فراخوان نخستین سمپوزیوم آثار دانشجویی علوم اجتماعی

فراخوان عمومی نخستین سمپوزیوم کشوری آثار دانشجویی علوم اجتماعی  منتشر شد.

به گزارش انصاف نیوز متن این فراخوان در پی می‌آید اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویی علوم اجتماعی سراسر کشور در نظر دارد سمپوزیومی را برگزار کند که مخاطب آن نه اساتید هیئت علمی یا دانشجویان فارغ‌التحصیل و تحصیلات تکمیلی، که هر علوم اجتماعی‌خواندۀ علاقه‌مند به علوم اجتماعی (به معنای وسیع کلمه) است. فُرم نوشتار مطلوب سمپوزیوم گشوده‌تر از فرم مرسوم متن‌های علمی-پژوهشی است و اعضای شورای راهبردی آن، نه لیست بلندبالایی از اساتید «نام‌آور» که دانشجویان دغدغه‌مند و درگیر علوم اجتماعی هستند.

این سمپوزیوم کشوری نخستین‌بار است که در هیئتی کاملاً دانشجویی برگزار می‌شود. این‌بار اما چیزی متفاوت در این شکل از دانشجویی‌ برگزار‌شدن وجود دارد. عادت داریم که وقتی می‌شنویم کاری دانشجویی است، آن هم اگر در حوزه‌های «علمی» باشد، توقعات و انتظارات‌مان را پایین بیاوریم. به این ترتیب که بپذیریم کار از چنان کیفیتی که انتظار می‌رود، برخوردار نیست. گویی که با «دانشجویی خواندن» یک همایش علمی، از اعتبار «علمی» آن کاسته می‌شود. اما آنچه ما می‌خواهیم نه کاستنِ اعتبار همایش علمی که افزودن اعتبار به همایش‌های نخ‌نما‌شده و رنگ‌ورورفته‌ای است که نه در محتوا مبتکرند و نه در ارائۀ فرم حرفی برای گفتن دارند. ما می‌خواهیم تا نامِ همایش علمی، خلاقیت‌های نظریِ بیرون‌مانده از چارچوب‌های مرسوم علمی را به حاشیه نراند، بلکه درست برعکس روی آن‌ها نور بتاباند تا شکافی در آن چارچوب‌ها بیاندازند. در عین حال حواسمان هست که تمرکز بر خلاقیت‌های نظری، راه را برای شرکت اصحاب علوم اجتماعی تنگ و محدود نسازد و هدف مهم‌تر ما که همانا، آشنایی و گردهمایی دانشجویان علوم اجتماعی به معنای اعم کلمه است تحت شعاع آن قرار نگیرد. به همین جهت فرم نوشتار، جستار‌های کوتاه خلاقانۀ ایده‌وار-نظری (Essay)، مرورهایِ انتقادی بر نظریه/نظریات یک حوزه (Review) و متن‌های علمی-ترویجی، علمی-پژوهشی را دربرمی‌گیرد. به تعبیری برای سمپوزیوم ساختاری که نویسنده خود به متن‌اش می‌بخشد، بیش از گیرافتادن در فرم‌های مرسوم ارسال متن برای همایش‌های مرسوم، اهمیت دارد.

نخستین سمپوزیوم کشوری آثار دانشجویی علوم اجتماعی بناست تا خود را تکرار کند. در مسیر این تکرار قرار بر این است که سمپوزیوم شامل یک محور ویژه باشد. بدین ترتیب که افزون بر گشوده‌بودن به‌روی تمامی ایده‌ها و موضوعات مرتبط با علوم اجتماعی، در هر بار تکرار خود موضوعی را از حیث انضمامی-علمی برجسته ساخته و تمرکز خود را معطوف به آن سازد. از همین رو بواسطۀ گفتگوهای مکرر با دانشجویان دغدغه‌مند علوم اجتماعی بنا شد تا «مسئلۀ دانشگاه و زندگی دانشجویی» محور ویژۀ نخستین سمپوزیوم کشوری آثار دانشجویی علوم اجتماعی گردد. این اما به معنای آن نیست که تمام سمپوزیوم به این موضوع خلاصه خواهد شد، بلکه با قراردادن محور آزاد و چینش پنل‌های نظریِ مختلف با توجه به دریافتِ متن‌هایی با موضوعات بعضاً مشابه، خود را از سطح موضوع ویژه‌اش فراتر خواهد برد.

در این میان اهمیت تصویر نیز مغفول نمانده است. قرار نیست که سمپوزیوم، جشنوارۀ فیلم کوتاه یا چیزی شبیه به این باشد، اما بناست تا نشان دهد که می‌شود به میانجی حرکتِ تصویر اندیشید و محرک اندیشه بود. بنابراین، این سمپوزیوم می‌خواهد تا به شکلی تازه از چینش آثار، چه در قالب متن نوشتاری چه در هیئت حرکت تصویر، در پیش‌برد سمپوزیوم دست یابد و برایِ منتخب آثار نمایشی پنل جداگانه‌ای اختصاص و داوران میان‌رشته‌ای و میان‌حوزه‌ای را در پیش‌برد فرایند داوری و بررسی آثار مشارکت دهد.

امسال، برای نخستین‌بار، اتحادیۀ انجمن‌های علمی دانشجویی علوم اجتماعی کشور به همراهی انجمن‌ علمی دانشجویی جامعه‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس به این مهم همت گمارده‌اند تا اهالیِ علوم‌اجتماعی – چه دانشجویانی که اکنون دانشجو هستند، چه آنانی که فارغ‌التحصیل شده‌اند و چه دانشجویان رشته‌هایِ دیگری که درگیر مطالعات اجتماعی‌‌اند – را گرد هم آورند. بدیهی است چه برای رخ‌دادن نخستین سمپوزیوم و چه تکرار آن، سرمایه‌ای جز نیروهای انسانی درگیر علوم اجتماعی در اختیار نداریم. امیدواریم دیده‌نشده‌ها نیز به صحنه بیایند و در حاشیه قرارگرفتگان مشارکت کنند تا هدف مهم آشناییِ اصحاب دانشجوی علوم اجتماعی با یکدیگر در این فرصت فراهم آید. باشد که صدای علوم اجتماعیِ مستقل بیش از پیش به گوش برسد.

انتهای پیام