پزشکیان: عده‌ای نمی‌خواهند موفقیت‌های ظریف را ببینند
تیم مذاکره‌کننده هسته‌یی در طول هفت ماه گذشته در معرض نقد بخشی از جریان‌های سیاسی کشور قرار داشته است که حجم بالای سوالات و تذکرات به وزیر امور خارجه در مجلس اصولگرایان نیز نمونه بارز همین مساله است. البته نمایندگان میانه‌رو و برجسته مجلس در تلاش هستند که تا حد توان از تحمیل فشار به ظریف بکاهند. مسعود پزشکیان از جمله نمایندگانی است که حجم بالای سوالات و تذکرات نمایندگان به ظریف را درست نمی‌داند. او در گفت‌وگویی با اعتماد به همین مساله می‌پردازد و می‌گوید: منتقدان اگر می‌خواستند ببینند یا بدانند حداقل منصفانه قضاوت می‌کردند و منصفانه حرف می‌زدند. جالب هم هست این منتقدان همان افرادی هستند که در طول هشت سال در برابر اشتباهات و سیاست‌های نادرست احمدی‌نژاد هیچ نقدی نداشتند و سکوت می‌کردند ولی حالا دایم انتقاد می‌کنند و سوال طرح می‌کنند.
به گزارش انصاف نیوز، متن این گفتگو در پی می آید:
ارزیابی شما به عنوان یک نماینده مجلس درباره عملکرد وزارت امور خارجه چیست؟
بنده بر این نظر هستم که آقای ظریف و تیم مذاکره‌کننده در عرصه سیاست خارجی موفق عمل کرده‌اند.
اما گروهی از منتقدان ژنو بر این نظر هستند که تیم مذاکره‌کننده و وزارت امور خارجه تاکنون دستاوردی نداشته یا حداقل اشتباهات این وزارتخانه بیش از نقاط قوت و دستاوردهایش بوده است.
خب این نظر بخش محدودی از نمایندگان مجلس است. بگذاریم آنها نیز نظرشان را بگویند. بالاخره هر کسی نظر و عقیده‌یی دارد که بر اساس تحلیل خودش آن را ارائه می‌کند. اما اگر بخواهیم یک بررسی تحقیقی و مطالعاتی در رابطه با دستاوردهای تیم مذاکره‌کننده و وزارت امور خارجه داشته باشیم باید روند مذاکرات را از ابتدا تاکنون مورد نقد و بررسی قرار بدهیم. در روند کار همین که رژیم صهیونیستی ناراضی و ناراحت است یا همین که در ایالات متحده سیاستمداران تندرو و بخشی از جمهوریخواهان فریاد می‌زنند تا با ایران مقابله شود و بیشتر تحت فشار قرار بگیرد، نشان می‌دهد تیم مذاکره‌کننده و وزارت امور خارجه توانسته در راستای اهداف کشور گام بردارد و در این مسیر موفق عمل کند.
در عین حال مخالفانی در داخل کشور هستند که تحرکات تیم مذاکره‌کننده را قبول ندارند.
ما باید مشخص کنیم که اگر نتیجه و روند مذاکرات خوب است پس چه انتظار و توقعی از تیم مذاکره‌کننده یا شخص آقای ظریف داریم که باید انجام بدهد و انجام نداده است. بازی برد – برد یک اصل مهم در سیاست خارجه است و ما نباید توقع داشته باشیم که در این عرصه یک طرف یعنی ما حتما برنده باشیم و همزمان طرف مقابل بازنده باشد.
اما از رفتار و گفتار مخالفان داخلی آقای ظریف اینچنین برداشت می‌شود که به دنبال بازی برد – باخت هستند.
اصلا چنین چیزی امکان ندارد. تا حالا کارهایی که در عرصه سیاست خارجی انجام داده‌ایم بر اساس سیاست برد – برد بوده است. در ضمن ما برای برنامه‌هایی که می‌خواهیم اجرایی یا دنبال کنیم باید واقعیت را در نظر بگیریم. ما در هشت سال گذشته اوج بیکاری، تورم، رکود اقتصادی و غفلت از جوانان را داشتیم. نسل جوان ما به سرعت پیر می‌شود و ما از آنان غافل و نسبت به آینده بی‌تفاوت هستیم. همه اینها در حالی است که اگر ما به دنبال شعارها و برنامه‌های اساسی از جمله ثبات نظام هستیم، می‌بایست نگاه به داخل کشور داشته باشیم. نگاه به امور داخلی کشور یعنی فکر کردن به مشکلات و چالش‌های داخلی که در مقایسه با مسائل بین‌المللی خیلی عمیق و جدی‌تر است. لذا اگر ما دل‌مان برای مملکت می‌سوزد و اهداف کلان نظام را دنبال می‌کنیم باید ابتدا مشکلات داخلی را بر طرف کنیم. اینکه بخواهیم به یک‌بار در عرصه بین‌المللی تمام خواسته‌هایمان را جامه عمل بپوشانیم بدون اینکه بخواهیم مسائل داخلی را رفع کنیم، درست نیست. علاوه بر این با اختلاف‌افکنی، تفرقه‌پراکنی، دامن زدن به شکاف‌ها و عمیق‌تر کردن اختلاف‌هایی که وجود دارد و انکارناپذیر است راه به جایی نمی‌بریم. اینکه یک نفر فکر کند همه حق با اوست و تنها اوست که درست می‌گوید و غیر او در اشتباه هستند، نخواهیم توانست در داخل کشور به ثبات برسیم و این بدتر از چیزی است که برخی‌ها در عرصه بین‌المللی زیر ذره‌بین قرار داده‌اند. حرف من این است که سیاست خارجی ما تا این مرحله از موفق‌ترین حوزه‌هایی بوده که دولت روحانی در شش، هفت ماه گذشته انجام داده است ولی یک عده هستند که نمی‌خواهند این را بدانند.
چرا مخالفان نمی‌خواهند موفقیت تیم مذاکره‌کننده را بدانند ؟
این را باید از خودشان پرسید که چرا نمی‌خواهند موفقیت‌های سیاست خارجه دولت روحانی را بدانند. اگر می‌خواستند ببینند یا بدانند حداقل منصفانه قضاوت می‌کردند، منصفانه حرف می‌زدند. جالب هم هست این منتقدان همان افرادی هستند که در طول هشت سال در برابر اشتباهات و سیاست‌های نادرست احمدی‌نژاد هیچ نقدی نداشتند و سکوت می‌کردند ولی حالا دایم انتقاد می‌کنند و سوال طرح می‌کنند.
یکی از اعضای جبهه پایداری در نقد عملکرد تیم مذاکره‌کننده گفته است که دولت احمدی‌نژاد هشت سال در کنار کشورهای اسلامی قرار گرفته بود ولی دولت روحانی در طول شش، هفت ماه گذشته نشان داد بیشتر تمایل به غرب دارد . به نظر شما این تحلیل تا چه اندازه درست است ؟
اگر چنین چیزی هم درست باشد سوال من این است که در تمام سمینارها و اجلاس بین‌المللی چند بار کشورهای اسلامی به نفع جمهوری اسلامی رای دادند و با مصوبات ضد ایرانی در جوامع بین‌المللی مخالفت کردند؟ مگر در همین نشست‌های منطقه‌یی نبود که کشورهای عربی، جمهوری اسلامی ایران را مهم‌ترین تهدید دانستند؟ آیا کسانی که دولت احمدی‌نژاد را در کنار کشورهای اسلامی و روحانی را غربگرا می‌خوانند، خبر از چنین مسائلی دارند و می‌دانند یا همین گونه می‌خواهند خبری را در جامعه نشر دهند؟
حجم بالای تذکرات و سوالات از وزیر امور خارجه این نگرانی را به وجود آورده است که مخالفان ظریف به دنبال استیضاح وی هستند؟ شما این فرضیه را چقدر جدی می‌دانید؟
به فرض اینکه آقای ظریف استیضاح شوند هم نباید نگران بود. ایشان می‌توانند در صحن حاضر شوند و حرف‌شان را به نمایندگان بزنند لذا جای نگرانی ندارد. کسی که در دیپلماسی خارجی موفق بوده می‌تواند از خودش در برابر نمایندگان نیز دفاع کند. استیضاح زمانی رخ می‌دهد که اقدامات تیم مذاکره‌کننده بدون هماهنگی مقام معظم رهبری صورت گرفته باشد یا اهداف و خطوط قرمز نظام در نظر گرفته نشود که مشخصا تیم مذاکره‌کننده حداقل تاکنون بدون هماهنگی و مستقل از نظر رهبری در مذاکرات هسته‌یی عمل نکرده و همواره با هماهنگی و تحت چارچوب‌های نظام قدم برداشته است و مقام معظم رهبری نیز چند مرتبه گفته‌اند «تیم مذاکره‌کننده را قبول دارند و از ایشان حمایت می‌کنند». پس معنایی ندارد که عده‌یی بخواهند استیضاح ظریف را برنامه‌ریزی کنند حجم بالای سوالات اینچنین به نظر می‌رساند که فضای مجلس نسبت به حمایت از تحرکات دیپلماسی دولت در حال تغییر است.
از حجم بالای سوالات نمی‌توان اینچنین برداشت کرد که فضای کلی مجلس در حال تغییر است یا اکثریت مجلس مخالف تیم مذاکره‌کننده هستند .
سوال یا استیضاح باید یک توجیه داشته باشد. وقتی که دیپلماسی در حال ارتقاست چرا باید عده‌یی استیضاح را پیش بگیرند. مقام معظم رهبری بر تعامل سازنده با تمام کشورهای دنیا اشاره داشتند. آنانی که جلوی سفارت انگلستان جمع شدند و از دیوار بالا رفتند و بی‌خودی بهانه دست غرب و کشورهای مخالف جمهوری اسلامی دادند و آن هزینه‌های سنگین را به کشور در عرصه بین‌الملل وارد کردند چرا در آن زمان مورد انتقاد قرار نگرفتند که دست از رفتارهای هزینه‌بر و غیرکارشناسانه بردارند و حالا عده‌یی از همان افراد منتقد مذاکرات ژنو می‌شوند.
انتهای پیام
