تجمع معلمان در روز جهانی معلم [+عکس]

در تجمع معلمان که به دعوت شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان سراسر کشور برگزار شده، در تهران بیش از پانصد نفر شرکت کرده‌اند؛ در استان‌های مختلف نیز این تجمع با حضور معلمان شکل گرفته‌است. معلمان، چه شاغل و چه بازنشسته، خواستار این هستند که مسئولان به مطالباتشان رسیدگی کنند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، «آموزش آزادانه راهی برای توانمندسازی معلمان»، شعار روز جهانیِ معلم امسال است؛ هر ساله پنجم اکتبر برابر با سیزدهم مهر، روز جهانی معلم است؛ روزی که معلمان سراسر جهان به مطالبات و نیازهای خود و دانش آموزانشان می‌اندیشند و راهی پیدا می‌کنند تا این مطالبات را به گوش مسئولان برسانند.

امروز (سیزدهم مهر) معلمان شاغل و بازنشسته در تهران و شهرستان‌ها تجمع برگزار کردند. معلمان استان تهران و استان البرز از ساعت ده صبح مقابل سازمان برنامه و بودجه تجمع کرده‌اند؛ معلمان سایر استانها نیز مقابل ادارات آموزش و پرورش جمع شدند.

در این تجمع که به دعوت شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان سراسر کشور برگزار شده، در تهران حدود پانصد نفر شرکت کرده‌اند؛ در استانهای مختلف نیز تجمعاتی با حضور معلمان شکل گرفته‌است. معلمان، چه شاغل و چه بازنشسته، خواستار این هستند که در روز جهانی معلم، مسئولان صدای آنها را بشنوند و به مطالباتشان رسیدگی کنند.

در این تجمعات، معلمان پلاکاردها و پوسترهایی در دست دارند که روی آنها از خواسته‌ها و مطالباتشان نوشته‌اند.

مطالبات صنفی معلمان، طیف گسترده‌ای دارد؛ از درخواست افزایش بودجه آموزشی و ارتقای سطح معیشتی معلمان گرفته تا بهبود سطح کیفی آموزش و رسیدگی به وضعیت مدارس مناطق محروم. در این میان، معلمان غیررسمی، که شامل معلمان حق‌التدریس در مدارس دولتی و معلمان آزاد در مدارس غیرانتفاعی می‌شود، خواستار توجه ویژه به شرایط شغلی خود هستند.

یکی از معلمان حق‌التدریس که در تجمع امروز شرکت کرده ولی نمی‌خواهد اسمش در این گزارش بیاید؛ می‌گوید: تمام تابستان را بدون درآمد سر کردیم؛ الان هم که سال تحصیلی آغاز شده، به اندازه ساعات تدریسمان دستمزد می‌گیریم که حتی از حداقل مزد وزارت کار هم کمتر است؛ بیمه هم به تناسب همین ساعت‌ها واریز می‌شود؛ او در مورد خودش طنز تلخی به کار می‌برد و می‌گوید: به گمانم اگر 50 سالی درس بدهم،  آن وقت می‌توانم بازنشسته ‌شوم!

و اما خواسته‌های معلمان بازنشسته، از جنسی دیگر است؛ گرچه فرهنگیان بازنشسته، همانند همکاران شاغل خود دغدغه کیفیت سطح آموزش و تامین امکانات آموزش کیفی و رایگان برای همه دانش‌آموزان را دارند، در سنین کهولت و میانسالی، با مشکلات معیشتی هم دست و پنجه نرم می‌کنند. آنها می‌خواهند مسئولان، به بازنشستگانی بیندیشند که سی سال تمام وظیفه آموزش و پرورش ِ فرزندان این مرزوبوم را برعهده داشته‌اند.

‌یکی از بازنشسته‌ها می‌گوید سی سال پای تخته سیاه بودیم ؛ خاکِ گچ خوردیم و به بچه‌های این ممکلکت درس دادیم؛ حالا نباید نگران مشکلات معیشتی و تامین هزینه‌های درمان باشیم. او می‌گوید: معلمان بازنشسته بارها تجمعات اعتراضی برگزار کرده‌اند و خواهان اجرای همسان‌سازی مستمری‌ها، اجرای دقیق قانون خدمات مدیریت کشوری و همچنین ارتقای سطح خدمات بیمه هستند.

محمد حبیبی (عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان استان تهران) در ارتباط با این تجمع و خواسته‌های آن می‌گوید: بودجه عادلانه برای آموزش و پرورش، آن گونه که در فراخوان شورای هماهنگی آمده است، تعریف مشخصی دارد؛ بودجه عادلانه یعنی بودجه لازم برای تامین آموزش رایگان و با کیفیت برای همه دانش‌آموزان ایرانی و همچنین تخصیص یک دستمزد عادلانه برای فرهنگیان شاغل و بازنشسته کشور.

حبیبی در ادامه، به دیگر خواسته‌های تجمع اشاره می‌کند و می‌گوید: در فراخوان این تجمع همچنین از ایجاد شرایط بهینه برای معلمان حق‌التدریس و آزاد نیز حمایت شده است و تاکید کلی بر ایجاد شرایط لازم برای فضایی است که معلمان سراسر کشور، بدون دغدغه‌های معیشتی در راستای بهبود آموزش عمومی کشور فعالیت کنند.

به گفته حبیبی، از آنجا که نهاد اصلی بودجه‌گذاری، سازمان برنامه و بودجه است، مخاطب اصلیِ این تجمع، این نهاد است و خواست معلمان، اختصاص یک بودجه عادلانه برای آموزش و پرورش کشور است تا بدون دغدغه‌های معیشتی، بتوانند به آینده‌سازان این کشور خدمت کنند.

حبیبی معتقد است اگر مشکل بودجه مرتفع شود، بسیاری از مشکلاتی که این روزها گریبانگیرِ آموزش و پرورش و معلمان شده، حل خواهد شد. اما بایستی منتظر ماند و دید  آیا این اعتراضات، رایزنی‌ها و  تجمعات می‌توانند معادله تخصیص بودجه‌های دولتی را به گونه‌ای تغییر دهند که از نارضایتی نیروی کار در بخش آموزش تا حد قابل توجهی کاسته شود؟ آیا روزی فراخواهد رسید که عدالت در پرداخت دستمزد معلمان آزاد و حق‌التدریس رعایت شود؟ که مدارسِ غیراستاندارد کشور  بازسازی شود و دیگر خبری از کلاس‌هایِ درسى کپری و حصیری نباشد؟ روزی که فرهنگیان سالمند، برای بیان خواسته‌هایشان مجبور نباشند به خیابان‌ها بیایند.

انتهای پیام