چند نکته درباره آزادی مرزبانان / بهروز شجاعی

به گزارش انصاف نیوز، بهروز شجاعی در یادداشتی درباره ی آزادی مرزبانان نوشت: سرانجام مرزبانان به وطن بازگشتند، از این رخداد مبارک، خوشحالم و افسوس می خورم که رویای زنده ماندن جمشید دانایی فر به حقیقت مبدل نشد، اما در این میان چند نکته به نظرم مهم می آید.

1 – دولت تدبیر و امید بدون شک در به گروگان گرفتن این پنج مرزبان، به درازا انجامیدن گروگانگیری و شهادت دانایی فر مقصر است. آن طور که از شواهد امر مشخص است دولت آنطور که باید و شاید این گروگانگیری را جدی نگرفت و همه امکانات و ظرفیت‌های خود را برای آزادی این پنج فرزند ایران زمین بسیج نکرد، آزادی این پنج نفر نیازمند یک کار دقیق دیپلماتیک و اطلاعاتی بود و کم از مذاکرات ژنو نبود اما تلاش های صورت گرفته بیشتر بر روی دوش یک وزارتخانه بود. دولت و شخص رییس جمهور باید از ملت ایران و به ویژه خانواده ای این عزیزان عذرخواهی کند.

2 – اگر نهادها و دستگاه‌هایی خارج از مجموعه ی دولت تلاش کردند این ماجرا را مدیریت کنند و به شیوه ی خود که با تاکید بر پرهیز از امتیاز دادن و تلاش برای تسلیم شدن این گروهک تروریستی بدون آنکه دست برتری در این ماجرا داشتند بر سر راه دولت سنگ اندازی کردند باید به مردم معرفی شوند و عذرخواهی کنند.

3 – درست است که چندین فرمانده ی مرزبانی و مسوول مقصر در این ماجرا بلافاصله برکنار و توبیخ شدند، اما این برخوردها کافی نیست و باید فکری اساسی برای تقویت مرزبانی کرد، مرزبانی جای سربازان وظیفه و گروهبان نیست، مرزبانان ما باید از نیروهای کاملا آموزش دیده و مجهز باشند و به درستی پشتیبانی شوند.

4 – مسوولان باید از این چهار مرزبان تجلیل شایسته‌ای به عمل آورند و از یاد نبرند که جایگاه شهید دانایی فر نزد ملت ایران کمتر از شهدای هسته‌ای نیست، نامگذاری چند میدان و خیابان در شهرهای مختلف به یاد و نام دانایی فر کمترین کار است.

5 – نقش علمای اهل سنت و به ویژه مولوی عبدالحمید در بازگشت این مرزبانان به وطن غیرقابل انکار است، امیدوارم مسوولان نظام با این اتفاق در سیاست‌های خود نسبت به اهل سنت و اقلیت‌های مذهبی تجدیدنظر کنند، داشتن یک مسجد در پایتخت و برگزاری نماز جمعه اهل سنت در پایتخت کوچکترین کاری است که باید برای جبران این لطف بزرگ کرد.

6 – امیدوارم مسوولان نظام در سیاست های خود نسبت به استان های مرزی تجدیدنظر کنند، استان های مرزی و هموطنان ما در استان های مختلف مرزی حق دارند که در استانی برخوردار زندگی کنند و از نظر اقتصادی در تنگنا نباشند، آیا اگر فردی در رفاه باشد، احساس تحقیر و تبعیض نکند، برای کار و تفریح در استان مرزی خود در مضیقه نباشند هر کدام از هموطنان مرزنشین ما تبدیل به یک مرزبان نخواهند شد؟

انتهای پیام