زندگی ما بر چند پایه است؟

حجت الاسلام هادی سروش، مدرس حوزه، در یادداشتی با عنوان «زندگی ما بر چند پایه است؟» نوشت:

از مجموع آیات و روایات و نیزمجموعه‌ی زحمات کارشناسانِ مقوله‌ی خانواده، به این نتیجه می‌رسیم؛ زندگی صحیح و استواری که دارای بهترین برکات ماندگار می‌شود، دارای چهار پایه‌ی اساسی است:

✅اولی آن؛

محبت است، محبتی که از زبان شروع می‌شود و به تفکر و نیت می‌رسد و بعد به رفتار می‌رسد.

قرآن امر فرمود: «عاشروهن بالمعروف»، یعنی در برابر همسر خود نهایت زیبایی رفتاری را داشته باشید.

در باب محبت در زبان؛ اشتباه نکنیم که فقط به گفتن: «دوستت دارم» باشد، بله متوجه‌ام که امام صادق (ع) فرمود: این گفته‌ی همسر در برابر همسرش فراموش نمی‌شود، ولی این تازه اول راه است.

محبت در زبان؛ بازگشتش به نوع «ادبیاتی» گفتاریی است که همسری برای همسرش بکار می‌برد.

متاسفانه ما در این نقطه، در خانواده‌ها کمبود و آسیب جدی می‌بینیم!

اوج مطلب درباره‌ی محبت در اینجاست که یک همسر بامحبت، دارای عجائبی از اخلاق باشد، مانند:

وفاداری، پاکیزگی، کم توقعی، گذشت، فراموشی اشتباه همسر خود، متانت و وقار.

در مقابلش؛ توقعات بی جا، به روآوردن اشتباه، تندی و بی صبری و…. همه از نشانه‌های فقدان محبت در اساس زندگی است!

✅دومی آن؛

«زندگی» است.

زندگی همان «ارتباط» صحیح است.

ارتباط از مسائل خصوصی بین زن و شوهر شروع می‌شود تا ارتباط بین اعضای خانواده و اقوام و نیز دوستان.

زندگی؛ گذراندن زمان است در بهترین شرائط نسبی با توجه به همه‌ی ضرورت‌ها و نیازها در ارتباط با خانواده و حاشیه‌های خانواده، و پاسخ گفتاری و رفتاری به همه‌ی آن ضرورت‌ها.

قرآن به این مهم با یک جمله‌ی عمیق به گونه‌ای اشارت فرمود که همه‌ی مسائل زناشویی و خانوادگی و ارتباطات فامیلی را شامل می‌شود: «ایتاء ذاالقربی» (نحل/۹۰) که پاسخ مناسب و متناسب به همه‌ی نیازهای خانواده و فامیل و دوستان است.

آیا از این نوع ارتباطی که امروزه، بین زن وشوهرها باهم در ابعاد مختلف تا ارتباط والدین با فرزندان و بالعکس، وجود دارد، می‌توان بر آن اسم «زندگی» گذاشت؟

از ارتباطات خانوادگی، در دین ما به «صله رحم» تعبیر شده و باید اعتراف نماییم که، در وضعیت قرمز بسر می‌بریم!

یادمان رفته که قرآن (رعد ۲۱) از آن به؛ «اَمَرَالله به ان یُوصَل»: امر به ارتباط می‌شود، نام برده است!

نشانه‌ی مدعا؛ به کدام عروسی و یا میهمانی خانوادگی نظر می‌فرمایید که همگی، دعوت شده و جمع باشند؟!

و یا اگر جملگی جمع‌اند، کسی به کسی نگاه چپ و نفرین ندارد؟!

آیا این اسمش «زندگی» است؟!

یک روی دیگر سکه‌ی زندگی، ارتباط نداشتن است.

ارتباط نداشتن باهرکسی که پایه‌های زندگی را سُست و بعد منفجر می‌کند.

همان خدایی که امر به «ارتباط» فرمود، همو؛ نهی از بخشی از ارتباطات غیرعُقلائی و غیرانسانی فرمود.

امروزه با وجود فضای وسیع مجازی و ارسال عکس و فیلم، و لایک و پست گذاریِ درتلگرام و اینستاگرام و…که با وفاداری به همسر منافات دارد، ریشه‌ی خیلی از زندگی‌ها را از بیخ کَنده!

چراکه ارتباطات نامشروع و لذت‌های غیر انسانی که خود را در پارتی‌ها و … نشان می‌دهد، درست از همین نقطه آغاز می‌شود.

جوانان عزیزم؛

در این نقطه، ما آسیب جدی خورده‌ایم، تو را به خدا آنانکه گرفتارند یا درمسیر گرفتار شدن به این بمب هسته‌ای زندگی، شده‌اند، با یک اراده‌ی انسانی دست از همه‌ی اراده‌های شیطانی و حیوانی بکشند.

به خدا قسم شدنی است.

✅ سومی آن؛ اشتغال و معاش

اشتغال چنان مهم است که نه تنها اداره‌ی اقتصادی زندگی به آن بستگی دارد که «معاش» است، بلکه نبودش باعث از دست رفتن ایمان و معنویت و آخرت انسان می‌شود؛ «من لامعاش له لا معاد له».

و جنبه‌ی دیگرش؛ ارتباط مستقیمی است روی ادامه‌ی زندگی دارد.

نکاتی از قبیل:

راحت طلبی، چشم هم چشمی، ورود حرام به سفره و نظارئر آن،

بمب انفجاری برای ویرانی بنیان خانواده است!

پس جوان عزیزم؛

شغل و امور متکی به آن، در اساس خانواده موثراست و تا حصول اعتماد نسبتا مثبت، نباید به دنبال ازدواج حرکت کرد.

✅ چهارمی آن؛ حفظ پرده‌ی معنویت

دو مطلب:

🔻یکم؛ ماغرق در نعمت‌هایی هستیم که برایمان گسیل داشته‌اند، نعمت‌های ظاهری مثل بدن سالم، زیبایی، منافع مادی، و نیز نعمت‌های باطنی مثل درک و اندیشه، آبرو، توانایی و…، درسته؟

آیا نباید یک لحظه اربابِ بذل و بخشش این همه نعمت، در زندگی ما دیده شود؟!

🔻دوم؛ همه‌ی مکاتب دنیایِ ما با هر گرایش مادی و یا الهی، دنیا را پر از مشکلات و سختی‌ها تعریف کرده‌اند.

در قرآن که یگانه مهندس و معمار دنیا می‌فرماید: «آدمی در متنِ مشکلات نفَس باید بکشد» (دهر/۵)

از وجود یک تابلو زیبای یک آیه از قرآن تا نماز، نشانه‌ی حفظ پرده‌ی معنویت و برقراری راه نجات در سختی‌هاست.

نماز زیباترین واژه‌ی ارتباطِ با عالم غیب و مدد از آن ناحیه‌ی مقدسه است که وجودش در خانه، مورد سفارش همه‌ی انبیاء به خانواده‌ی خود بوده (سوره‌های انبیاء، طه، ابراهیم، مریم…).

البته قرآن و دعا و توسل به آبرومندان عالَم غیب مانند حضرات معصومین راه میان بُر در تمام سختی‌ها و باز شدنِ همه‌ی بن‌بست‌هاست، که فرمود:

«من یتق الله یجعل له مخرجا» (طلاق/۳).

انتهای پیام