وقتی شورای نگهبان صدای مشاور احمدی نژاد را درآورد!

به گزارش انصاف نیوز، «علی اکبر جوانفکر» مشاور رسانه‌ای محمود احمدی نژاد در یادداشتی تلگرامی با عنوان «آسمان و ریسمان!» نوشت:

این روزها در محافل مختلف، بحث بر سر حرکت ناشایست نمایندگانی است که برای گرفتن عکس سلفی با خانم موگرینی از سر و کول هم بالا رفتند و نه فقط حیثیت خودشان را ملکوک کردند بلکه به شان و منزلت مجلس شورای اسلامی هم ضربه‌ای سنگین زدند و با این رفتار خود به اعتبار و آبروی کشور و نظام نیز خدشه وارد ساختند.

در خبرهای مربوط به این موضوع تصریح شد که این گروه از نمایندگان مجلس، وابسته به طیف اصلاح طلب بوده‌اند و هیچ نماینده‌ی اصولگرایی در بین آنها وجود نداشته است. به این ترتیب خواستند بگویند که نمایندگان اصولگرا پایشان را از تصویب برجام در یک فاصله‌ی زمانی 20 دقیقه‌ای و تصویب طرحی در تأیید حقوق‌های نجومی، فراتر نگذاشته‌اند!

البته اشکال اساسی در وقوع اینگونه اتفاقات، به نمایندگان اصولگرا یا اصلاح طلب و مردمی که به آن‌ها رأی داده‌اند باز نمی‌گردد بلکه باید به سراغ شورای نگهبانی رفت که این افراد را برای ورود به خانه‌ی ملت واجد صلاحیت دانسته است.

وقتی به نقد شورای نگهبان می‌پردازیم، متهم به تضعیف این شورا به عنوان یک رکن مهم نظام و مؤثر در اداره‌ی کشور می‌شویم اما به راستی آیا نقد عملکرد این شورا موجب تضعیف نظام می‌شود یا آنکه نتایج حاصل از عملکرد این شورا به کشور و نظام آسیب وارد کرده است؟!

همت شورای نگهبان همواره معطوف به ممانعت از راهیابی برخی افراد و بازکردن راه برای ورود برخی دیگر به عرصه‌ی تصمیم گیری است. بسیار بدیهی به نظر می‌رسد که وقتی افراد کار آزموده، انقلابی و مردمی در فیلتر شورای نگهبان گیر می‌کنند، عناصری تأیید صلاحیت می‌شوند که نه فقط سرنوشت کشور را تحت تأثیر رفتار سوء و عملکرد غیرقابل دفاع خود قرار می‌دهند بلکه به حیثیت ملی که ثمره‌ی مجاهدت دهها ساله‌ی یک ملت انقلابی است نیز در انظار جهانیان آسیب‌های جبران ناپذیر وارد می‌سازند.

مروری بر عملکرد شورای نگهبان، مبین این حقیقت است که خروجی این شورا در بسیاری از مواقع متضمن منافع ملت ایران نبوده است.

در حوادث غم انگیز و خسارت باری که پس از انتخابات سال 88 به وقوع پیوست، انگشت اتهام همواره به سوی دو تن از نامزدهای انتخابات نشانه رفته است و هیچکس شورای نگهبان را در برابر این سئوال قرار نداده است که مبانی تصمیم گیری این شورا برای تأیید یا عدم احراز صلاحیت افراد چیست و چرا افرادی را واجد صلاحیت برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری تشخیص داده که رفتار آنها برای کشور آثار و تبعات بسیار زیانباری را به همراه داشته است؟! آیا وقت آن نرسیده است که رویه‌ی شورای نگهبان مورد بازنگری قرار گیرد؟ رویه‌ای که کشور را در یک دور باطل قرار داده و مانع از پیشرفت و حرکت رو به جلوی کشور و از دست رفتن فرصت‌های بسیار مهم فراروی ملت ایران شده است!

سخنگوی شورای نگهبان برای توجیه عملکرد این شورا، آسمان و ریسمان را به هم می‌بافد و به هر چیزی متشبث می‌شود تا بلکه بتواند از انبوه شائبه‌های ایجاد شده پیرامون عملکرد این شورا بکاهد اما سخنان او تا کنون راه به جایی نبرده است و افکار عمومی هر بار بیش از گذشته در برابر سئوالات جدید قرار می‌گیرد.

آقای کدخدایی می‌گوید: ممکن است در بررسی صلاحیت‌ها گاهی اشتباه کرده باشیم اما این شجاعت را داریم که عذرخواهی کنیم.

این اظهارنظر سخنگوی شورای نگهبان چیزی بیش از یک موضع به ظاهر دمکراتیک و البته بی حاصل برای مردم را به اذهان عمومی متبادر نمی‌سازد. وقتی آشکارا برگ برنده و نجات بخش یک ملت یعنی دکتر احمدی نژاد را که از بالاترین صلاحیت‌های لازم برای به دست گرفتن سکان مدیریت کشور برخوردار بوده است، رد صلاحیت می‌کنید، عذرخواهی یا پذیرش اشتباه، چه سودی به حال یک ملت آسیب دیده و رنجور از این اشتباه فاحش شما دارد؟ این تصمیم که با گشودن راه به روی عناصر واداده و سازشکار همراه بوده، خسارات جبران ناپذیری برای کشور، ملت و انقلاب به همراه داشته است و استغفار و عذرخواهی، از ابعاد فاجعه چیزی نخواهد کاست.

بسیار تأسف بار است که ایشان در جایگاه سخنگویی شورای نگهبان اظهاراتی می‌کند که دونشان و منزلت این شورا درمقام قضاوت و تصمیم گیری است. او می‌گوید: “وقتی ابهام یا اختلافی ایجاد می‌شود، دو طرف نقش دارند و نمی‌توانیم خلاف این را بگوییم”. با این نگاه است که او تر و خشک را با هم به آتش می‌کشد و بی گناه و گناهکار را یکسان می‌داند و به توجیه تصمیم اشتباهی می‌پردازد که به موجب آن مردم ایران از حق برخورداری مجدد از ظرفیت‌های کم نظیر مدیریتی دکتر احمدی نژاد محروم شده‌اند.

یک مقام عالیرتبه اروپای شرقی را به جرم جاسوسی بازداشت کردند. از او در باره خیانت‌هایش پرسیدند. پاسخ داد تنها کار من این بود که فرصت رشد و ارتقاء را برای افراد نالایق و بی صلاحیت فراهم می‌کردم و مجدانه از راهیابی افراد ذیصلاح و کارامد به موقعیت‌های مهم ممانعت به عمل می‌آوردم.

در حیرتم که چرا هرگاه به عقبه مخالفان رئیس جمهور سابق به عنوان نماد راستین جریان اصیل انقلاب نگاهی می‌اندازیم، اغلب ردپایی از انگلیس یافت می‌شود!

انتهای پیام