ها بود برای بازدید از صنایع دستی و نمایش حصیرهای زیبای کویر. به بهانه‌ی کمپین «حصیر ایرانی بخریم» پای حرف‌های «زهرا» نشستم. رنگ‌ لباس‌های محلی‌اش، گرما و زیبایی کویر لوت را با خود داشت. 25 سال بیشتر نداشت. برای فروش محصولات دست‌بافش از روستای «ده سلم» از توابع نهبندان خراسان جنوبی به تهران آمده بود. روستایی که به نام روستای تماما زنانه یاد می‌شود؛ دو سال قبل یک دهیار زن، آنجا را اداره می‌کرد! «زهرا» می‌گوید: به خاطر همین پیگیری و تأثیرگذاری است که دهیار زن روستا، هم در میان مسوولان محلی و هم مردم منطقه، از احترام ویژه‌ای برخوردار است.

به گزارش خبرنگار انصاف نیوز که در روز پایانی نمایشگاه حصیربافی به کاخ نیاوران رفته بود، کار عمده‌ی زنان روستای «ده سلم» حصیربافی و کشاورزی است. «زهرا» می‌گوید: مردان ما به معدن می‌روند. برای همین روستا به دست زنان اداره می‌شود. تمام کارهای روستا از کوچک‌ترین کارها تا نگهداری دام و تمام مراحل کار در نخلستان از پاجوش کردن تا گرده‌افشانی نخل‌های خرما با ما زنان است. زنان ما همین که می‌توانند کارها را انجام دهند وارد کار می‌شوند یعنی حدود 13 سالگی!

طبق گفته‌های «زهرا» بیشتر درآمد خانواده‌های روستا از خرما و بعد حصیربافی است. او از فروشش در غرفه‌ها راضی است و می‌گوید: میراث فرهنگی استان یکسال است که صنایع‌دستی‌هایی که ما با حصیر می‌بافیم را می‌خرد و در شهرستان به فروش می‌گذارد. حدود قیمتی که به ما برای هر سبد یا زنبیل می‌دهد 8 هزار تومان است، اما خودش 20 هزار تومان می‌فروشد! 8 هزار تومان برای زحمتی که بابت بافتن حصیرها می‌کشیم، خیلی کم است، اما اینجا یعنی در نیاوران، من بی‌واسطه سبدها را می‌فروشم و خدا را شکر راضی‌ام. شرایط کار ما در روستا سخت است و نبود بیمه از طرف میراث فرهنگی، کار را برای ما سخت‌تر می‌کند.

«مریم» یکی دیگر از زنان کارآفرین است که در نمایشگاه حضور دارد. او اهل تهران و جواهرساز است. او یک نقاش است که به گفته‌ی خودش با یک اتفاق، مسیر زندگیش به این سمت تغییر کرده است. «مریم» می‌گوید: متاسفانه میراث فرهنگی مدرک فنی و حرفه‌ای را قبول نمی‌کند و من برای گرفتن مجوز مجبورم دوباره دوره‌ها را در میراث فرهنگی بگذرانم. این روند موجب اتلاف وقت و هزینه برای ما می‌شود.

برخلاف «زهرا»، «مریم» از فروشش در نمایشگاه ناراضی است و می‌گوید: یک ‌میلیون و 700هزار تومان برای شش روز غرفه از ما گرفته‌ شده؛ این هزینه در مقابل فروش ما در نمایشگاه سنگین است و ما هنوز به سوددهی نرسیده‌ایم. این نمایشگاه‌ها بارها و بارها در نقاط مختلف شهر برگزار می‌شود، اما هیچ نظارتی بر آن‌ها نیست و برگزارکنندگان پذیرای هیچ مسوولیتی در قبال کارآفرینان نیستند.
او می‌گوید: این نمایشگاه با نام نمایشگاه فرش آغاز بکار کرده و تبلیغاتی هم که صورت گرفته با نام نمایشگاه فرش بوده است. برای همین بازدیدکنندگان اغلب مخاطبان فرش هستند و گذری از کنار غرفه‌ها عبور می‌کنند. حال‌ آنکه ما و فروشندگان فرش غرفه‌ها را یکسان اجاره کرده‌ایم. «مریم» می‌گوید: بهتر است ازهر صنایع‌ دستی تعداد متعددی در نمایشگاه باشد که نمایشگاه رقابتی برگزار شود یا برای همه‌ی شرکت‌کنندگان بطور یکسان، تبلیغات صورت بگیرد.

«پیوند» عنوان طرحی است که معاونت میراث فرهنگی نامگذاری کرده و در جریان آن، قراردادی بین این سازمان و شرکت تعاونی حامیان میراث فرهنگی و صنایع‌دستی ایرانیان منعقد و اجرایی شده است. این شرکت به‌ صورت تضمینی محصولات حصیربافی را از تولیدکنندگان اصلی آن‌ها خریداری می‌کند. کمپین «حصیر ایرانی بخریم» از استان‌های بوشهر، هرمزگان، یزد، سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی کلید خورده است.

گزارش از «پروین محمدی»؛ خبرنگار افتخاری انصاف نیوز

انتهای پیام