«فضای فرهنگی دانشگاه تهران بدتر و بسته‌تر شده است»

دبیر دبیران کانون‌های فرهنگی دانشگاه تهران ضمن تشریح مشکلات کانون‌های فرهنگی این دانشگاه، درباره‌ی نامه‌ی چندی پیش فعالین دانشجویی به رییس دانشگاه، توضیحاتی داد.

«مجتبی فروزان» در گفت‌وگو با خبرنگار انصاف نیوز درباره‌ی مشکلات مختص کانون‌های فرهنگی دانشگاه تهران گفت: «کانون‌های فرهنگی در دانشگاه تهران هیچ ساختار مشخصی ندارد؛ در هر دانشکده تعدادی کانون فرهنگی وجود دارد و از طرفی برخی کانون‌ها زیرمجموعه‌ی معاون فرهنگی دانشگاه فعالیت می‌کنند و اغلب ارتباطی هم با یکدیگر پیدا نمی‌کنند و معاونت فرهنگی دانشگاه هیچ کنترلی بر این کانون‌ها ندارد».

به عقیده‌ی فروزان روند صدور مجوز برای برگزاری برنامه توسط این کانون‌ها در دانشگاه تهران مشخص نیست، به طوری که مجوز برخی برنامه‌ها را مدیرکل صادر می‌کند و برخی به معاون فرهنگی دانشگاه ارجاع داده می‌شود.

او در این‌باره گفت: «این روند صدور مجوز بر خلاف آیین‌نامه‌ی وزارت علوم است، مجوز برنامه‌ی کانون‌ها طبق آیین‌نامه باید در شورای فرهنگی دانشگاه بررسی شود اما این اتفاق نمی‌افتد، مگر با اصرار دانشجو. همچنین در اکثر مواقع مجوز به صورت کتبی صادر نمی‌شود؛ معمولاً به صورت شفاهی به برنامه‌ها مجوز داده می‌شود و در نهایت ممکن است مدیر کل زیر نامه‌ی درخواست مجوز را امضا کند».

فروزان دلیل اتخاذ این رویکرد توسط مسوولان را اینگونه توضیح می‌دهد: «دادن این نوع مجوز باعث می‌شود لغو برنامه راحت‌تر انجام شود و معاون فرهنگی هر وقت بخواهد با استناد به اینکه مجوزی کتبی صادر نشده، برنامه را لغو کند که این خود نیز خلاف آیین نامه است؛ زیرا برای لغو مجوز صادر شده نیز باید در شورای فرهنگی دانشگاه تصمیم گرفته شود و دلیل آن به صورت کتبی به دانشجو اعلام شود».

دبیر دبیران کانون‌های فرهنگی دانشگاه تهران در این‌باره به مورد خاصی اشاره می‌کند که در آن درخواست برگزاری برنامه به صورت کتبی به معاونت فرهنگی تسلیم شده و امضایی پای برگه‌ی درخواست مبنی بر موافقت با برگزاری برنامه انجام شده اما روز قبل از برگزاری برنامه از طرف معاون فرهنگی از اجرای برنامه جلوگیری شده است.

این فعال فرهنگی دانشگاه تهران مشکلات را صرفاً متوجه معاون فرهنگی دانشگاه ندانسته و مسوولان دانشکده‌ای را نیز در مشکل سازی‌ها سهیم می‌داند. وی می‌گوید: «برای این‌که کانونی بتواند برنامه‌ای در سالن چمران پردیس فنیِ دانشگاه برگزار کند، هزینه‌ی سه میلیونی باید بپردازد و چون معاونت فرهنگی این هزینه را پرداخت نمی‌کند، دانشکده‌ها تا جایی که بتوانند به کانون‌ها سالن نمی‌دهند! برای مثال در دانشکده‌ی ادبیات اگر مسوول سالن بداند مجری برنامه کانون‌های فرهنگی هستند، به نحوی سنگ‌اندازی می‌شود که سالن در اختیار کانون‌ها قرار نگیرد».

فروزان می‌گوید: «علی‌رغم اینکه مسوولان دانشگاهی به کانون‌ها می‌گویند بودجه‌ای مجزا برای فعالیت فرهنگی در اختیار دانشکده‌ها گذاشته می‌شود اما در دانشکده‌ها به کانون‌ها هیچ بودجه‌ای تخصیص داده نمی‌شود. البته بهانه‌های بسیاری نیز برای عدم تخصیص بودجه به فعالیت‌های فرهنگی دارند، مثلاً اینکه بودجه‌ای که از طرف دانشگاه تخصیص داده می‌شود بودجه‌ی معاونت دانشجویی و فرهنگی است و ما نمی‌توانیم از بودجه‌ی رفاهی کم کنیم و به کانون‌ها بودجه اختصاص بدهیم».

بنا بر گفته‌ی فروزان: «تمام این مشکلات در حالی است که تعدادی دانشجو که برنامه‌های سفارشی انجام می‌دهند و به معاون فرهنگی دانشگاه نزدیک هستند، بدون پرداخت این هزینه‌ها و طی کردن مراحل مشقت‌بار اخذ مجوز، برنامه‌های سفارشی برگزار می‌کنند؛ برای مثال هفته‌ی قبل از انتخابات سال جاری، میتینگی انتخاباتی برای چند نماینده‌ی شورای شهر برگزار شد، بدون هیچ بخش پرسش و پاسخی و به صورت کاملاً فرمایشی و سفارشی».

دبیر دبیران کانون‌های فرهنگی در ادامه از سنگ اندازی‌های برخی مسوولان در ایجاد و یا فعالیت کانون‌ها سخن می‌گوید و برای نمونه از عدم صدور مجوز فعالیت برای کانون‌های فرهنگی هنری در دانشکده‌ی ادبیات و انفعال و سکوت معاون فرهنگی دانشگاه در برابر آن می‌گوید.

فروزان، مجموعه این مشکلات را عامل اصلی عدم اقبال عمومی به کانون‌ها دانسته و می‌گوید: «در یک سال گذشته دست کم ۲۰ کانون منحل شده‌اند؛ در حالی که در سال گذشته ۷۰ کانون داشتیم، اما امسال در لیست کانون‌هایی که برای جشنواره‌ی رویش در اختیار من گذاشته شد، تعداد این کانون‌ها به ۵۰ هم نمی‌رسید».

وی دلیل این افت شدید کمّی را بها ندادن مسوولان به کانون‌های فرهنگی هنری می‌داند و معتقد است اجرای برنامه‌های متنوع دانشجویی در بخش‌های مختلف در دانشگاه، به نفع همه‌ی اعضای خانواده‌ی دانشگاه است و می‌تواند به رشد و بلوغ و بالندگی فرهنگی دانشگاه کمک کند.

او در پاسخ به اینکه واکنش دانشگاه پس از نامه‌ی انتقادی 615 نفر از فعالین دانشجویی خطاب به «نیلی‌احمدآبادی»، رییس دانشگاه تهران چه بوده است، می‌گوید: «ما از آقای دکتر نیلی انتظار واکنشی در سطح رییس دانشگاهی که نماد آموزش عالی کشور است را داشتیم، اما این نوع حمایت ایشان از عملکرد ضعیف و ناکارآمد معاونت فرهنگی، نشان داد که مشکل بسیار جدی‌تر است. از سوی دیگر جای تأسف است که تنها واکنشی که صورت گرفت، فشار به دانشجویان در دانشکده‌ها و تهمت‌ها و برچسب‌زنی‌های عجیب و غریب و دروغ است! آن هم در حالی که اکثر امضاکنندگان این نامه جزء فعالان اصلیِ دانشجویی در دو سال اخیر در بخش‌های مختلف بوده‌اند و در متن نامه نیز تمامی مشکلات و انتقادات به صورت مصداقی و در کمال شفافیت و صداقت توضیح داده شده بود».

این فعال فرهنگی در ادامه گفت: «ما در ابتدای نامه درخواست جلسه با ریاست دانشگاه را مطرح کرده بودیم، اما تاکنون هیچ اقدامی در این جهت صورت نگرفته است؛ البته جلساتی هم که پیش از این برگزار می‌شد، صرفاً جلساتی فرمایشی بود و در آنها مدام مسوولان اصرار داشتند که به علت اینکه مثلاً جلسه برای تقدیر از دانشجویان است، بهتر است نقدی طرح نشود و وعده‌ی برگزاری جلساتی دیگر برای رسیدگی به مشکلات داده می‌شد که البته هیچ‌وقت این وعده‌ها محقق نشد! اما با این وجود، نقدهایی در این جلسات از طرف فعالان دانشجویی مطرح می‌شد، که به هیچ کدام از آن‌ها نیز هیچ گاه پاسخ درست و روشنی داده نشد. یا به طور مشخص آقای سرسنگی بارها برای رفع مشکلات کانون‌های فرهنگی و مشخصاً کانون موسیقی، قول جلسه دادند اما با هر بار مراجعه به نحوی این جلسه به بعد موکول شد».

فروزان با بیان اینکه در سه سال گذشته، فضای فرهنگی دانشگاه تهران روز به روز بدتر و بسته‌تر شده است، گفت: «علی‌رغم ادعای ریاست دانشگاه مبنی بر عدم لغو برنامه‌ها، در یک سال گذشته فقط ۴ برنامه‌ی کانون موسیقی لغو شده است! در حالی که در برنامه‌های معاونت فرهنگی اجرای موسیقی بخشی از برنامه است اما کانون موسیقی نه تنها اجازه‌ی برگزاری برنامه‌ای در قالب اجرای موسیقی ندارد، بلکه حتی مجوز برگزاری برنامه‌ای برای معارفه‌ی این کانون هم صادر نمی‌شود و این به معنای آن است که در عمل در یک سال گذشته هیچ برنامه‌ای از سوی کانون موسیقی مجوز نگرفته است؛ آن هم در حالی که این گروه موسیقی در برنامه‌های معاونت فرهنگی و حتی در دانشگاه‌های دیگری مانند دانشگاه بهشتی برنامه‌ی اجرای موسیقی داشته است».

در نهایت مجتبی فروزان در پاسخ به این سؤال که چه انتظاری از رییس دانشگاه دارید، می‌گوید: «بهتر بود ریاست دانشگاه به جای انکار یا فرافکنی و یا بی‌توجهی به مسائل عدیده‌ی مطرح شده در نامه، جلسه‌ای را با حضور نمایندگان فعالان دانشجویی و رسانه‌ها در جهت شفاف‌سازی و رفع مشکلات دانشگاه برگزار می‌کرد، نه این که در حمایت از معاون فرهنگی خود مصاحبه‌ای این چنین انجام دهد. هرچند فعالان دانشجویی پاسخ‌های مستندی به مصاحبه‌ی دکتر نیلی داده‌اند و از خواسته‌ی تغییر معاون فرهنگی و اصلاح سیاست‌های فرهنگی حاکم بر دانشگاه هم کوتاه نخواهند آمد و تصمیم دارند همچنان در روزهای آینده درباره‌ی وضعیت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه شفاف سازی کنند، و البته هم زمان نیز این موضوع را به نحو جدی‌تری در نهادهای بالادستی پیگیری می‌کنند تا به نتیجه‌ای مطلوب و در شأن دانشگاه تهران و فعالان دانشجویی آن برسند».

انتهای پیام