متن کامل سخنان روحانی در نشست دولت – مجلس

رییس جمهوری چهارشنبه شب در نشست مشترک دولت و مجلس که به میزبانی مجلس شورای اسلامی برگزار شد، حضوریافت.

به گزارش انصاف نیوز به نقل از سایت ریاست جمهوری، متن کامل سخنان حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطاهرین و صحبه المنتجبین

محضر همه نمایندگان محترم قرار گرفتن در آستانه ایام مبارک فجر انقلاب اسلامی را تبریک عرض می کنم و تشکر می کنم از نمایندگان محترم مجلس در کمیسیون‌ها و کمیسیون تلفیق که تلاش کردند و زحمت کشیدند و بودجه را به صحن علنی و کلیات آن را به تصویب رساندند. ان شاالله قبل از ۲۲ بهمن کار بودجه با همت و تلاش شما پایان بپذیرد و بتوانیم آیین نامه های مربوطه را برای بودجه قبل از شروع سال جدید تدوین و تصویب کنیم.

در طول ماه‌های گذشته در دولت جدید، اقداماتی در زمینه مسائل اقتصادی، فرهنگی، سیاست داخلی، سیاست خارجی و سایر امور انجام شد و با هدایت مقام معظم رهبری و حمایت نمایندگان محترم و ملت شریف ایران، بحمدالله قدم‌هایی را برای تامین منافع ملی برداشته‌ایم.

اینکه دوستان می گویند این کشور، آن کشور، یا آمریکا چه می گوید و چگونه سخن می گوید؟ فریادها و عصبانیت آنها نشان از قدم‌های موفق ملت ایران دارد. چه در صحنه سازمان ملل متحد که یک مجمع بزرگ سیاسی جهانی است، چه در مجمع اقتصاد جهانی که مرکزی اقتصادی است، اثرات حضور و نقش ایران از اینجا ظاهر می شود که بلافاصله بعد از اقدامات‌ ایران، رژیم صهیونیستی و مقامات آمریکایی فریاد می زنند و فریادها نشانِ موفقیت‌های ماست. نیاز نداریم زیاد حرف بزنیم. راه و مسیرما و موفقیت ملت ایران روشن است. اینکه این همه کمپانی و بسیاری از مدیران شرکت‌های بزرگ بین المللی به دعوت ایران حضور پیدا می کنند و سخنان نمایندگان این ملت را می شنوند و به صراحت اعلام می کنند که می خواهند در زمینه اقتصاد ایران حضور پیدا و سرمایه گذاری کنند، نشانه این است که آن حماسه سیاسی که به دست مردم آفریده شد، ان شاالله و به حول و قوه الهی حماسه اقتصادی هم به دست ملت بزرگ ایران آفریده خواهد شد.

البته سخنان فراوانی دارم که در محضر شما عرض کنم، منتهی وقت محدود است و بیشتر در عرایض امشب می خواهم به اوضاع خاص کشور اشاره کنم و اقداماتی که به آن نیاز داریم، به ویژه در بحث یارانه ها. اوضاع کشور حساس است‎، حساسیت به این معنا که تعدد مشکلات و ابعاد مشکلات که خود شماها هم امشب و در نامه ها و نطق هایتان بیان می کنید، فراوان است و جایی برای خطا وجود ندارد و راهکارهای انتخاباتی و انتخابی ما برای حل مشکلات باید آنچنان باشد که این راهکارها هم‌افزایی داشته باشد تا بتوانیم مشکلات را حل و فصل کنیم.

در برخی از زمینه ها وضعیت بسیار دشواری داریم. اگر تعبیر کنم که در مرز بحرانیم، شاید اغراق نباشد. بحران به معنای سراسیمگی نیست، بحران به این معنا نیست که ملت ایران یا دولت ایران مستاصل شده باشد. معنای بحران این است که باید از تمام ظرفیت‌ برای حل مشکل در زمان مناسب استفاده کنیم.

اگر بگویم در زمینه محیط زیست، در بخش آلودگی هوا در شهرهای بزرگ نظیر تهران، اصفهان، اراک، مشهد، تبریز، اهواز و امثال اینها به بحران رسیده ایم، درست است. این شرایطی است که مردم در هوای آلوده تنفس می‌کنند. نکند کم کم دیدنِ آسمانِ آبی برای مردم تهران تبدیل به خاطره شود. مبادا دست روی دست بگذاریم و فردا دیدن آسمان آبی در کلانشهرها برای فرزندان امروز رویا شود. ما نمی توانیم در این وضعیت، در خصوص مساله آلودگی هوا دست روی دست بگذاریم. شدت استفاده از انرژی قابل قبول نیست. متوسط مصرف سرانه انرژی در ایران دو برابر مصرف جهانی است. اگر در کشورهای دیگر دو برابر شدن مصرف انرژی ۴۵ سال زمان می برد، در ایران با ۱۲ سال، مصرف انرژی ما دو برابر می شود. این معنایش این است که نمی توانیم سرمایه ملی را تبدیل به دود و سم کنیم.

در تهران طی ۱۰ ماهه امسال طبق آمار، صدها نفر به خاطر آلودگی هوا در بیمارستان بستری شده‌‌اند. شاید صدها، عدد درستی نباشد و بلکه هزارها و تعداد زیادی از مردم در سایه همین مسمومیت ها جان باختند.

بخشی از مساله محیط زیست مصرف بی رویه انرژی است و یک سمت آن اصلاح نشدن صنعت در بخش‌های مختلف و بخش دیگر آن مشکل آب است. همه اینها دست به دست هم داده اند. معضل ما تنها بحث زیست محیطی نیست. در زمینه انرژی، گاز، نفت و برق هم دچار مشکل هستیم. آیا این برای کشور قابل قبول است که بزرگترین کشور دنیا از نظر منابع برای گاز دچار مشکل شود و دلهره قطعی گاز را در زمستان داشته باشیم؟ قابل قبول است که در زمان مصرف بالای گاز و انرژی ناچار شویم گاز نیروگاه ها را قطع کنیم؟ در شرایط آلوده، هوا را آلوده تر کنیم؟ اگر اقدامات فوری چند ماهه دولت نبود، در زمستان سال آینده ۱۰۰ درصد با قطعی گاز مواجه می شدیم. امیدوارم با ادامه سرمایه گذاری و تلاشی که در این بخش انجام می گیرد، بتوانیم از مشکل عبور کنیم.

در زمینه برق، وزیر نیرو اعلام کرده که در اوضاع فعلی، سال آینده با قطعی برق مواجه خواهیم بود. برای اینکه این مشکل را حل کنیم سهم منابع یارانه‌ای را از بخش برق برداشتیم. در تبصره ای که ارائه و در تصمیمی هم که اتخاذ شد، مشخص است اوضاع ما وضعیت مناسبی نیست. حالا می گویم اشکال از کجاها نشات گرفته است.

در زمینه آب، حتی آب آشامیدنی، اگر قدم های جدی برنداریم و سرمایه گذاری کافی نکنیم، با بحران مواجه می شویم. تنها بحث زیست محیطی، انرژی و آب نیست، آن روزی که سرزمین ما در اشغال دشمن بود و دیگران چکمه روی زمین ما گذاشته بودند، آزادی سرزمین ما وظیفه بزرگ دینی، ملی و انقلابی ما بود. همه تلاش ما برای این بود که کشور و سرزمین ما از اشغال دیگران آزاد شود. این حق و درست بود. غیرت ملی ما و وظیفه ملی ما بود. از شما می پرسم، اگر یک وجب زمین ما را دیگران گرفته باشند، این وهن ملت است، اما اگر منابع مشترک ما را همسایگان ببرند و ما تماشا کنیم، این وهن ملت نیست؟ سرمایه مشترک نفت و سرمایه مشترک گاز ما در اختیار دیگران قرار گرفته است، آیا ما می توانیم در این زمینه ها فقط نظاره‌گر باشیم؟

در زمینه سلامت شاید کلمه بحران درست نباشد، اما شرایط بسیار دشوار مردم تا نزدیکی های مرز بحران است و این به ما هشدار می دهد که باید در زمینه‌ دشواری‌های کشور و بحران هایی که به آنها نزدیک شده ایم یا به زودی به آن‌ها می رسیم فکری اندیشیده باشیم.

کار دولت و مجلس این است که مشکلات را به گونه ای ببینیم، برنامه ریزی کنیم و منابع را به گونه ای مجهز کنیم که با بحران های احتمالی آینده مواجه نشویم. بسیاری از دوستان تلفنی، حضوری و با نامه به من گفته اند، وارد مرحله دوم یارانه ها نشویم، همه آنها از روی دلسوزی حرف می زنند و در این باره هم نوشته‌اند. آیا ما می توانیم به خاطر حیثیت فردی مان یا یک جمع کوچکمان آینده ملت را فدا کنیم؟ ما می توانیم دست روی دست بگذاریم با این شرایطی که امروز با آن مواجه هستیم. البته می دانم شرایط کشور یک حرکت سریع فوری و دفعی را ایجاب نمی کند. بعضی از نمایندگان مجلس، بعضی از صاحب نظران مجلس به من نامه نوشتند و گفتند الان موقع اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه ها نیست. از روی دلسوزی هم نوشتند. نوشتند اوضاع ما شرایط رکود و تورم است و وقت این کار نیست. بله شرایط ما شرایط رکود بی سابقه است. ما هشت فصل را به طور مداوم با رکود و رشد منفی و سال گذشته با رشد منهای ۵.۸ مواجه شدیم. شرایط رکود ما در بخش ها و آمار، گاهی تکان دهنده است. می دانید در بخش صنعت، سال گذشته یعنی سال ۹۱، رشد ما منهای ۴۴ و سرمایه گذاری در بخش صنعت و اشتغال در بخش صنعت، منهای ۳۷ بوده است. این آمار به ما نشان می دهد که اوضاع رکود ما در چه وضعیتی است. شما می دانید آغاز کار این دولت با شرایط تورم همراه بوده است. تورم بالای ۴۰ بوده و همه تلاش این دولت بر این بوده که امسال این رقم را به ۳۵ برساند. امیدوارم با این حرکت‌ها به رغم اینکه معمولا آخر سال مشکلات ویژه ای هم در تورم است، ان شا‌الله تورم را به نقطه‌ای برسانیم که مدنظر ما بوده و سال آینده هم تصمیم دولت بر این است که تورم به ۲۵ درصد کاهش یابد. در شرایط رکود و تورم از آن طرف با وجود بحران های مختلف چه باید کرد؟ از آن طرف در بحث یارانه می دانید کل درآمد یارانه حدود ۳۰ هزار میلیارد در سال و پرداختی برای خانوار، ۴۲ هزار میلیارد است، یعنی هر ماه با کسری مواجه هستیم.

شرایط یارانه به گونه‌ای اجرا شده که بسیاری از بنگاه ها و به ویژه شرکت‌های مربوط به برق و انرژی با مشکل عدم سرمایه گذاری ضروری مواجه شده‌اند. در صنعت برق وضع ما به گونه ای است که نیروگاه ها درآمد لازم برای تعمیر اساسی نداشته‌اند و این یکی از مشکلاتی است که سال آینده با آن مواجه خواهیم بود. شرایطی که پول جمع کردیم فقط به خانوارها پرداخت کردیم و آن هم به صورت مساوی بین همه و بسیاری از بنگاه ها با مشکل جدی مواجه شدند.

در این شرایط چاره ای نداریم جز اینکه مرحله دوم یارانه‌ها را شروع کنیم. شما می دانید که بحث یارانه از دولت سازندگی مطرح بوده و نمایندگان مجلس آن زمان در دوره اول و دوم یادشان هست که چند بار بحث شد و دولت می خواست همین هدفمندی را اجرا کند و مجلس با آن مخالف بود. البته مجلس هم روی شرایط اجتماعی مخالفت می کرد. به هر حال یا دولت یا مجلس یا هر دو آنقدر در فراز و نشیب بوده تا به هر حال در هدفمندی یارانه ها به یک اجماع نظر رسیدند. حالا چکار کنیم. میانه راه رهایش کنیم؟ چیزی که همه اجماع کردیم، ادامه دهیم؟ در شرایط فعلی رکود و تورم چه کار کنیم؟ وارد مرحله دوم نشویم؟ وارد مرحله دوم بشویم؟ ما در بحث های مختلف در دولت به این نتیجه رسیدیم که چاره ای جز ورود به مرحله دوم نیست، اما به خاطر شرایط تورم و رکود باید با یک شیب مناسب وارد شویم. از طرفی وضع دهک ها؛ دهک اول و دوم حتی دهک سوم و چهارم، مخصوصا دهک اول از لحاظ معیشتی، امنیت غذایی و سلامت واقعا شرایطی است که تحمل بسیار بسیار سخت است. ناچاریم فکر ویژه ای را برای دهک های پایین داشته باشیم، دهک های بالا همیشه از یارانه بیشتر انرژی – حتی در این زمان هدفمندی یارانه چون تا قیمت واقعی هنوز خیلی فاصله داریم – استفاده کردند و دهک های پایین استفاده شان بسیار ناچیز بوده است. در این شرایط معتقدیم نحوه اجرای هدفمندی یارانه باید به گونه‌ای باشد که بیشتر به یاری نیازمندها بپردازیم، دهک های اول و دوم و متوسط. اما شناسایی این مساله با کارگروه های مختلف کار آسانی نیست. تلاش دولت بر این است که با حداقل خطا مخصوصا در زمینه نیازمندها و همچنین حداقل خطا نسبت به آنهایی که نیاز به یارانه ندارند، بتواند وارد عمل شود. دولت در شرایط فعلی احساس می کند که برای پرداخت یارانه ناچار هست به مسائل دیگر غیر یارانه نقدی بپردازد. در سال های گذشته در زمینه اجرای یارانه تقریبا کل منابع درآمدی در این زمینه به اضافه منابع دیگر فقط برای دادن یارانه نقدی به طور مساوی به خانوارها صرف شده است، حالا بگذریم از این که ما پرداخت یارانه‌مان بیشتر از کل جمعیت کشور است و این جای بحث دارد. مرکز آمار به ما می گوید فوتی‌ها همچنان دارند یارانه می گیرند، یعنی در آن دنیا هستند و ان شالله در بهشت خدا متنعم هستند از یارانه هم متنعم. این برای کشور مشکل است. حالا پیش بینی خوبی در این تبصره شد و در کمیسیون تلفیق جریمه‌ای در نظر گرفته شد برای آنهایی که در اظهاراتشان خدای ناکرده صادق نباشند، این شرایطی است که امروز با آن مواجه هستیم. معتقدیم در زمینه یارانه قانون را باید اجرا کنیم. اشکال این بوده که در طول این چند سال که هدفمندی یارانه عملیاتی شده بخش هایی از قانون مورد توجه قرار نگرفته است. معتقدیم قانون باید اجرا شود. این دولت تلاشش بر این است. البته شما هم نظارت کنید. وظیفه شماست. هم مردم و هم مجلس نظارت کنند. اما تلاش دولت این است که به قانون پایبند باشد و تخلف نکند، حتی اگر موردی است و دولت به قانونی اشکال دارد به نظر ما حق ندارد قانون را اجرا نکند. اما می تواند لایحه اصلاحی تقدیم مجلس کند، می تواند با نمایندگان صحبت کند. به هر حال شماها همه تان دلسوز هستید، همه شما نماینده مردم هستید و می خواهید کشور و ملت در آینده اوضاع بهتری داشته باشد.

ما در زمینه تولید، معتقدیم بخشی از یارانه باید در زمینه تولید مصرف شود. البته این معنایش این نیست که ما به بخش تولید یارانه نقدی پرداخت کنیم. یارانه نقدی شاید یک موارد ضروری محدود باشد، بخش تولید ما نیاز به سرمایه در گردش دارد. ما باید به بانک ها کمک کنیم تا بتوانند سرمایه لازم را برای بخش صنعت فراهم کنند. یارانه به بخش تولید یعنی آماده کردن زمینه برای تسهیلات یا حتی یارانه برای بخشی از سود تسهیلات برای اینکه صنعت بتواند در مسیر درست حرکت کرده و فضای کسب و کار بهبود پیدا کند.

در زمینه کشاورزی معتقدیم فضا بهبود پیدا کند. بهبود فضا این است که دولت محصولات کشاورزی را تضمین کند و در بعضی موارد یارانه پرداخت کند. ما هم در صنعت، هم در کشاورزی و هم در بخش انرژی و هم در بخش برق، گاز نیازمند هستیم که یارانه متناسب با آنها را پرداخت کنیم تا شرایط به یک شرایط مناسب برسد.

در زمینه سلامت ناچاریم مخصوصاً به خانواده های نیازمند کمک کنیم؛ سهم مردم در بخش سلامت سهم عادلانه ای نیست؛ بر مردم فشار وارد می شود. با محاسبه ای که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کرده در دهک های با درآمد پایین حدود ۵ میلیون نفر بیمه درمانی نیستند که باید در کل اینها آماری که به ما ارائه شده می گویند که ۱۲ تا ۱۳ میلیون بیمه درمانی نیستند. تصمیم بر این است که ما قدم به قدم وارد شویم. البته اول نسبت به آنهایی که نیاز بیشتر دارند. این دولت ان شالله مصمم است در طول سال آینده و سال های بعد قدم به قدم تمام مردم بیمه درمانی شوند و شرایط لازم را برای این کار فراهم کند و سهم آنها دهک هایی که درآمد پایین دارند در بخش درمان سهم آنها کاهش پیدا کند. دهک هایی که با درآمد پایین هستند دچار مشکل فراوان، مخصوصاً در زمینه درمان های گران قیمت، عمل جراحی برای آنها کمرشکن خواهد بود؛ دولت می خواهد بخشی از یارانه را به بخش سلامت اختصاص دهد، در عین حال خانوارهای ما از نظر شرایط زندگی، معیشت و فشاری که بر آنها وارد شده ناچاریم برای حامل های مختلف انرژی نرخ های مختلف را مدنظر قرار بدهیم. در مجموع شما می دانید به طور متوسط قیمت حامل های انرژی در کشور نسبت به فوب خلیج فارسی که مدنظر است یک هفتم است؛ در بعضی از موارد گاهی یک دهم نسبت به کشورهای همسایه و گاهی خیلی بیشتر.

ما در بعضی از بخش ها ناچاریم شیب را بسیار ملایم کنیم؛ قیمت برق و گاز برای خانوارها و در زمینه مصرف انرژی خانوارها شیب را باید نرم کنیم. مخصوصاً نسبت به آنهایی که درآمد پایین دارند. برنامه ریزی به گونه ای است که تقریباً خانواده های کم درآمد یا هزینه اضافه‌ای پرداخت نمی کنند یا آنقدر ناچیز است که قابل ذکر نیست و در کل سهم خانوارها در این زمینه جوری طراحی شده که شیب مناسب باشد.

در زمینه صنعت به خاطر شرایط رکودی که داریم، قیمت انرژی به گونه ای در نظر گرفته شده که با یک شیب نرم قابل تحمل که آثار چندانی در بخش رکود نگذارد، حرکت می کنیم؛ در زمینه نفتِ گاز و گازوئیل چون تاثیرش بر حمل و نقل و سایر کالاها زیاد است، شیب نسبتاً متناسب و نرم خواهد بود اما در بنزین مقداری شیب تندتر خواهد بود؛ هم به خاطر آلودگی و هم به خاطر اینکه اثراتش در تولید خیلی زیاد نیست. بنابراین در بخش های مخلتف با توجه به شرایط زندگی مردم و با توجه به تولید (یعنی هم تورم مدنظر بوده هم رکود) به تناسب، اینها مدنظر قرار گرفته شده تا بتوانیم مرحله دوم را بدون فشار زیاد بر مردم پیش و جلو برویم؛ اما اگر بنا باشد یک بار حامل های انرژی را ببریم بالا و رهایش کنیم و بعد سال بعد بگوییم انتخابات مجلس نزدیک است، بعدش بگوییم انتخابات ریاست جمهوری نزدیک است، دچار همین مشکلی می شویم که الان با آن مواجه هستیم؛ شما ببینید به خاطر اینکه در مرحله اول یارانه ها از طرفی همزمان با بالا بردن قیمت حاملهای انرژی مباحث مربوط به پولی و بانکی و ارزی مدنظر قرار نگرفت، بعد از یک مدتی تقریباً آثاری که برای هدفمندی یارانه ها بود خنثی شد. باید در بحث هدفمندی یارانه‌ها با یک شیب متناسب، سالانه حرکت کنیم؛ یا باید دفعی این کار را بکنیم که شرایط تورم و رکود به ما این اجازه را نمی دهد یا باید یک سال این کار را بکنیم و بعد رها کنیم که معنی اش این است که به آن هدفمندی یارانه‌هایی که مدنظر و مطلوب بوده نمی رسیم؛ البته آن زمانی که مجلس در نظر گرفته، شاید با آن زمان الان چون در این چند سال حرکتی نشده باز هم مشکل باشد، اما باید در حد توان مان برای اجرا حرکت کنیم. 

از طرفی چون وضع معیشت مردم و امنیت غذایی مردم در دهک های کم درآمد مطلوب نیست معتقدیم باید سبد کالایی هم برای مردم، مخصوصا برای اقشار کم درآمد مدنظر قرار بدهیم.

به هر حال شما کمک کنید. در همه زمینه ها باید همه حرکتهایمان با کمک شما باشد.

در بحث یارانه اهداف را کم کم فراموش کردیم یعنی به جای اینکه شدت انرژی مدنظر باشد و بحث انرژی به عنوان اصل قرار بگیرد، پرداخت پول به مردم اصل شد. البته جوری عمل شد مثل اینکه این یارانه و این پول نقد باید تا قیامت پرداخت شود؛ به هر حال این یارانه برای یک دورانی است، ۲سال ، ۵ سال، ۶ یا ۱۰ سال است؛ ما باید مردممان را قدم به قدم توانمند کنیم که روی پای خودشان بایستند. یارانه را باید کم کم هدایت کنیم به سمت تولید و اشتغال تا بتوانیم معضلات مردم را حل کنیم. در این راستا نیازمندیم که به همدیگر کمک کنیم. این که گفته بشود حامل انرژی را دولت گران کرد، مجلس گران کرد؛ همه در یک کشتی نشسته‌ایم و هیچ فرقی نمی کند؛ مجلس هم برای مردم است و دولت هم برای مردم است. همه هدفی واحد را دنبال می کنیم. همه باید دست به دست هم بدهیم. هیچ فرقی نمی کند، شما همه بار را بیندازید روی دوش رییس جمهور؛ اشکال ندارد؛ باید بتوانیم با کمک هم کار را درست انجام دهیم و کشور را پیش ببریم و از معضلات فاصله بگیریم و عزت مردم را حفظ کنیم؛ نمی خواهم وارد بعضی از بحث ها بشوم؛ امروز ملت ایران دارای عزت و عظمت در افکار عمومی دنیاست. امروز بدخواهانی که فکر می کردند با ادامه تحریم ها (که البته تحریم ها ظالمانه، غیرقانونی و غلط بود و من در همین سفر داووس به یک مقام بلند پایه اروپایی گفتم کار شما خلاف حقوق بشر بود) آنها فکر می کردند می توانند قدم به قدم از توسعه این مردم بکاهند؛ اتکای ما باید به داخل باشد، البته اتکای ما اول به خدا و بعد هم به ملت و به مردم است؛ اما در دنیای امروز اگر می خواهیم در زمینه فناوری و رشد و در زمینه علم و دانش از کشورهای منطقه که چشم انداز به ما می گوید پیشی بگیریم، نمی توانیم دروازده های کشور را ببندیم. دشمن این را می خواهد. دشمن می خواهد دروازه ها را ببندد. به خاطر ملت مان تعامل با دنیا می خواهیم؛ ما در برابر دیگران لبخند می زنیم تا لبخند بر لبان ملت مان بنشیند. ما عاشق هیچ کسی نیستیم. بلکه عاشق کشور خودمان هستیم و می خواهیم این کشور در بالاترین مدار رشد و توسعه باشد؛ ما جمهوری اسلامی هستیم؛ در این کشور با پرچمی که امام به اهتزاز درآورد، افتخار می کنیم که تحت لوای قرآن و دموکراسی و مردم سالاری حرکت می کنیم و آن پرچم امروز هم به دست جانشین صالح آن امام، مقام معظم رهبری در اهتزاز است. ما باید به گونه ای باشیم که مردم ما احساس رنج کمتری کنند؛ البته به هیچ عنوان نخواهیم گذاشت حقوق و منافع مان خدشه دار شود. اما باید کشور در مسیر توسعه قرار بگیرد، می شود خدای ناکرده ما عقب بمانیم، همسایگان و دیگران رشد کنند و بعد عده ای بگویند ناکارآمدی؟

ناکارآمدیِ بنده و امثال من که اشکالی ندارد و مهم نیست؛ خدای ناکرده روزی نگویند این نظام ناکارآمد است. اگر نتوانیم هوای سیاه تهران را حل کنیم یعنی ناکارآمدی ما؛ اگر نتوانیم آسمان آبی را به تهران برگردانیم یعنی ناکارایی ما؛ اگر نتوانیم آب خوردن را برای همه مردم آماده کنیم یعنی ناکارآیی ما؛ اگر در زمینه صنعت و کشاورزی نتوانیم رشد کنیم یعنی ناکارایی ما، همه ما، دولت و مجلس فرق نمی کند؛ دولت جدا از مجلس نیست. من از نمایندگان مردم نه تنها حمایت می خواهم که نظارت هم می‌خواهم؛ شما دولت را حمایت و نظارت کنید؛ این کار شماست و انجام دهید؛ اگر دولت اشتباه و خطا می کند شما باید با نظارت‌تان نگذارید خطا ادامه پیدا کند؛ قرار نیست ما فردا بگوییم که مجلس چرا این کار را کرد؟ مجلس چرا آن کار را کرد؟ قانون اساسی چارچوب‌ همه ما را تعیین کرده و همه ما باید به قانون اساسی عمل کنیم و یکی از وظایفی که قانون اساسی بر دوش رییس جمهوری گذاشته مسئولیت اجرای قانون اساسی است؛ بنابراین معیار و هدف ما روشن است و همه تا امروز دست به دست هم دادیم.

از شما نمایندگان مردم، نمایندگان ملت، هیات رییسه محترم، ریاست محترم مجلس شورای اسلامی تشکر می کنم، سپاسگزارم؛ هر چه ما به هم نزدیک تر بشویم، مردم خوشحال‌تر می شوند؛ خدای ناکرده اگر روزی مردم حس کنند که دولت از مجلس فاصله گرفته و مجلس از دولت فاصله گرفته همه مان ضرر می کنیم و مردم ما نگران خواهند بود.

به امید هماهنگی بیشتر، همدلی بیشتر، اتحاد،تلاش و خدمت بیشتر به مردم عزیز کشورمان.

والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته

انتهای پیام