لابی! | ناصر آملی
«ناصر آملی» فعال سیاسی مشهد در یادداشتی تلگرامی با عنوان «لابی!» نوشت:
⬅️تا کنون آنچه در بارۀ شورای شهر و آیندۀ شهرداری عرض کرده‌ام، باصطلاح «طریقیّت» داشت؛ یعنی دغدغه این بود که آیا منطق و روش رسیدن به یک شهردارِ مناسب برای این کلانشهر، بدرستی تنظیم و به کار گرفته شده است؟
⬅️نظر نگارنده و طیفی که در مجموع همسو با آنهایم، این بود و هست که روش مورد نظر، درست و دموکراتیک است؛ حتی اگر به نتایجی – از حیث مصداق – نرسد که ما انتظار داریم. مثلاٌ در مصداق، این کمترین بیشتر چهره ای همچون دکتر غلامرضا انصاری را برای شهرداری مشهد ذیصلاح میدانم، به دلایل متعدد، چه از حیث سوابق و چه تحصیلات و چه مناسبات سیاسی با احزاب و نیز کانونهای قدرت و قس علیهذا. اما در واقع مسالۀ اصلی این نبود و نیست؛ یعنی اگر دکتر انصاری حتی به غربال شش نفره نیز درنمیآمد، بنده اعتراضی نداشتم؛ کمااینکه اکنون نیز اگر از غربال سه نفره فرواُفتد، همچنان بر حمایت آشکار از روند و سازوکار گزینش شهردار توسط شورا تأکید، و تمام قد از آن و نیز شورا، حمایت خواهم کرد (گرچه کمکی بدانها نکند)؛ چرا که آن را سازوکاری صحیح و منطقی و دقیق و سالم و دموکراتیک و بی نظیر و بی سابقه، تلقی میکنم.
⬅️باری؛ نقد من بر برخی دوستان معترض نیز این بود که در موضوع طریقیّت و روش، ابتدا خودِ «منطق و روش باید برهان پذیر باشد»؛ و لذا در این مورد و مقطع، نتیجه، فرع بر مسئلۀ سلامت و صلاحیّتِ روش است.
بگذارید مثالی عرض کنم:
در سال 84، بالاخره احمدی نژاد بر این کشور آوار شد و همۀ ما معترض بودیم، اما نه به سیستم و ضرورت انتخاب آزاد، بلکه به خطاهای خودمان و احیاناٌ برخی شذوذات که پرداختن به انها اکنون ملال آور است!
⬅️عرض و اعتراض من به منتقدین نیز این بود که «اگر پذیرفته‌ایم شورای 51 نفره نمایندۀ اصلاح طلبان است، اگر پذیرفته ایم نامزدهای پیروزِ شورا، نمایندگان آن شورا و لذا ما هستند، اگر بر سازوکارِ گزینش چند مرحله ای شورای منتخب ایرادی وارد نمیآوریم، اینها همه نشان میدهد که منطق و روش گزینش دموکراتیک را پذیرفته ایم؛ و بنابراین اعتراضمان به نتایج چنین سازوکار و روندِ منطقی و عادلانه ای، نادرست و غیر منطقی است؛ و اگر نامزدِ مطبوعِ ما نیز از چرخه خارج شده است، «سرِ خُمّ می سلامت، شکند اگر سبویی»!
⬅️منتها برخی معترضان در واقع وقتی نامزد مطبوعشان از چرخه خارج شد، بنا را بر ناسازگاری نهادند و این در واقع گویی به معنای این بود که «من طرفدار آزادی و منطق دموکراسی‌ام، بدان شرط که رأی‌ها هماره به سود من باشد!»
این درست نیست؛ منطقی و اخلاقی نیست؛ متناقض نماست؛ و خلاصه هیچ ربط به اصلاح طلبی و توسعه و دموکراسی خواهی ندارد.
⬅️چند روز پیش، چند تن از عزیزترین دوستانم که در میان آنها دو تن از اساتیدم نیز حضور داشتند، مرا به نشستی مشورتی دعوت فرمودند. در آن جلسه موضوع اصلی، نگرانی از مدیریت شهرداری در آینده بود و سخن بر سر این بود که چگونه با اعضای شورا تماس بگیریم و دغدغه هایمان را بگوییم. من عرض کردم «مگر مشکلی وجود دارد؟»
آن دو استاد محترم فرمودند «بله، میگویند در شورا “لابی” میشود.»
عرض کردم اکنون ما در اینجا برای چه جمع شده ایم؛ مگر نه برای مشورت در باره چگونگی انتخاب شهردار؟
⬅️گفتند چرا همینطور است. عرض کردم «اتفاقاٌ کار درست و شایسته و اخلاقی و دغدغه مندانه‌ای است؛ اما مسوول و پاسخگو در بارۀ ادارۀ شهر و شهردار آینده، اوّلاٌ شورای شهر هستند، و در مرتبۀ بعد، ما؛ و سوآل من این است که اگر ما حق داریم بیرون شورا دور هم جمع شویم و “لابی” کنیم، چرا اعضای منتخب و مسوول و لذا ذیحقِّ شورا، در درون آن، حق “لابی” گری ندارند؟ و کدام دموکراسی و مجمع و مجتمع و طیف و پارلمان را میشناسید که در آن “لابی” و نیز “فراکسیونیزم” و گفتگو و تعامل و رقابت وجود نداشته باشد؟
⬅️و خلاصه قرار شد بنده با چند تن از اعضای محترم شورا که میشناسم تماس بگیرم تا اساتید عزیز و بزرگوار و بی طمع و بلکه فداکارم بتوانند با آنها گفتگو کنند و “لابی”؛ و دغدغه ها و نگرانیهایشان را بگویند؛ که اتفاقاٌ تا کنون موفق نشده‌ام! اما مصرّانه در پی آن هستم که پیش از نتیجه نهایی، ملاقات و “لابیِ” مذکور انجام شود.
باری؛ چنانکه یکی از تعاریف کلاسیک در بارۀ دموکراسی میگوید، «دموکراسی روشی معیّن برای رسیدن به نتایج نامعیّن است»؛ لذا بنده همینجا اعلام میکنم که چه نامزد مطبوع این کوچک، یعنی «دکتر غلامرضا انصاری»، در زمرۀ سه نفر بعدی درآیند، و چه نه، همینجا با کمال خضوع خدمت شورای محترم برای گزینش و غربال سه نفره، و سپس گزینش نهایی یک نفره، صمیمانه تبریک عرض میکنم و دست مریزاد میگویم و میدانم که در منطق اصیل و سلیم اصلاحی:
هر که در این بزم مقرّب تر است / جام بلا بیشترش میدهند!
انتهای پیام
