افشای پشت پرده ناکام ماندن تحقیق‌وتفحص از شهرداری تهران
علیرضا رحیمی نماینده تهران و عضو فراکسیون امید در گفت‌و‌گو با روزنامه «ایران» از پشت پرده ابتر ماندن تحقیق و تفحص از شهرداری تهران گفته است.
بخشهایی از این مصاحبه را می خوانید:
بعد از چند ماه موضوع تحقیق و تفحص از شهرداری تهران دوباره در مجلس مطرح شده. به عنوان یکی از طراحان طرح قبلی که موفقیت‌آمیز نبود، در جریان جزئیات طرح جدید هستید؟
بله. تحقیق و تفحص از شهرداری تهران موضوعی بود که در مجلس ابتر ماند اما موضوعیت آن همچنان از بین نرفته است. چون به هر حال هدف اصلی از تحقیق و تفحص این است که شبهات ایجاد شده برای مردم و نمایندگان پاسخ داده شود. متأسفانه در تفحص از شهرداری به دلایل روشنی که بیان شده و لابی‌هایی که اتفاق افتاد و هم وقت‌کشی که انجام شد، رأی نیاورد. موضوعاتی مثل واگذاری املاک، تراکم‌فروشی و قراردادهای مشارکتی همچنان محل سؤال و ابهام هستند و باید روشن شوند.
راجع به همین سرفصل‌هایی که می‌فرمایید، چقدر برای شما سند و مدرک وجود داشت که اصرار به تحقیق و تفحص داشتید؟
یک بخش مهمی از اسناد به صورت ابتدایی تهیه شده و در اختیار نمایندگان قرار گرفته بود.
از چه کانالی؟
از کانال‌های مختلفی بود، برخی از مدارک را افرادی در شهرداری تهران به ما داده بودند، برخی از اعضای شورای شهر هم مدارکی را در اختیار ما گذاشتند و نهایتاً یکسری مدرک هم توسط مردم تهیه شده بود. یکسری از اسناد را هم برخی پیمانکاران که ادعاهایی در این خصوص داشتند به ما رساندند.
این اسناد اولیه چقدر تکمیل شدند؟
خب اینها اسناد کاملی نبودند ولی اینقدر بودند که برای ما روشن شود نیاز به تحقیبق و تفحص در شهرداری تهران وجود دارد. بعد از اینکه طرح تحقیق و تفحص را کلید زدیم اسناد بیشتری از همین دست کانال‌هایی که اشاره کردم، به ما رسید. ضرورتاً هم از مخالفان آقای قالیباف نبودند و حتی در مواردی برخی موافقان و حامیان آقای قالیباف بودند که اسنادی را به ما رساندند. مجموعه اسناد هم درباره دو چیز بود؛ یکی وقوع تخلف و دیگری انحراف از آیین‌نامه‌های خود شهرداری تهران.
از موضوعاتی که یاد کردید، کدامیک بیشترین درصد تمرکز تخلفات را داشتند؟
بیشترین تمرکز تخلفات در حوزه تراکمفروشیها بود. آنجا هم از کمیسیون ماده 100 شهرداری و هم در تصمیماتی که در سطح معاونین و شهردار اتخاذ می‌شده برای واگذاری هولوگرام و تهاترهایی که مبنای قانونی نداشت، نشانه‌های جدی از تخلف پیدا کردیم. مثلاً تهاتر مطالبه نقدی در ازای هولوگرام. در هیچ کجای آیین‌نامه‌های مالی شهرداری چنین موضوعی نداشتیم. ولی این موضوع در سطوح خیلی بالا انجام می‌شد.
سطوح خیلی بالا یعنی چه؟ اشاره شما به حجم این دست تهاترها است یا اینکه با دخالت مسئولان بالادستی انجام شده بود؟
هر دو این موارد بود. اولاً که حجم این دست تهاترها خیلی زیاد بود و ثانیاً نه تنها مسئولان بلندپایه شهرداری از آن مطلع بودند که حتی دخالت هم می‌کردند و وارد این موضوع می‌شدند و تخلف در بالاترین سطوح شهرداری رخ می‌داد.
به این موارد در جریان جلسات همان تحقیق و تفحص ناموفق آیا پاسخی داده شد؟
نه. جلسات خیلی محدودی برگزار شد که البته پاسخ روشنی هم نگرفتیم. آقای قالیباف و معاونان ایشان چند مورد آمدند تا توضیح بدهند اما غالباً یا توضیحاتشان از نظر ما غیرقابل قبول بود یا اینکه اساساً اشاره‌ای به ابهامات نمی‌کردند و از آن می‌گذشتند. متأسفانه یک حمیتی در مجلس و کمیسیون عمران شکل گرفته بود که این تحقیق و تفحص به جایی نرسد. برای رسیدن به این هدف از یک سو وقت‌کشی صورت گرفت و طوری مسأله وارد فرآیندهای اداری شد تا زمان برای سرعت کار گرفته شود و از سوی دیگر هم لابی‌هایی که انجام شد نگذاشتند نهایتاً طرح در صحن علنی رأی بیاورد.
این لابی‌ها و احتمالاً توافق‌ها بر سر زمین زدن این طرح چگونه اتفاق افتاد و چه کسانی یا طیف‌هایی بیشترین نقش را داشتند؟
به هر حال نگاه به گذشته تحقیق و تفحص، نگاه آسیب‌شناسانه است نه مقصرشناسانه. قاعدتاً الان نمی‌شود درصدبندی دقیقی داد که فشارها از چه جنسی بود و چه عواملی نگذاشتند تحقیق و تفحص رأی بیاورد. منتها لابی‌های مجلس و ارتباطاتی که در مجلس وجود دارد آنقدر برخی جاها قوی است که الزاماً نمی‌توان آنها را به زد و بند توصیف کرد. یعنی گاهی روابط شخصی و حتی فامیلی باعث برخی اتفاقات می‌شوند.
ولی به نظر می‌رسد اینجا بیشتر بحث منافع مطرح باشد تا چنین دست روابطی.
بله. قطعاً منافع برخی به واسطه این تحقیق و تفحص به خطر می‌افتاد و شهرداری هم نهایت تلاش را کرد تا این طرح به جای نرسد. اما همه‌اش این نبود. مثلاً حتی می‌شود به فراکسیون امید هم در این زمینه خرده و ایراد گرفت که تمام قد و منسجم وارد ماجرا نشد. اعضای درخواست کننده تحقیق و تفحص و نمایندگان تهران انصافاً هم عزم خوبی داشتند و هم هماهنگ بودند. منتها فراکسیون امید نتوانست آن نگاه فراگیر را به این موضوع داشته باشد و طرح را تبدیل به دغدغه عمومی کند و این دغدغه بیشتر در بین همان درخواست‌کنندگان و نمایندگان تهران باقی ماند.
دلیلش چه بود؟شورای مرکزی فراکسیون کم کاری کرد یا اینکه مجمع عمومی چنین نظری داشت؟
مشکل به اولویت‌بندی‌های داخل فراکسیون برمی‌گردد یعنی اگر اولویت‌بندی‌های ما بر اساس ضرورت‌های روز می‌بود، این موضوع وارد دستور کار می‌شد و ما می‌توانستیم برای صحن علنی انسجام بیشتری ایجاد کنیم. حال آنکه در طیف مقابل فراکسیون امید، رأی نیاوردن این تحقیق و تفحص به طور جدی وارد دستور کار شده بود و برای آن کار می‌کردند. موضوع تحقیق و تفحص هر چند در مجمع نمایندگان تهران اولویت اول بود اما در فراکسیون امید اولویت لازم را پیدا نکرد و ما بدون هماهنگی وارد بررسی این موضوع در صحن علنی شدیم.
همین نگرانی نمی‌تواند برای تحقیق و تفحص بعدی هم مطرح شود؟
تحقیق و تفحص جدید در شرایط کاملاً متفاوتی در حال شکل‌گیری است. اولاً تجربه تحقیق و تفحص اول را داریم. متغیر دوم بحث تغییر شورای شهر و شهردار است که خیلی مهم است.
از چه جنبه‌ای؟ اینکه دیگر بحث آن امتیاز دادن‌ها نیست؟
به هر حال انگیزه این تحقیق و تفحص در شورای فعلی و همینطور شهرداری وجود دارد و زمینه مساعدتری دارد و مردم هم به نظر می‌رسد اعتماد بیشتری به این شورا دارند. مسأله سوم هم تغییری است که در هیأت رئیسه فراکسیون امید ایجاد شده که امید زیاد داریم که شاهد انسجام بیشتری باشیم.
از دو فراکسیون دیگر یعنی اصولگرایان و مستقلین کدامیک بیشتر به نفع آقای قالیباف در جریان این تحقیق و تفحص عمل کردند؟
به ضرس قاطع نمی‌توان گفت آنها الزاماً با هماهنگی فراکسیونی ورود پیدا کردند. هماهنگی‌هایی بود اما نه صددرصد. بیشتر به این شکل بود که چهره‌هایی از دو مجموعه در این خصوص تلاش‌هایی را انجام دادند تا جلوی تحقیق و تفحص گرفته شود.
ولی از بیرون اینطور به نظر می‌رسید که مجموعه مستقلین که اتفاقاً با لیست امید هم وارد مجلس شده بودند در این زمینه بیشترین تلاش را داشتند.
بله. بیشتر چهره‌های فراکسیون مستقلین برای رأی نیاوردن تحقیق و تفحص از شهرداری تهران در مجلس تلاش کردند.
شبهه الان این است که آیا بده بستانی در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی و هر چیز دیگری در این بین رخ داد یا خیر؟
این شبهه غالباً مطرح می‌شود اما به نظر من چون اثباتش سخت است بهتر است ورود نکنیم چون به هر حال هم ابعاد قضایی و سیاسی دارد و هم شرعی و اخلاقی. ما فقط امیدوار هستیم که چیزی نبوده باشد. حدس خود من هم این بود که بیشتر نزدیکی‌های سیاسی و شخصی در این زمینه مثمر ثمر بود تا بحث رد و بدل کردن امتیازهایی خاص.
سؤالی می‌پرسم که می‌توانید جواب هم ندهید. آقای لاریجانی در این موضوع چه موضعی داشتند؟
آقای لاریجانی اصلاً وارد نشدند. منصفانه اگر بخواهم بگویم این است که برداشت شخصی من این است که هیچ ورودی نداشتند، چه مثبت و چه منفی. علاوه بر اینکه در یک مورد، جایی که دوستان ما اعتراض داشتند چرا این موضوع به کمیسیون عمران ارجاع شده نه کمیسیون اجتماعی، ایشان یک نوبت اجازه بررسی مجدد در هیأت رئیسه دادند و همین نشانی از حسن نیت ایشان بود. البته در جریان رأی‌گیری هم چهره‌هایی که معروف به نزدیکی به ایشان هستند بیشترین تلاش را برای رأی نیاوردن تحقیق و تفحص داشتند اما این به معنای آن نبود که آقای لاریجانی خودشان ورودی به بحث کرده بودند.
چقدر الان امیدوار هستید که تحقیق و تفحص جدید به سرانجام مطلوبی برسد؟
من الان شخصاً با توجه به تغییر ترکیب شورای شهر تهران، ضرورتی نمی‌بینم که مجلس وارد شود. ما می‌گوییم تحقیق و تفحص باید جایی باشد که مکانیسم دیگری برای نظارت و بررسی نداشته باشیم. در همان تحقیق و تفحص قبلی هم اگر شورای شهر ورود می‌کرد و وظیفه نظارتی خود را انجام می‌داد و روشنگری می‌کرد، ضرورتی برای ورود مجلس وجود نداشت. وقتی دیدیم که اینقدر در پرونده املاک شهرداری یا تراکمفروشیها ابهام و اما و اگر وجود دارد و کسی هم جواب نمی‌دهد و شورای شهر هم برای نظارت ورود نمی‌کند، مجبور شدیم بیاییم و طرح تحقیق و تفحص بدهیم. شورای شهر قبلی ورود نظارتی مؤثر به این موارد نداشت و حتی یک سؤال شهروندان هم درباره مسائل یاد شده، جواب داده نشد. الان اما با توجه به تغییر ترکیب شورای شهر و پرونده آماده‌ای که ما در مجلس برای این تحقیق و تفحص جمع‌آوری کرده بودیم، زمینه کاملاً برای شورای شهر آماده است که به این موضوع ورود کند و فکر می‌کنم اگر جزو اولویت‌های اعضای جدید این باشد که سابقه گذشته شهرداری را برای مردم شفاف کند، قدم بسیار مثبتی خواهد بود. البته برخی اعضا از جمله آقای رسولی گفته بودند که بنا دارند در 7 محور، متناسب با معاونت‌های شهرداری عملکرد قبلی این نهاد را مورد ارزیابی قرار دهند و کارنامه مثبت و منفی آن را هم روشن کنند.
انتهای پیام
