شکم‌هایمان از حرام پر شده است؟

غلامرضا فدایی در خبرآنلاین نوشت:

«شکم‌هایتان از حرام پر شده است»

این جمله ای بود که امام حسین در روز عاشورا به دشمنان خود گفت. و این پس از آنی بود که هر چه نصیحت می کرد کسی به حرف او گوش نمی داد.

باید ترسید از اینکه ما هم چنین شده باشیم!
اگر ما عزاداری برای امام حسین می کنیم به هوش باشیم که مورد خطاب وی نباشیم.
اگر حرف ها اثر نمی کند و اگر پس از عزاداری همچنان به کار های نادرست مشغولیم پس بدانیم که وضعیتمان مطلوب نیست.

آنوقت اگر خدای ناکرده چنین شود نسلی هم که از ما به جای ماند چیزی قابل توجه نخواهد شد.
نوح پیمبر وقتی قوم خود را نفرین کرد گفت خدایا من اینها را نفرین می کنم از این رو که دیگر از این ها جز کافر و فاجر متولد نمی شود!
خدا نکند فساد همه جا را بگیرد
هر از گاهی در کشور از اختلاس و دزدی های کلان بحث می شود که خبر آن بسیار برای مردم تکان دهنده و زجرآور است. از بحث های انتخاباتی گرفته تا سخنرائی های مرسوم، آنقدر در آنها دم از فساد زده می شود که گوئی تار و پود کشور را گرفته است و این علامت بسیار خطرناک و ناامید کننده و واقعا هشدار دهنده است. البته گاهی هم پس از مردن سهراب نوشداروهایی از طرف قوه قضائیه می رسد که اثر چندانی ندارد و لذا خبر بعدی می بینی که این تفکر را تأیید کرد. مثال بارزش همین بابک زنجانی است که پیشین ها را از جمله شهرام جزائری و غیره را به فراموشی کشاند و یا دکل گمشده نفتی که معلوم نشد چه شد.
اما آنچه مهم است این است که اگر بعضی ها با زد و بند ها و حقه بازی ها موفق به چنین دستبردهایی می شوند ولی آیا این به این معنا است که دیگران به طرق دیگر به اختلاس، تبانی و کم کاری و یا کم فروشی مشغول نیستند؟ در اخبار روز 17 مهر سال 96 از طرف سخنگوی قوه قضائیه گفته شد که یک نفر از چهارده بانک توانسته سه هزار میلیارد تومان تسهیلات بگیرد؟ آیا واقعا ممکن است؟ پس این مدیران عامل بانک خوابند و یا دستی در کار دارند؟
خدا کند که چنین نباشد ولی گاهی اوقات بعضی خبرها در محافل کوچکتر آدم را نگران تر می کند.که اختلاس فقط رقم های بزرگ نیست وقتی کسی عادت به تخلف کرد به هر طریقی به خلاف دست می زند و گاهی با تبانی و با هر ترفند دیگری مقصودش را عملی می کند. به قول معروف آب نمی بیند والا شناگر قابلی است. از قدیم می گفتند که تخم مرغ دزدی به شتر دزدی می انجامد. و در این زمینه همچنانکه خانواده مقصر است دولتها تقصیر بیشتر دارند.
اگر ز باغ رعیت ملک خورد سیبی برآورند غلامان او درخت از بیخ

می توان به عنوان مثال مواردی را ذکر کرد:
* وقتی در هر معامله ای می توان با تبانی قیمت ها را دستکاری کرد،
* وقتی نان را با انواع ترفندها با قیمت های بیشتر می توان فروخت: با خشخاش بدون خشخاش، با کنجد، بدون کنجد، یک رو و یا دو رو، با سبزی و بدون سبزی، بزرگ و یا کوچک و انواع ترفند ها
* وقتی مایحتاج مردم را می شود احتکار کرد. مثلا با ایجاد بازار کاذب آن را به چند برابر می فروخت.
* وقتی که قولی به مردم می دهند و از حسن نظر مردم و اعتماد آنها سوء استفاده می کنند
* وقتی فضا فروشی و هوا فروشی و دریا فروشی و کوه و کمر فروشی باب می شود
* وقتی می توان درمناقصه ها تخلف کرد و با دستکاری آن چیزی را در آورد که منفعت طلبان می خواهند
* زمانی که می توان از پورسانت استفاده کرد و یا زیر میزی را رواج داد
* وقتی بازار سیاه درست می کنند و محصولی را با چند برابر قیمت می فروشند!
* وقتی شرائط زندگی عده ای را سخت می کنند که فرد حاضر شود همه چیز حتی آبرو و کرامت انسانی خود را در پای نامردمان قربانی کند و محتاج شود
* وقتی می توان بازار را آشفته کرد و دلالی را رونق داد و به جای قیمت واقعی با بازار سازی قیمت کاذب درست کرد، معلوم است چه کسانی بهره می برند. در یکی از مراکز مهم شنیدم که نسخه ای را کارشناسان 500 میلیون تومان قیمت گذاری کرده اند ولی مسئولان گفته اند نه آقا دو میلیارد و خورده ای می ارزد و آن را با این قیمت بالا خریده اند!
* نتیجه این می شود که بعضی کارخانه ها رابه ثمن بخس به بعضی دانه درشت ها واگذار می کنند.
این ها مسائلی است که برای آن می توان مصادیقی ذکر کرد ولی به ناچار باید در لفافه گفت
دزدی و دغلی هزار و یک برنامه دارد که اگر ناصالحان حاکم شوند راهها فراوان است. اگر کارمندان نا اهل باشند می توانند زمینه سوء استفاده و ارتشا را فراهم کنند. بعضی کار را از طریق عادی انجام نمی دهند و با استنادهای واهی به بند ها و تبصره ها که گاهی اوقات کم هم نیست جلوی کار را می گیرند و مراجعه کننده را وادار می کنند تا برای پیشبرد کارش به راه غیر مشروع متوسل شود و چه بسا خود همین فرد هم در باند باشد.
در بسیاری از موارد شنیده می شود که کسی که گزارش می کند بعد او را در یک موقعیت بعدی بیچاره می کنند تا دفعه دیگر هوس چنین کاری نکند!! خدا بخیر کناد!

راه چاره:
شفافیت در اطلاع رسانی بدون هرگونه مجامله
نظارت مردمی و گوش به زنگ بودن مسئولان صالح بالاتر و پیگیری و تحقیق و نه توجیه و لا پوشانی و نه تنبیه گزارشگر صالح و بینوا!

انتهای پیام