انحلال یا بازگشت پژوهشکده حمل و نقل به وزارت راه!

پژوهشکده حمل و نقل؛ برندی خوش نام در عرصه تحقیقات بخش حمل و نقل کشور و نامی آشنا در رسانه های خبری. موسسه ای که با شکل گیری در عصر اصلاحات و یک دهه فعالیت عملکردی از خود بجا گذاشت که در دولت مهرورزی مورد بی مهری قرار گرفت و بدون کار کارشناسی و با تصمیمات فردی در دل دانشگاه علم و صنعت بلعیده شد و در دولت اعتدال وزیری خوش سابقه اتخاذ تصمیمات کلان و آسیب شناسی مشکلات حمل و نقل را بدون آن ناممکن می داند.

به گزارش انصاف نیوز، دکتر آخوندی که یکی از رئوس برنامه های خود برای اداره وزارت راه و شهرسازی را بازگشت پژوهشکده حمل و نقل قید کرده بود. در مهر ماه سال جاری در در گفت و گو با پایگاه اطلاع رسانی دولت وی پژوهشکده حمل و نقل را یکی از بهترین پژوهشکده های کشور دانسته بود که در یک اقدام غیر کارشناسانه مورد بی مهری قرار گرفت. وزیر راه و شهرسازی ضمن تاکید بر احیای مجدد این پژوهشکده، خاطر نشان کرده بود: “انشاالله در آینده با بررسی که صورت خواهد گرفت به آن خواهیم پرداخت. ”

دکتر آخوندی هم چنین 7 اسفندماه در خبری که بر روی خبرگزاری ایسنا قرار گرفته بود مجدداً با تاکید بر اینکه پژوهشکده حمل و نقل به عنوان یکی از بهترین پژوهشکده‌هاست، تصریح کرد: “این پژوهشکده با عجله و شتاب و بدون مطالعه انتقال یافت که امیدواریم به این وزارتخانه برگردد . وی همچنین در ادامه این خبر اظهار داشته است: “براساس تجربیاتی که در 35 سال گذشته داشته‌ام به این نتیجه رسیده‌ام که همه وزارتخانه ها نیاز به یک مرکز پژوهشی دارند چراکه اساساً توسعه بدون پژوهش امکان پذیر نیست.

تلاشهای وزیر راه و شهرسازی در شامگاه 15 اسفندماه نتیجه داد و شورای عالی اداری که پیش از این  در یک اقدام غیرکارشناسی در 19 بهمن سال 90 به انتقال پژوهشکده حمل و نقل به دانشگاه علم و صنعت ایران رای داده بود بر بازگشت این پژوهشکده به وزارت راه و شهرسازی رای خود را تغییر داد.

آنچه پژوهشکده حمل و نقل به عنوان یک سرمایه ملی را مورد بی مهری قرار داد و بر اساس گزارش 9 تیرماه سال جاری سایت تابناک دو سال در بلاتکلیفی بسر برد، عدم درک فلسفه وجودی و کارکرد آن توسط دولتمردان مهرورز که خود دارای تحصیلات عالیه و از جامعه علمی کشور برخاسته بودند، بود و آنچه وزیر راه و شهرسازی را بر بازگشت آن تاکید داشت درک کارکرد و اثربخشی پژوهشکده بود.

اما پژوهشکده حمل و نقل چه داشت که مرکزتحقیقات 40 ساله راه, مسکن و شهرسازی(ساختمان و مسکن) نتواسته به جایگاه آن دست پیدا کند و خلاء دوساله پژوهشکده حمل و نقل را پر نماید؟! و وجه تمایز این پژوهشکده با سایر مراکز تحقیقاتی در چیست که با کمتر از یک دهه فعالیت توانسته در بین برترین موسسات تحقیقاتی کشور قرار گرفته است؟

ساختار انعطاف پذیر اداری، تشکیلاتی و مالی پژوهشکده حمل و نقل و در راس آن هیات امنایی با شرکت 3وزیر و معاون رییس جمهور و شخصیت های علمی و تحقیقاتی برجسته که توسط ماده 49 قانون برنامه چهارم توسعه کشور و ماده 20 قانون برنامه پنجم به این موسسه و سایر موسسات آموزشی و پژوهشی تفویض شده باعث شده است تا با برخورداری از ضوابط، مقررات و فرآیندهای شفاف و به روز مدیریت پژوهش و همچنین ظرفیت‌سازی و به‌کارگیری توان علمی و تخصصی بخش حمل‌‌ونقل کشور بتواند مسایل و مشکلات بیشتری از بخش حمل و نقل  بررسی و آسیب شناسی نماید.

آنچه موجب نگرانی است بازگشت بدون کارشناسی و ادغام این پژوهشکده و تجزیه آن در دل مرکز تحقیقاتی است که بواسطه ساختارها و فرایندهای خود نتوانسته در سه سال گذشته خلاء تحقیقات حمل و نقل را پر نماید و این یعنی انحلال سرمایه ملی بدست وزیری باتجربه!

انتهای پیام