نقد به مصاحبه تاج زاده در مورد برجام
«داود حشمتى» روزنامه نگار در یادداشتی تلگرامی با عنوان «نقد به مصاحبه آقاى تاج زاده با انصاف نيوز در مورد برجام» نوشت:
✅امروز مصاحبه‌ای از شما در تارنمای انصاف نیوز منتشر شد که در آن تاکید کرده بود: «برجام های بیشتری نیاز است» [لینک] . از آنجا که جسارت و جرات نقد بزرگان را از خودتان آموختیم لازم بود نقدی به این مصاحبه داشته باشم.
✅برجام همانطور که شما هم تاکید داشتید یک تفاهم بین المللی است نه معاهده‌ای صرفا با آمریکا. اگرچه نطفه‌ی اصلی آن در مذاکره‌ی مستقیم و بدون واسطه با آمریکا و در عمان بسته شد، اما کار درست ظریف و روحانی آن بود که 1+5 و شورای امنیت سازمان ملل را نیز درگیر آن کرد.
✅گفتید: «در ایران و همینطور در آمریکا، دو جریان در برابر هم صف کشیده‌اند. طیفی که معتقد است برجام باید تعمیم یابد و به دیگر مسایل دوجانبه و منطقه‌ای تسری پیدا کند و جریان مقابل که معتقد است برجام باید تعطیل شود. بنابراین، آرایش نیروها بین تعطیل و یا تعمیم برجام شکل گرفته است.»
به اعتقاد من این تقسیم بندی یک اشکال اساسی دارد. اینطور بر می‌آید که ترامپ و دلواپسان داخلی را خواهان «تعطیلی» برجام دانستید. درحالی که ترامپ خواهان «تعمیم برجام» است، نه «تعطیل» آن. تعطیل کردن برجام، برگی است که آمریکا آن را برای وادار کردن ایران به مذاکرات جدید مورد استفاده قرار داده است. به پیام‌هایی که قبل و حین حضور روحانی در نیویورک از طریق تریبون‌ها بیان شد دقت کنید که ترجیع بند آن این جمله بود: «مذاکره مجدد در کار نیست»
✅اسرائیل با آمدن ترامپ گوش تازه‌ای در درون ایالات متحده پیدا کرد تا ایران را در منطقه محدود کند. اما چرا باید این محدودیت را پذیرفت؟
✅گفتید باید این برجام به مسائل دوجانبه و منطقه‌ای تسری پیدا کند. با کدام دولت باید بار دیگر برجام را بست؟ با دولت ترامپ؟ کسی که حتی معاهدات دولت‌های قبل از خودش را هم به رسمیت نمی‌شناسد؟
✅با شما هم نظرم که ترامپ و دلواپسان از یک منطق بهره می‌برند. به باور من هر دوی آنها تنها توافقی را می‌پذیرند که به دست خودشان امضاء شده باشد. حتی اگر آن توافق، حرکتی مثل بیانیه‌ی تهران در سال 89 باشد که توسط احمدی نژاد امضاء شد اما کمتر از یک روز بعد به صورت تحقیرآمیز از سوی غرب هیچ‌انگاری و تحریم‌های جدید وضع شد.
✅اگر همچنان بر استدلال اول پایبند هستید که برجام یک تفاهم بین المللی است، سئوال می‌کنم: مگر حضور ایران در منطقه مشکل کشورهای دیگر جهان است؟ کدام کشور غیر از آمریکا و اسرائیل و عربستان با این موضوع مشکل دارد؟ تندترین موضع انگلستان در این زمینه حرف‌های «ترزا می» بود که سال قبل در عربستان برای دلخوشی آنها بیان شد. مابقی کشورهای 1+5 آیا با این مساله مشکلی دارند؟ دیگر حتی حربه‌های حقوق بشری برای تحریم‌های بیشتر هم کارآیی خودش را از دست داده است. امروز تلاش آمریکا و اسرائیل این است که بتواند در این زمینه اتفاقا متحدان جدید پیدا کنند تا بار دیگر از این طریق پرونده‌ی ایران را امنیتی و به تحریم‌های جدید بکشانند.
✅چرا باید به خاطر دل اسرائیل و آمریکا دست از کاری بکشیم؟ چون ما را تهدید می‌کنند؟ آیا به صرف تهدید باید عقب رفت؟
از خصوصیات شخصیتی شما که مورد تایید دوست و دشمن است، این است که نه فقط تهدید، بلکه فشارها و محرومیت‌های طولانی (زندان) هم نتوانسته تغییری در عقاید به وجود بیاورد. چرا همین منطق در مورد مساله‌ی بین المللی صادق نیست؟ اگر زور داخلی را بر نمی‌تابید چرا باید استبداد و زور خارجی را پذیرا باشید و به صرف تهدید کاری را انجام ندهیم؟
به تحولات اخیر در کردستان عراق نگاه کنیم. آیا اعلام حمایت اسرائیل از این همه پرسی صرفا یک امر عادی بود؟
✅تمام ما می‌توانیم از زاویه‌ی منافع ملی به حضور و یا استمرار حضورمان در سوریه نقد داشته باشیم. این یک نقد داخلی است. اما چرا باید به خواست و اراده‌ی آمریکا و اسرائیل حضورمان را گره بزنیم؟
✅لازم است یادآوری کنم که مهمترین موضوعی که امروز ترامپ بر روی آن فشار وارد می کند نه بحث منطقه‌ای بلکه بحث توان موشکی ماست. به واکنش‌های اسرائیل بعد از نمایش موشک خرمشهر نگاه کنید. مشکل آنها امروز این است که بتوانند فرصت تهدید اسرائیل را از ایران بگیرند. و ایران قادر به تهدید متقابل اسرائیل نباشد.
✅سئوال می‌کنم: در حالی که اسرائیل صراحتا ما را تهدید به استفاده از بمب هسته‌ای می‌کند، درحالی که اسرائیل و آمریکا با همکاری روسیه سامانه‌ی s300 را به ما نداد تا ایران همچنان زیر سایه‌ی تهدید حمله‌ی هوایی اسرائیل باقی بماند، چرا باید از برجام‌های جدید حرف زد که ایران را محدود می‌کند؟ محدودیتی که نتیجه‌ی منطقی آن گرفتن فرصت تهدید از ما و پابرجا بودن تهدید‌های همه جانبه از سوی اسرائیل و آمریکاست.
✅به طور قطع رفتن زیرسایه‌ی «تهدید» نه با خلقیات فردی شما سازکار است و نه با منافع ملی.
✅حضور منطقه‌ای یا بد است یا خوب. نمی‌شود حضور به همراه آمریکا را «خوب» و بدون آن را «بد» بدانیم. آیا دقت کردیم که اگر حضور نظامی ایران برای از بین بردن تروریسم در منطقه بد و مذموم بود، چرا اوباما در سال های 92 و 93 بارها از ایران در خواست کرد با آنها همکاری کند؟ این معیار دوگانه‌ای است که می‌دانیم شما هم قطعا با آن مخالفید.
✅ایران در همان سالها بارها تکرار کرد که «برجام» یک مدل برای گسترش همکاری‌هاست. اگر آمریکایی‌ها به آن وفادار بودند قابلبیت تعمیم را دارد. این نکته را هم رهبری گفت و هم رییس جمهور و ظریف. سئوال: آیا کارنامه‌ی آمریکایی‌ها در برجام قابل قبول است که بخواهیم آن را تعمیم دهیم؟
✅نکته‌ی آخر اینکه: اگر برای حفظ برجام فعلی توصیه می‌کنید که نیاز به «برجام‌های جدید هست» به نظرم راه پیشنهادی درستی نیست. حفظ این برجام با مطالبه‌گری بیشتر همه‌ی نیروها در داخل به دست می‌آید نه عبور از آن.
✅اگر جای دولت مردان آمریکایی بنشینیم و به صحنه‌ی داخلی ایران بنگریم آنوقت با موضع گیری جدید شما وضعیت را اینگونه می‌بینیم: «در داخل ایران هیچ گروهی برجام را موفق نمی‌داند. اصولگرایان و دلواپسان که آن را شکست خورده معرفی می‌کنند. اصلاح طلبان نیز آن را آنقدر ضعیف می‌دانند که برای حفظ آن به دنبال برجام‌های دیگر هستند». با نمایش این چهره چرا باید آمریکا به همین برجام هم پایبند بماند؟
انتهای پیام
حضور در کشورهای دیگر زمانی مفید به حال منافع ملی کشور باشد ، حضور در لبنان و سوریه و عراق جز هزینه کردن دلارهای نفتی چه سودی برای ملت ایران دارد . اسرائیل اگر غده سرطانی هم باشد برای کشور ما نیست .
پی نوشت . دشمنی کشورهای عربی که ما سنگ انها را به سینه میزنیم در چند دهنه اخیر نمایان هم شده است . رجز خوانی جمال عبد اناصر ، حمله عراق ، عر و تیز کشور عربستان و بعضی شیخ نشینها . سوریه هم اگر با دشمنی عراق و نیاز به دلارهای ما نبود از در دوستی در نمی آمد !
دشمنی چون اسرائیل مانع از ابراز دشمنی بیشتر اعراب با ایران شده است !!
ما در دنیا می بایست برروی این مساله تبلیغ و توجیه کنیم که راه حل موضوع فلسطین، برگزاری یک همه پُرسی با حضور همه ی فلسطینی های داخل و خارج از آن، تا طی این همه پرسی، تکلیف کار معلوم شود.
ضمنا این موضوع با یک دیپلماسی فعال و متحد کردن کشورهای جهان اسلام، و کشورهای غیر متعهد و منزوی کردن صهیونیسم به دست می آید.
و استفاده از موشک ها جهت کارکردهای دفاعی می بایست تاکید شود.
در این زمینه ظرافت ها و نوع تاکتیک ها مهم است.
وگرنه به صرف تهدید، هزینه ی مضاعف و خروجیِ هیچ خواهد داشت.