نشانه‌ی شکستی آشکار در فراکسیون امید

«یدالله اسلامی» دبیرکل مجمع نمایندگان ادوار مجلس در یادداشتی تلگرامی در نقد فراکسیون امید مجلس با عنوان «شفافیت و روشنگری» نوشت:

شفافیت وروشنگری از نیازهای اساسی جامعه‌ی مدنی واصلاح طلبان جامعه است.

بررسی رفتار سیاسی اصلاح طلبان درانتخابات ریاست جمهری ۹۲ و ۹۶، انتخابات مجلس وانتخابات شوراهای شهر و روستا در کنار ترکیب کابینه‌ی دوم روحانی و رفتار فراکسیون امید در بررسی صلاحیت نامزدهای پیشنهادی از نیازهایی است که امروز به ناگزیر باید به آن پرداخته شود.

اینکه اصلاح طلبان با تمام توان و نیرو برای بسیج همگانی به نفع روحانی و با وعده‌ی اصلاحات پای درمیدان گذاشته و به رقابتی تمام قد و معنادار با سایر گروه‌های سیاسی و اجتماعی پرداختند ولی کابینه‌ی روحانی برآمده از رأی ۲۴ میلیونی نشد و وعده های آقای روحانی تنها برد تبلیغاتی و انتخاباتی یافت نکته‌ای نیست که بتوان به سادگی از آن گذشت و از پیامدهای آن بر سپهر سیاسی کشور غفلت ورزید.

رفتار فراکسیون امید در بررسی صلاحیت نامزدهای پیشنهادی و برنامه‌های ارائه شده نیز نشانه‌ای از کنش فعال و تعهدات اصلاح طلبانه نداشت و به روشنی این فراکسیون در این آزمون سیاسی نمره‌ی قبولی دریافت نکرد. اینکه این فراکسیون بدون توجه به خواسته‌های اجتماعی و آینده نگری و حتی بدون رفتار سیاسی درون مجلسی بدون هیچ دریافتی همه‌ی اعتبار خود را به پای وزیرانی که نسبتی با اصلاحات ندارند گذاشت و نتوانست برای وزیری که گرایش اصلاح طلبانه‌ی بیشتری داشت رآیی دست و پا کند نشانه‌ی شکستی آشکار است و افزون بر این اینکه برخی از اعضای فراکسیون امید نیز رفتار تکروانه‌ای را در پیش گرفتند که با معیارهای سیاسی سازگار نیست.

بستن لیست انتخاباتی و جای دادن کسانی همانند جلالی و نعمتی در لیست تهران نیز نیاز به واکاوی دارد که چرا کسانی که در شورای سیاستگذاری تدوین نهایی لیست را برعهده گرفته بودند سهمی فراتر برای حزب توسعه و عدالت قائل شد و آنها تنها رأی اصلاح طلبان را می‌خواستند نه مشی آنها را. این بار باید به روشنی از دست اندرکاران آن گفتگو و توافق درباره‌ی مبانی این توافق که در همان زمان هم مورد اعتراض قرار گرفت پرسید و پاسخ خواست.

آنچه در این سال‌ها گذشته است و امروز به عنوان رویدادهای تاریخی نگریسته می‌شوند باید اسبابی برای درس آموختن و بهره گیری مناسب و پرهیز از روش‌های نادرست و روی آوردن به شفاف سازی شود.

رفتار فراکسیون امید نمی‌تواند امیدی را در جامعه دامن بزند و سخنان پراکنده و غیر سازمان یافته‌ی برخی از افراد بیانگر موضع گیری فراکسیونی نیست ولی اینکه توجه به اعداد و کمیت ما را از توجه به کیفیت باز داشته است از همین موضع گیری‌های فردی نیز به خوبی قابل شناسایی و تشخیص است.

پرسش‌های پاسخ نیافته‌ی جامعه از ترکیب و چگونگی بسته شدن لیست شورای شهر تهران نیز همچنان در برابر ما قرار دارد و نمی‌توانیم به بهانه‌ی گذشت زمان از پاسخ گویی غفلت کنیم.

اعتبار اجتماعی اصلاح طلبان در گرو شفافیت و درستی است و اگر این عوامل در ذهن جامعه مخدوش شود بازسازی این اعتبار به سادگی نخواهد بود.

آنچه در همه‌ی رفتارها و کنش‌ها دیده می‌شود و نشانه‌هایی که رخ می‌نماید و پیام‌هایی که فرستاده می‌شود برای همین رخنه افتادن در بدنه‌ی امید و دیوار اعتماد مردم به اصلاح طلبان است که رفتارهایی همانند آنچه فراکسیون امید در مجلس به آن دست زد به گسترش این شکاف کمک شایانی کرده و می‌کند.

درباره‌ی ترکیب شورای شهر تهران نیز پرسش‌های بی پاسخی همچنان در افکار همگانی برجای مانده است.

اینک باید پرسید آیا اصلاحات قدرت محور راه کار درستی است یا نه؟ آیا اصلاحات جامعه محور نیازی پایه‌ای‌تر و فوری‌تر نیست؟ آیا رفتار و سازوکارهایی که در این سال‌ها در پیش گرفته‌ایم به قدرت گرفتن بدنه‌ی اجتماعی کمک کرده است و یا برخی رفتارها به ناامیدی دامن زده است؟

پرسش‌های بی‌شماری این روزها به بیان‌های گوناگون طرح شده است ولی آنچه مهم است گریز از توجیه گری و پاسخ شفاف و صادقانه است و پوزش خواهی در مواردی که در بررسی‌ها و کنش‌های سیاسی آینده نگری جایی درخور نداشته است.

انتهای پیام