کودک و بهداشت روان جامعه
-آتنا، کودک پارس آبادی، توسط یکی از آشنایان پدرش مورد تجاوز قرار گرفت و به قتل رسید.
-بنیتا، نوزاد چندماهه، در ماشین سرقتی باقی ماند و از گرسنگی و تشنگی جان سپرد.
-ملیکا، دختر هفت ساله خوزستانی، توسط پسری چهارده ساله به قتل رسید.
-مادر فسایی گلوی کودک دوساله خود را برید و سپس خانه را به آتش کشید.
اینها خبرهایی است که در چند ماه گذشته یکی پس از دیگری در کانال خبرگزاری ها قرار می گیرد و حکایت از حال نه چندان خوب جامعه ی امروز ایران و آینده ای وخیم تر می دهد. گویی جامعه در وضعیتی از انفجار قرار گرفته و از گوشه و کنار آن وضعیت بد اخلاقی و عدم آرامش روانی آن بروز می کند. در این میان، آنچنان که اخبار نشان می دهد کودکان بیش از دیگر اقشار جامعه در معرض آسیب هستند؛ که آنها توانی برای دفاع از خود ندارند و قربانی خشونت های کوچک و بزرگ و عدم سلامت روانی جامعه می شوند. خشونتهایی که می رود تبدیل به یک فرهنگ عمومی شود.
راه برون رفت از این وضعیت نابهنجار ناگفته پیداست و نیاز به عزم جدی همه مسئولین و عامه مردم دارد؛ زیرا ادامه این وضعیت منجر به شکل گیری فاجعه های بعدی در ابعادی وسیع تر و اسفناک تر خواهد شد. نیاز به آموزش به دانش آموزان در مورد روش های کنترل خشم در سیستم رسمی آموزش و پرورش، استفاده از رسانه های عمومی همچون صدا و سیما برای دادن آموزش های عمومی از طریق متخصصین روانشناسی، ارائه کارگاه های مختلف توسط نهادهای مختلف دولتی و قضایی در مناطق جرم خیز برای جلوگیری از گسترش خشونت در آنها، حمایت از سازمانهای مردم نهاد (که در بطن جامعه و بخصوص محلات حاشیه نشین فعالیت می کنند) می تواند از جمله راه های بهبود وضعیت روانی و اخلاقی جامعه باشد که آرامش و امنیت را برای اقشار آسیب پذیرتر همچون کودکان و زنان فراهم می کند.
