«نادر مشایخی» به نفع بیماران ام اس رهبری کرد

نادر مشایخی، رهبر قدیمی ارکستر سمفونیک تهران، شب گذشته به نفع بیماران ام اس، کنسرت اینتر ارکستر را رهبری کرد و با نواختن چندین قطعه بداهه با ارکستر، لحظات درخشانی از موسیقی را آفرید.

به گزارش خبرنگار انصاف نیوز، «نادر مشایخی»، رهبر قدیمی ارکستر سمفونیک تهران است و این روزها، رهبری گروه ارکستری با سازهای ایرانی را برای اجرایی به نفع بیماران ام اس پذیرفته که حاصلش کنسرت اینترارکستر بیست و پنجم شهریورماه در تالار وحدت بود. مشایخی حالا سالهاست که به بیماری ام اس مبتلاست و حضورش در میان بیماران ام اس که برای شنیدن نواهای او گردهم جمع شده بودند، حضوری اثرگذار و انرژی بخش بود.

مشایخی در اوج قدرت و توانایی در ارکستری هماهنگ شب گذشته، قطعاتی از باخ، ژان باتیست لولی، جرج فردریک هندل و آروو پرت اجرا کرد و در اوج ارکستر نیز دو قطعه بداهه را در لحظه با گروه ارکستر و گروه کر اجرا کرد که با استقبال حاضران به اوج خودش رسید.

این آهنگساز، در لابه‌لای اجرای قطعات موسیقی، با زبان طنازانه‌اش در حالی که به صندلی چرخانی بر صحنه تکیه داده بود، درباره‌ی بیماری ام اس و بسیاری تجربه‌های خودش از این بیماری و از تجربه‌ی سالهای غربتش گفت.

مشایخی در آغاز کنسرت، قطعاتی از یوهان سباستین باخ نواخت. او پیش از آغاز اجرای قطعه درباره‌ی باخ، این نابغه بزرگ موسیقی جهان گفت: روزی، یکی از باخ می‌پرسد که چطور قطعاتی به این شگفت‌انگیزی می‌نوازی؟ و باخ در جوابش می‌گوید: من تنها به موسیقی پیرامونم گوش می‌کنم و همانها را که از جهان می‌شنوم، می‌نوازم.

در بخش دیگری از ارکستر، مشایخی قطعه‌ای به نام «قصیده‌ای برای صلح» نواخت. او اشاره‌ای به سالهای تحصیلش در اتریش کرد و گفت: آن سالها من همیشه عصبانی بودم. اتریش کشور خوبی برای موسیقی بود، اما نگاهشان به ما که آنجا مهمان بودیم اغلب موجب ناراحتی و عصبانیت من می‌شد. از دور که مرا می‌دیدند، می‌گفتند ایرانیه آمد، یکجوری که انگار از من حساب می‌بردند.

یکی از بخش‌های دیگر کنسرت، اجرای قطعاتی از ژان باتیست لولی، آهنگساز بزرگ قرن 17 بود. مشایخی درباره‌ی موسیقی ایرانی و قرابتش با موسیقی اروپا گفت: موسیقی ایرانی، نزدیکی عجیبی به موسیقی قرن 17 اروپا دارد و من به این دلیل ژان باتیست لولی و قطعات زیبایش را برای ارکستر ایرانی انتخاب کردم که بسیار خوب در هم تنیده می‌شوند.

مشایخی در هر بخشی از کنسرت که می‌شد، اشاره‌ای به بیماری ام اس می‌کرد. او با اشاره به این که گاهی بیماری دید آدمی را به جهان تغییر می‌دهد، گفت: حتما آنها که ام اس دارند، می‌دانند؛ ما صبح‌ها که  بیدار می‌شویم تا کامل متعادل شویم، کمی طول می‌کشد و جهان برای من تا وقتی که همه چیز متعادل شود، به شکلی ست که فکر می‌کنم فقط تجربه من است و من هستم که جهان را به آن شکل می‌بینم. کمی زمان می‌برد تا با دنیا و اطرافش بالانس شوم. اینهم یه جور متفاوت بودن است و حالا حتی از این عدم تعادل در دیدن جهان لذت هم می‌برم.

او در ادامه چند قطعه از آروو پرت، آهنگساز معاصر استونیایی که یکی از مشهورترین و موفق‌ترین آهنگسازان معاصر است، نواخت. اروو پرت، آهنگسازی است که بیشتر به صدا، پژواک صدا و سکوت در آهنگسازی اهمیت می‌دهد و به خاطر همین احترامش به سکوت در میانه نتها معروف است.

مشایخی، پیش از آغاز قطعه، خاطره‌ای از دیدارش با پرت، این آهنگساز بزرگ جهان موسیقی گفت: من از این آهنگساز اجازه گرفتم که قطعاتش را با سازها و ارکستراسیون ایرانی بنوازیم و او بسیار خوشحال شد. او به من گفت که موسیقی شما و صدای سازهای شما برای من بسیار مدرن است، چون تا بحال آن را نشنیده‌ام و تجربه بسیار نویی برایم است.

نادر مشایخی در پایان اجراهایش درباره‌ی بیماری ام اس گفت: همانطور که می‌دانید من هم ام اس دارم و الان اینجا هستم که بگویم با وجود بیماری نباید افسرده و پوچ بشوید، باید با جدیت به مسیرتان ادامه بدهید.

در پایان و در میان تشویق‌های مداوم تماشاگران که از اجرای بداهه کنسرت به وجد آمده بودند، یکی از حامیان ام اس، برای نادر مشایخی، دستنبندی را درست کرده بود که به او تقدیم کرد، دستبندی که نام مشایخی، این رهبر ارکستر ایرانی، با حروف ایران باستان بر آن حک شده بود.

گزارش از سپیده شمس

انتهای پیام