همه چیز در باره چالش نهنگ آبی

«ماردین سیداحمدی» درباره‌ی چالش نهنگ آبی در سایت هاژه نوشت:

خودکشی نهنگ‌ها و دولفین‌ها پدیده‌ای است عجیب که هنوز دانشمندان پاسخ علمی آن را نیافته‌اند، پدیده‌ای که عمدتاً به‌صورت دسته جمعی و در سواحل دورافتاده اتفاق می افتد و اولین مورد ثبت شده از خودکشی و به ساحل آمدن یک نهنگ به سال 1598 میلادی باز می‌گردد، در آن سال یک وال عظیم الجثه خود را به سواحل کشور هلند افکند و باعث شگفتی زیست شناسان شد و مطالعه دانشمندان اروپایی نسبت به این موضوع را به دنبال داشت.

از آن زمان به بعد و با گسترش اکتشافات جغرافیایی و نیز رشد مرزهای مستعمره نشین‌های اروپایی، خصوصاً در آمریکا و آفریقا و قسمتی از استرالیا، به‌تدریج گزارشهای بیشتری درباره به خشکی نشستن دلفین‌ها و نهنگ‌ها در سواحل مختلف به دست دانشمندان رسید.

اما برای نخستین بار در سال 1928 بود که جانورشناسان متوجه شدند گروه زیادی از نهنگ‌های کوچک در سواحل آفریقای جنوبی خود را این بار به‌طور دسته جمعی به ساحل افکنده‌اند.

به‌صورت خلاصه سه نظریه در خصوص خودکشی نهنگ‌ها وجود دارد که اولین مورد آن راهنمایی اشتباه سرگروه و لیدر آن‌ها و به گل نشستن دسته جمعی به پیروی از این اشتباه سهوی رهبر گروه نهنگ‌هاست، دومین مورد مرتبط با پیری و فرتوتی نهنگ‌ها و دولفین‌ها و عدم توانایی لازم در صید ماهی و شکار و نهایتاً مجبور شدن به انتحار این پستانداران آبی گزارش شده است و سومین مورد تاکید بر نوعی بیماری ویروسی در این جانواران دارد که آنها را به ورطه نابودی تعمدی می‌کشاند، اما آنچه مشخص است که هر سه نظریه بنا به دلایلی تا کنون رد شده‌اند و دانش مستدل نتوانسته است به اثبات آنها ورود پیدا کند.

ایده بازی یا چالش نهنگ آبی نیز از این پدیده غریب طبیعی زیست محیطی الهام گرفته است، بازی نهنگ آبی (Синий кит, Siniy kit) با ترجمه «چالش نهنگ آبی» یک بازی اینترنتی محسوب می‌شود که مخاطبین آن غالباً نوجوانان هستند، این بازی خطرناک اگرچه ماهیت روسی دارد اما اشاعه‌ی آن در چندین کشور دیگر نیز گزارش شده است.

بازی شامل یک سری از وظایف واگذار شده به کاربر، در طول مدت ۵۰ روز توسط ادمین های بازی است که در پایان با دعوت به چالش نهایی بازیگر که ارتکاب به خودکشی است سرانجامی غم انگیز می‌یابد.

تاریخچه چالش نهنگ آبی به سال ۲۰۱۳ در روسیه بر می‌گردد که با عبارت رمزی “F57” یکی از نام‌های منتسب به “گروه مرگ” شبکه اجتماعی وی کی (wi-ki) شروع به کار کرد.

در باره نخستین عواقب ناگوار و خودکشی ناشی از این بازی گفته می‌شود که اولین گزارش در این خصوص در سال ۲۰۱۵ اتفاق افتاده‌است، لازم به ذکر است که از نوامبر ۲۰۱۵ تا آخر سال ۲۰۱۶ بیش از ۱۳۰ مورد خودکشی نوجوانان که گفته می‌شود در ارتباط با چالش نهنگ آبی می‌باشد، گزارش شده است.

فیلیپ بودکین دانشجوی سابق روانشناسی دانشگاه مسکو کسی است که ادعا می‌کند این بازی را پایه ریزی کرده است، بودکین کسی است که خود به دلایل نشانه‌های اختلال روانی از دانشگاه مسکو اخراج شد.

بودکین در خصوص انگیزه‌اش از طراحی این بازی، اعلام کرد که هدف او از پایه ریزی بازی “چالش نهنگ آبی” این بود که با فشار به کسانی که به نظر می‌رسد برای جامعه هیچ ارزشی ندارند به پاکسازی اجتماع از این افراد مبادرت کند و کسانی را که از نظر او لیاقت حضور در جامعه را ندارند وادار به خودکشی کند.

ماهیت چالش نهنگ آبی این است که لینک آن را در هیچ کجای اینترنت نمی‌توانید پیدا کنید، گردانندگان این بازی مخاطبین خود را شناسایی می‌کنند و لینک بازی برای آنها ارسال می‌شود، ابتدا از قربانی تعهد انجام کلیه مراحل بازی گرفته می‌شود و از او خواسته می‌شود که لوکیشن گوشی‌اش را روشن کند و بدین شیوه نوجوان بخت برگشته وارد این بازی کثیف می‌شود.

در این چالش اینترنتی روانپریشانه که توسط بودکین به ۵۰ مرحله تقسیم شده است و یک یک شبه بازی خطرناک قلمداد می‌شود، از مخاطبان دنیای مجازی که اکثراً از اقشار نوجوان هستند، درخواست می‌گردد روزانه تکالیف دیکته شده از طرف ادمین ها را انجام دهند، تکلیف هر روز در قالب یک درخواست مدیر از مخاطب به قربانی ابلاغ می‌شود و در پایان روز مخاطبین نوجوان باید عکس‌های خود را که در هنگام مراحل موظفی تهیه کرده‌اند برای ادمین بفرستند تا بتوانند مجوز ورود به مرحله بعد را بگیرند. نخستین مرحله این چالش نقاشی کردن یک نهنگ آبی برروی دست است که به وسیله چاقو و یا موکت بر و یا یک تیزی انجام می‌شود و قربانی را برای مراحل خشن‌تر بعدی آماده می‌کند.

پس از این مرحله، درخواست‌های نامتعارف و خشونت گرایانه ادمین که غالباً ماهیت خود آزاری را به مخاطب القاء می‌کنند، آغاز می‌شوند، به‌عنوان مثال از کاربر (قربانی) خواسته می‌شود، تا لب‌های خود را زخمی نماید، روی بدن و مشخصاً دست‌های خود با چاقو و تیزی کلماتی را حک کند و یا بر بلندای لبه‌های ترسناک یک ساختمان بلند مرتبه در شرایط بسیار خطرناک و بدون امکانات ایمنی با پاهای آویزان و حالتی دلهره آور از خود عکس سلفی بیاندازد.

بیدار شدن در ساعت ۴.۲۰ صبح و رفتن به ارتفاع، بریدن دست در سه خط به موازات سیاهرگ، حک واژه [yes] و F40 با تیغ بر روی پا و دست به نشانه جرأت آزمایی، تماشایی فیلم‌های وحشتناک در نیمه شب و موسیقی‌هایی که ادمین برای قربانی مهیا می‌کند، زخم زدن به خود فرو کردن اجسام نوک تیز در بدن، مکالمه و دیدار با نهگ های (قربانی) دیگر، کشف رمزهای تعیین شده از طرف بازیگردان، تلقین تاریخ مرگ بازیگر از طرف ادمین و ضرورت پذیرش آن از طرف قربانی از مراحل دیگر این بازی هستند و نهایتاً قربانی در پنجاهمین مرحله این بازی باید با پرش از یک مکان بسیار مرتفع به زندگی‌اش پایان بدهد و داوطلب نگون بخت که وظایف گذشته‌اش را به نحو احسن به پایان رسانیده است و این مراحل تاثیرات شدید روحی بر وی گذاشته‌اند و اکنون برای انجام هر چه راحت‌تر خودکشی آماده است، ناچار به پذیرش فرمان پنجاه هم می‌شود و این بازی احمقانه اینگونه به پایان می‌رسد.

برقراری ارتباطات عاطفی و منطقی والدین با نوجوانان همراه با القای احساس امنیت روانی و ایجاد فضای گفتگوی دو طرفه در کنار نظارت و کنترل نامحسوس و استفاده از نظریات مشاورین و روانشناسان در نحوه برخورد با تغییر رفتار این قشر بشدت آسیب پذیر از ضروریات امروز جامعه ما جهت پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی حقیقی و مجازی هستند که یک نمونه آن در شمایل چالش نهنگ آبی ظهور کرده است و مطمئناً نمونه‌های دیگر آن نیز فراوان است.

ایجاد ساختار روابط ارزش گذاری شده معنوی به این قشر در کنار تأمین معقولانه نیازهای مادی آنها اگرچه بدون کمک مشاورین و متخصصین امر شاید دشوار به نظر بیاید اما بدون شک اگر کنترل و هدایت شود، در تحکیم فرایند شخصیت سازی و جامعه پذیری این مخاطبین، موثرترین راهکار تلقی می‌شود، تا جای که خواسته‌های پشت پرده بازیگردانان بازی‌هایی مانند نهنگ آبی و شیر بیشه و عقاب آسمان در اندیشه پخته و شخصیت منسجم نوجوان آموزش دیده، فقط یک بازی بی ارزش به قیمت یک “نه گفتن” ساده تمام شود و نه زندگی آنها….

انتهای پیام